ปล่อย
ปล่อย
ปล่อยตัวเองไว้ในชะตากรรม
เดินไปในความเศร้าที่เราไม่เคยพบ
ปล่อย
ปล่อยตัวเองไว้ในชะตากรรม
เดินไปในความเศร้าที่เราไม่เคยพบ
ปลูกความเกลียดชังของเราให้เติบเต็ม
(ในวงเล็บทุกพื้นที่ข่าว)
ปลูกความเกลียดชังของเราให้เติบเต็ม
เหตุการณ์ร้ายๆ ในวันหนึ่งๆ บนคาบสมุทร
นั่น! ในขณะเสียงอาซานกังวานผ่านยอดโดมสุเหร่า
พลันกระหึ่มเสียงเฮลิคอปเตอร์จากฟากฟ้าก็กลบเสียง
”ฮัชฮาดูอัลลาอิลาฮะอิน...ลัลลอฮ์ ...........”
เด็กชายคนหนึ่งเท้าเปล่าเปลือยกำลังเดินอยู่บนถนน
แหงนหน้าแลมองแมลงปอแปลกถิ่นที่บินเหนือป่ายางใกล้ๆ
คงมีเหตุการณ์ร้ายๆ ต้องมีใครสักคน ใครสักคน
บนถนนเส้นเดียวกัน
จักรยานยนต์สัญชาติญี่ปุ่นพาสองพลทหารวิ่งผ่านหน้าสุเหร่า
สงคราม
กระซิบเรียกหาข้าอยู่ในเงามืด
ความเกลียดชังแวะเข้ามาในความรู้สึก
สอนข้าถึงการเหนี่ยวไกปืน
ประเทศนี้ของกู
เป็นหลืบรูอยู่อาศัย
ความเงียบกูมีเต็มข้างใน
ไม่เคยสงสัยใครจะงำ
ประเทศนี้ยังไม่มีเสรีภาพ
เพราะปกเต็มด้วยคนบาปและหยาบชั่ว
ยังมอมเมาความงมงายให้น่ากลัว
จริงอยู่ความอ่อนหัด อาจทำให้
โลกของใครบางคนดูย่ำแย่
หากมิใช่เพราะเรานั้นอ่อนแอ
อาจดูเหมือนความพ่ายแพ้ แต่ใช่นาน
ใส่"โต๊ป"ไปในทางเส้นเก่า (2)
ในบางขณะ
แผ่วพร่ำคำ "อัลกุรอาน"ยินมาแว่วแว่ว
ขณะคนยังไม่ถึงครึ่งแถวของสุเหร่า
ผมเพิ่งลงจากเครื่อง นั่นเป็นเวลาทุ่มหนึ่งตามเวลาของปากีสถาน ผ่านตม.ที่สนามบินผมสะพายเป้ออกมาตรงประตูทางออก ชายร่างใหญ่ท่าทางกำยำกวักมือเรียกผม ผมเดินเข้าไปหา เขาให้สลาม ผมรับสลาม