โศกนาฏกรรมแห่งพรมแดน
หนึ่งชีวิตกำเนิดบนผืนดินนี้
ยังเหลือมีสันติสุขแบ่งปันไหม?
ฉันร่ำไห้กับชีวิตที่เป็นไป
ด้วยหัวใจบอบช้ำ “ค่าของคน”
ถูกทารุณดูหมิ่นเยี่ยงเดรัจฉาน!
หนีซมซานหวังชีวิตรอดอีกหน
กลางนาวาเวิ้งว้างวันเปลี่ยนวน
ผู้ลี้ภัยทุกข์ทน “โรฮิงญา”
ไร้แผ่นดินแดนถิ่นจะซุกหัว
ความหวาดกลัวคลุมห่มทุกทิศา
เพียงเพราะเป็นมุสลิมถูกตีตรา
ว่าต่ำช้าน่ารังเกียจต้องทำลาย
โศกนาฏกรรมอันเลวร้ายแห่งชีวิต
สายน้ำตาเป็นโลหิตไร้ความหมาย!
เสียงครวญคร่ำแผดร้องนิ่งดูดาย
ความเกลียดชังซ่านกระจายเต็มเนื้อใจ
ช่างผิดแปลก!
บนแผ่นดินแห่งพุทธมามกะ
ถือรักษาธรรมะผ่องสุกใส
หรือจริงแท้บทสรุปบำเพ็ญใด
อยู่ที่ “ใคร” สมควรถูกเมตตา
โอ้! อนาถชาตินิยมแสนต่ำเขลา
ต่างกำหนดทึกทักเอาตามคิดหา
ที่จริงแท้คือ “ชีวิต” เปี่ยมราคา
มีคุณค่ามากกว่าเส้นขีดพรมแดน