แพร จารุ
มึนมึนกินมะนาวดองกันดีกว่า
ไม่ออกไปไหนไม่พบใครสักพัก เบื่อพูดคุย เรื่องการเมือง เพราะเมื่อนั่งลงก็อดที่จะพูดไม่ได้ พูดแล้วก็เหนื่อย ยิ่งต้องอธิบายยิ่งเหนื่อย เราอยู่ในยุคความเชื่อเหนือเหตุผล หรือเรียกว่านำความเชื่อสนับสนุนเหตุผล
อยู่บ้านทำมะนาวดองดีกว่า วันก่อนไปบ้านเพื่อนพบว่ามะนาวแป้นออกลูกดกมากขนาดกินกันทั้งหมู่บ้านได้เลย เขามีผืนดินแค่ซอกเล็ก ๆ เท่านั้นเพราะอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรสักห้าสิบตารางวาเห็นจะได้
ส่วนที่บ้านของเราเป็นปีแรกที่มะนาวที่ปลุกไว้ให้ลูกมากกว่าสามลูก หลังจากที่ปลูกมะนาวมาสองต้น ปีก่อน ๆ มันออกปีละสองสามลูกจนเกือบสิ้นหวังกับมันไปแล้ว ปรากฏว่าปีนี้มะนาวต้นหนึ่งที่อยู่หลังบ้านให้ลูกผลจนต้องเอาไม้ไปปักพยุงลำต้นและกิ่งไว้ จึงเข้าใจว่าปีนี้มะนาวดกแน่ ๆ ค่ะ
ได้มะนาวเยอะ ๆ คิดถึงการถนอมอาหาร เก็บมะนาวไว้กินได้นาน ๆ เพื่อนบอกว่าให้ฝังทรายเอาไว้ น้องที่มาจากอินเดียบอกว่า เอามาทำมะนาวดองดีกว่า แม่ของเขาดองไว้กินเองเสมอ เอาละงั้นมาทำมะนาวดองแบบอินเดียกันดีกว่า
ว่ากันถึงมะนาวดองนี้มีหลายแบบ มีทั้งดองแบบ ดองแห้ง ดองน้ำ ดองเป็นลูกดองเป็นพู ๆ
วันนี้นำเสนอดองแห้งแบบต้นตำรับอินเดีย ดองเป็นพู ๆ เพื่อเก็บไว้กินนานนับปีและกินเป็นยาด้วยค่ะ
ไปเก็บมะนาวกันเลยค่ะ เลือกที่แก่จัด ๆ เขียวสด ที่เหลือง ๆ ไม่เอาเพราะมันจะเปื่อยเสียก่อน เริ่มมาทำมะนาวกันบัดนี้ ผ่าสีพูแต่ไม่ให้ขาดออกจากกัน เอาเกลือจุกลงไปตามร่องพู แล้วก็เรียงใส่ขวดโหลปิดฝาให้แน่น ทิ้งไว้สองสามวันแล้วยกไปตากแดดทั้งขวดโหลแต่เปิดปากออก ดูจนกว่ามะนาวดองจะเปลี่ยนสีเป็นน้ำตาลคล้ำและผิวเริ่มเปื่อย
ไปเก็บมะนาวกันเลยค่ะ เลือกที่แก่จัด ๆ เขียวสด ที่เหลือง ๆ ไม่เอาเพราะมันจะเปื่อยเสียก่อน เริ่มมาทำมะนาวกันบัดนี้ ผ่าสีพูแต่ไม่ให้ขาดออกจากกัน เอาเกลือจุกลงไปตามร่องพู แล้วก็เรียงใส่ขวดโหลปิดฝาให้แน่น ทิ้งไว้สองสามวันแล้วยกไปตากแดดทั้งขวดโหลแต่เปิดปากออก ดูจนกว่ามะนาวดองจะเปลี่ยนสีเป็นน้ำตาลคล้ำและผิวเริ่มเปื่อย
ไว้กินแกล้มกับอาหารอื่น ๆ โดยเฉพาะอาหารมัน ๆ ตักเนื้อมะนาวกินได้เลย เก็บไว้ได้นานนับเดือน นับปีเลยทีเดียวหรือจะทำอาจาดก็ได้ค่ะ
อาจาดมะนาวดองทำง่าย ๆ
มะนาวดองหั่นเป็นชิ้น (หรือจะใส่ทั้งลูกแล้วค่อยตักกินด้วยช้อนก็ได้ค่ะ) แตงกวาหั่นบาง ๆ มะเขือเทศหั่นเป็นชิ้น ๆ เล็ก ๆ หอมแดงซอย หรือใช้หอมใหญ่ก็ได้ เอาทั้งหมดมารวมกัน แล้วบีบน้ำมะนาวใส่ หรือจะน้ำส้มสายชูก็ได้ เติมน้ำลงไปนิดหนึ่งไม่ให้เปรี้ยวเกินไป เติมเกลือ กับน้ำตาลทรายอีกนิดให้รสกล่มกล่อม อาจาดทำเป็นของแกล้ม กินกับข้าวได้ทุกวันยิ่งดี
