เหมือนความต้องการไม่รู้จบ ... ยามเช้า จะดีเสียกว่า หากปราศจากเสียงจากหอกระจายข่าวของหมู่บ้าน ฉันต้องการเพียงสรรพสำเนียงยามเช้า ที่ผู้เป็นเอกคือเหล่านกน้อย โดยเฉพาะนักร้องนำดุเหว่าแห่งวงมโหรีไม้ใหญ่ เจ้านกส่งเสียงเซ็งแซ่ เริงร่า มีชีวิตชีวาทุก ๆ เช้า เริ่มรุ่งอรุณอันสดใหม่ แล้วที่เหลือจากนั้น ขอเพียงเสียงแผ่ว ๆเคล้าระคนจากชีวิตน้อยใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่ตามคบไม้ พงหญ้า ท้องฟ้าจะได้ค่อย ๆ ซ่านแสงสี ดวงตะวันจะได้เผยโฉมออกมาโดยปราศจากคนรบกวน
เมื่อแรกเห็น เราดีใจว่าที่นี่ไม่เปลี่ยวร้างเกินไป ถนนเงียบสงบลาดผ่าน ทอดตัวไปตามหมู่ไม้ ไกลไปจนถึงเนินเขา มาบัดนี้ เมื่ออยู่อาศัยกลับกลายเป็นว่า จิตใจยิ่งโหยหาความสงัด ต้องการมากยิ่งขึ้นไปอีก ไม่มีผู้คน รถราผ่านเลยคงดี ฉันอดประหลาดใจความรู้สึกพิลึกพิลั่นของตนไม่ได้ สัญชาตญาณไพรหรืออย่างไรกัน
ก่อนหน้านี้ เรามาค้างอ้างแรม ยามที่ยังไม่มีบ้าน กางเต็นท์ ก่อกองไฟ อยู่กับราตรีกาลเหมือนที่มนุษย์แต่ก่อนเคยทำ รอบกายมีเพียงความมืด ท้องฟ้าดุจผืนผ้าพรายดาวคลี่สะบัดอยู่เบื้องบน ที่ราบดินดอนร้างผู้คน เปล่าเปลี่ยวบริสุทธิ์ สรรพสำเนียงหลายร้อยพันแสดงอาการแห่งชีวิตอยู่ใกล้ไกล ยิ่งมืด ยิ่งเปลี่ยว สงัด หัวใจยิ่งกระปรี้กระเปร่า ใคร่ลุกขึ้นกู่ร้อง หรือห้อตะบึงไปเยี่ยงสัตว์ป่า ในตัวเราคงมีธาตุเดียวกันกับหริ่งหรีด งูเงี้ยวเขี้ยวขอ หรือสัตว์กลางคืนแห่งป่าไพร
.....................................................................................
ที่ภูเขาเดี๋ยวนี้ มีแสงไฟยามกลางคืน ตีนดอยยามวัน เสียงเครื่องจักรทำงานอย่างต่อเนื่อง เวลานี้ หากลองชะโงกหน้ามองไปยังภูเขา ตรงสันเนินเล็ก ๆ ตีนดอยหลวงต่อกับดอยนาง จะเห็นแผลใหญ่เหวอะหวะสีส้ม ลานดินที่รถยักษ์ใหญ่ไถล้มต้นไม้อยู่หลายวัน
พวกเขาบอกกับฉัน ... “รู้ไหม ต่อไปที่นี่จะไม่เงียบเหงาแล้ว โน่นไง บนเขา เราจะมีพระยืนองค์ใหญ่ คนจะพากันมามากมาย ถนนสายนี้จะคึกคัก รถราขวักไขว่ ว่ากันว่า อาจจะเป็นพระพุทธรูปประทับยืนองค์ใหญ่ที่สุดในประเทศ ไม่ไกลกัน ตรงนั้นก็มีเจดีย์ ที่ชาวบ้านกำลังช่วยกันสร้าง ดีจังนะ ว่าไหม?”