มะนาวดองแบบนี้คนอินเดียบอกว่า มีสรรพคุณทางยาด้วย เด็กเป็นหวัด เด็กไอเจ็บคอตักออกมาให้อมผู้ใหญ่ปวดท้องก็ให้กินมะนาวดองเพื่อบรรเทาอาการไปก่อนที่จะไปหาหมอ
อีกวิธีหนึ่งคือดองแห้ง ดองและเอาไปอัดให้แน่นจนน้ำออกหมดแล้วก็เอาไปตาก
วิธีทำ ขั้นตอนเยอะนิดหนึ่ง ต้องเอามะนาวมานวดกับเกลือให้ผิวมันออกไปบ้าง แล้วเอา ล้างน้ำ จากนั้นเอาไปนึ่งและตากแดด แล้วจึงเอาไปดองน้ำกับเกลือ ดองไว้จนผิวเปลี่ยนสี เอาไปบีบอัดอย่างไรก็ได้ให้น้ำออกหมดแล้วก็เอาไปตากอีกครั้งจนแห้ง เป็นอันว่าเสร็จ เก็บไว้กินได้เป็นปี ๆ ทำไว้กินเล่น ๆ ชุมคอดี เจ็บคอเป็นหวัด อมไว้จะลุเทาลง ปวดท้องก็บรรเทาลงได้
ปลุกมะนาวสักสองต้นก็หมดปัญหาเรื่องมะนาวแพงไปได้เหมือนกันเผื่อแผ่บ้านเพื่อนได้ด้วยอยู่แบบวิถีไทย ๆ เดิม ๆ ชีวิตก็สวยงามได้
บล็อกของ แพร จารุ
แพร จารุ
บทความที่พยายามนำพาผู้อ่านฝ่าม่านมายาคติว่าด้วยการจัดการทรัพยากรป่าไม้ด้วยการป้องกันไฟป่าสู่รูปแบบการจัดการแบบใหม่ที่มีประสิทธิภาพด้วยการ"ชิงเผา"
แพร จารุ
บน ฟ้า มี เมฆ ลอย บน ดอย มี เมฆ บัง
มี สาว งาม ชื่อ ดัง อยู่ หลัง แดน ดง ป่า
เนื้อเพลงมิดะค่ะ สองบรรทัด....เพราะเหลือเกิน และเข้าไปอยู่ในหัวใจใครต่อใครได้ไม่ยาก บนฟ้ามีเมฆลอยบนดอยมีเมฆบัง ฟังเพียงแค่นี้ก็จินตนาการได้กว้างไกล หัวใจก็ลอยไปถึงไหน ๆ แล้ว
แพร จารุ
ฉันเชื่อว่า หากคนเรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ทุกอย่างก็จะดีได้ไปกว่าครึ่ง
บางคนบอกว่า ต้องเริ่มที่ตัวเราก่อน เช่น เรื่องทัศนคติที่มีต่อคนอื่น และตัดสินอย่างช้า ๆ
สามีของฉันบอกว่า จงรวดเร็วในการฟัง แต่จงเชื่องช้าในการตอบ คือให้ความสำคัญในการฟังมากๆ ก่อนจะตอบจึงจะดี จริงของเขาเพราะเดี๋ยวนี้มีแต่คนพูดและพูด แต่ไม่ค่อยฟังคนอื่น
ฉันเอาเรื่องนี้มาเขียนเพราะได้แรงบันดาลใจมาจากไปสังเกตการณ์เขาพูดคุยทบทวนประสบการณ์การทำงานกันของโครงการ (CHAMPION/MSM) และสมาคมฟ้าสีรุ้ง
แพร จารุ
1
เหมือนเมืองบาป
ฉันบอกเพื่อน ๆ จากเมืองกรุงว่า มาเชียงใหม่ อย่าลืมไปกินข้าวที่สุดสะแนนนะ อาหารหลายอย่างอร่อย และพบใครๆ ที่สุดสะแนนได้ไม่ยาก นักเขียน นักข่าว นักดนตรี นักร้อง ศิลปินวาดภาพ งานปั้น และคนที่ยังไม่มีงานทำและไม่อยากทำงานอะไรเลย
แพร จารุ
เก็บดอกไม้สีขาวแล้วไปฟังดนตรีกันค่ะ
ใครมาเชียงใหม่ช่วงนี้ มีดอกไม้สีขาวบานรับ เช่น ดอกปีบ มองขึ้นไปออกดอกพราวเต็มต้น สวยงาม หอม ชวนเด็ก ๆ ไปเก็บดอกปีบที่ร่วงอยู่ตามพื้นมาร้อยมาลัยเล่น
ปีบเป็นต้นไม้ที่ทนความแห้งแล้งได้ดียิ่ง เรียกว่าแทบไม่ต้องดูแลกันเลยทีเดียว ต้นไม้แกร่งแต่ให้ดอกขาวสวยบอบบางและมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ เดินไปที่ไหนทั่วเชียงใหม่ก็พบดอกปีบได้ไม่ยากค่ะ
คราวนี้ ก็มาถึงฟังดนตรีค่ะ ดนตรีในเมืองเชียงใหม่ก็มีฟังทุกแห่งเหมือนกันค่ะ เรียกว่าหาฟังกันไม่ยาก เพราะนักดนตรีในเมืองเชียงใหม่มีเยอะ ไม่ต้องจ่ายเงินก็ฟังได้ เรียกว่ามีดนตรีฟรีอยู่ทั่วไป…
แพร จารุ
อย่าเชื่อว่าผู้คนต้องการความร่ำรวยมากกว่าอย่ในบ้านของตัวเองอย่างเป็นสุข
แต่ขออภัยก่อนฉันมัวแต่ปลูกต้นไม้
หน้าบ้านของฉันเป็นผืนดินที่มีต้นไม้หนาแน่น เมื่อที่ดินถูกเปลี่ยนมือเป็นของธนาคารกสิกรไทย มันถูกไถจนหมดสิ้นภายในวันเดียว ฉันจึงเริ่มปลูกต้นไม้ใหม่เป็นรั้วแทนกำแพงบ้านอีกชั้นหนึ่ง เพื่อหวังว่ามันจะช่วยให้คลายร้อนได้บ้าง
แพร จารุ
เปิดเมล์พบข้อความนี้ถูกส่งเข้ามา
***
หนูเป็นคนกรุงเทพฯ เคยมีแฟนเป็นหนุ่มกลายสมัยที่เรียนด้วยกัน เขาเคยชวนไปเที่ยวบ้านกลาย หนูอ่านเรื่องบ้านกลายที่พี่เขียนในประชาไท รู้สึกเดือดร้อนแม้ว่าหนูจะไม่ไปที่นั่นแล้ว เพราะหนุ่มกลาย คนที่หนูรักไม่น่ารัก ไม่ดี แต่ทะเลกลายดีสวยงาม อาหารทะเลมีมาก คนอื่น ๆ ที่กลายที่หนูรู้จักก็ดีค่ะ เขาดีกับหนูมาก คนใจดี หนูจึงอยาจะร่วมปกป้องด้วย หนูอ่านพบเรื่อง SSB และลองเขียนสรุปมาให้พี่
โครงการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคใต้ หรือในชื่อเต็มว่า การจัดตั้งนิคมอุตสาหกรรมและท่าเรืออุตสาหกรรมในบริเวณพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคใต้ (Southern Seaboard : SSB)…
แพร จารุ
งานชั้นนี้ “แพรจารุ” ไม่ได้เขียนเองค่ะ เป็นของคุณวิชัย จันทวาโร ถือโอกาสเอามาลงที่นี่ เพราะตอนนี้อยู่ในช่วงเผยแพร่ให้ผู้อ่านรู้จักทะเลกลาย ทะเลไทย ที่กำลังถูกมือร้ายอย่างเซฟรอนบริษัทขุดเจาะน้ำมันข้ามชาติทำลาย ภายใต้นโยบายของรัฐไทย
***************
แพร จารุ
โลกนี้คนชั่วมากเหลือเกิน และบรรดาคนชั่ว ๆ ก็ล้วนเป็นผู้มีอำนาจ พวกเขามีอำนาจที่จะอนุมัติโครงการใหญ่ ๆ ทำลายฐานทรัพยากรธรรมชาติ แหล่งอาหารที่คนพอจะทำมาหากินได้ พวก เขาขุดภูเขา ถมทะเล โดยไม่สนใจว่าเจ้าของเขาอยู่กันอย่างไร
ต่อไปกะปิอร่อยๆ ที่ฉันเอามาฝากคุณก็จะไม่มีแล้ว เพราะที่บ้านฉันจะมี เซฟรอน คุณรู้ไหมมันคืออะไร คือบริษัทยักษ์ใหญ่ของต่างชาติ ที่เข้ามาถมทะเลสร้างท่าเรือ เพื่อขุดเจาะหาพลังงานไปขาย โดยไม่สนใจว่าเป็นแหล่งอาหารของชุมชน
ป้าของฉัน แกบอกว่า นอนไม่หลับมานานแล้ว แกกังวลว่าจะอยู่อย่างไร
แม่ของฉันอายุเก้าสิบปี
ฉันไม่กลับบ้านมาสองปี แม่เก็บกระดาษไว้ให้ฉันสามแผ่น…