ได้ยินมาว่า เชียงดาวได้รับการพยากรณ์ให้รอด คนเมืองกรุงมุ่งหน้าแสวงหาแผ่นดินคะนาอัน* นำเงินทองมาแลกผืนดิน ... เราต้องสร้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใหญ่โตทรงอิทธิฤทธิ์ เพื่อปัดเป่าเภทภัยร้าย เพื่อความเป็นศิริมงคล เป็นศูนย์รวมบุญกุศล คุณความดี
....เฉพาะภูเขาอย่างเดียวไม่ดีหรือ ไหล่ดอย สันเขา ไต่ไปจนสุดยอด ล้วนเป็นเขตรักษาพืชพรรณสัตว์เถื่อน แล้วยังยอดดอยศักดิ์สิทธิ์ ที่กาลเวลาและมลทินจากโลกย์เบื้องล่างแทบจะไม่แผ้วพานอีกเล่า คิดสร้างกระเช้าข่มข้ามก็คิดแล้ว รู้ ประจักษ์ ตระหนักแล้วว่าผิด เพียงแค่อนุญาตหมู่มนุษย์สามัญย่ำเท้าไปชื่นชมก็รบกวนขุนเขาเทวดามากพอแล้ว จะยังสร้างอะไรกระหนาบดอยอีก
ฟังว่า เทวดานั้นไม่ชอบอยู่ใกล้มนุษย์ ด้วยเหม็นคาว สาบสาง สกปรก หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ สวรรค์ เทวดามีจริง คงมีทิพยธาตุละเอียดพิสุทธิ์ ฉันว่าเทวดาน่าจะโปร่งเบา เหินลอย ยอดดอยหลวงสูงเสียดฟ้าซึ่งคงสภาพมานานนับล้านปี อาจเพียงพอที่จะรับรองเทวดาได้ ดูเถิด ปวงดอกไม้บนนั้นก็หาใช่ของโลก เป็นพืชพรรณกึ่งสวรรค์กึ่งโลกมนุษย์ เทียนนกแก้วที่สีสันรูปทรงเหมือนนกแก้วไม่ผิดเพี้ยน ราวเกิดจากการหลอมรวมระหว่างพฤกษากับวิหค กุหลาบศรีจันทราที่หอมฟุ้งขจรขจายเฉพาะอย่างยิ่งคืนพระจันทร์เต็มดวงเล่า ก็ลี้ลับดุจบุปผาจากแดนสรวง
เหล่าพืชพรรณวิเศษแห่งยอดดอยเชียงดาวที่อยู่มานานนับกัปกัลป์ คืออุทยานเดินเล่นของชาวสวรรค์ เสียงสวดมนตร์ที่แว่วมาทุกวันพระของเหล่าเทวดา ตำนานเจ้าหลวงคำแดง กษัตริย์แห่งทวยเทพ เก๊าผีล้านนา ตำนานรักกับแม่นางอินเหลา? หรือเราลืมแล้วว่า ความศักดิ์สิทธิ์เริ่มต้นที่ถ้ำเชียงดาว ตั้งแต่ชายป่า ใกล้เขตแดนมนุษย์ ไล่ขึ้นไปตามสันเขา สู่จุดสูงสุด ณ ยอดดอย แดนดินถิ่นทวยเทพ**
แม้พระพุทธรูปจะไม่ใช่กระเช้าลอยฟ้า ทว่า คือสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ อาจบดบังหมู่ไม้งำเมฆฝน หรือก่อเกิดผลกระทบอันไม่อาจประเมินค่า จากผู้คนมากมายที่เดินทางมาท่องเที่ยวสักการะ
มนุษย์ไม่แตะต้องบ้างไม่ได้หรือ ปล่อยให้สิ่งต่าง ๆ อยู่ตามลำพังของมันเอง ไม่ต้องเพียรพยายามปีนป่ายยอดเขาสูงชัน หรือดำลึกลงไปก้นบึ้งสมุทร ด้วยว่ากิเลสตัณหา แม้จะฝ่ายดี หากไม่พิจารณาอย่างถ้วนถี่ย่อมส่งผลร้าย
ฉันอาจดูเหมือนคนไร้ศรัทธา ต่อต้านความเจริญทางศาสนา ถึงอย่างไร หัวใจรู้สึกว่า ขุนเขาโดดเด่นอย่างเดียวงดงามกว่า สูงสง่า บริสุทธิ์ ยังจิตใจสุขสงบ ความเปลี่ยนแปรที่ภูเขาแสดง ผ่านใบไม้เปลี่ยนสี ผ่านเหยี่ยว กวางผา อีกา หรือหมู่เมฆ รูปเงาที่สะท้อนบนฟากฟ้า ผ่านลีลาตะวันที่หมุนเยื้องไปตามฤดูกาล ทั้งหมดนั้นคือ สัจธรรม ป่าไม้ให้อากาศบริสุทธิ์ อาหาร และน้ำหล่อเลี้ยงกาย ขุนเขาหล่อเลี้ยงใจ พระพุทธองค์สอนว่า ...ธรรมมะ -ธรรมชาติ ท่านอาจารย์พุทธทาสกล่าว ‘ตถตา’ แก่นไม่ใช่เปลือก เปลือกหรืออาจนำไปสู่แก่น สิ่งก่อสร้างใหญ่โต วัดวาอารามจักช่วยยึดยื้อจิตใจที่แสวงหาเพียงความสุข ความมั่งคั่งในโลกนี้ หรือสวรรค์ในโลกหน้าได้อย่างไร ?
อาจบางที...
ขุนเขา ป่าไม้ กล่าวโลกุตรธรรม
หากวัตถุที่มนุษย์เสกสร้าง
ฉายเพียงความหวาดหวั่น และศีลธรรมพื้นผิว
เรามาสร้างพระในใจกันดีกว่า ประดิษฐานธรรมะลงในชีวิตจิตใจ ปล่อยขุนเขาให้อยู่อย่างสงบ แสดงอนิจลักษณ์อันยิ่งใหญ่ต่อไป
.....................................................................................
* แผ่นดินคะนาอัน หมายถึงดินแดนที่พระเจ้าสัญญาว่าจะประทานให้แก่ชนชาติอิสราเอล ซึ่งพวกเขายังคงทำสงครามแย่งชิงกับปาเลสไตน์อยู่จนทุกวันนี้
** เจ้าหลวงคำแดง ประมุขแห่งเทพไท้เทวดาทั่วถิ่นล้านนา ตามตำนานเดิมเป็นกษัตริย์มนุษย์ มาพบนางฟ้าจำแลงร่างเป็นกวางทอง คือแม่นางอินเหลา จึงตามนาง หายลับเข้าไปในถ้ำเชียงดาว กลายเป็นประมุขแห่งเทวดา สถิตอยู่ ณ ดอยหลวงเชียงดาว
***ไชโย! หลังจากเขียนเรื่องนี้ได้ไม่นาน เจ้าหน้าที่ป่าไม้ก็เข้ามาระงับการก่อสร้างในบริเวณดังกล่าว