ล้านนาในอ้อมแขนแห่งขุนเขา(7)


                                                                                                                ถนอมรัก  เดือนเต็มดวง

 

  4.
เช้าวันหนึ่ง  หลังจากพระจำนวน 5 รูปวัดพระบาทอุดม  กลับจากรับบิณฑบาต  ฉันอาหารเสร็จแล้ว  พระต่างแยกย้ายกลับกุฏิของตน  พระดอนกำลังนั่งพักผ่อน  ใจล่องลอยคิดถึงเหตุการณ์บ้านเมืองที่ผ่านมา  เรื่องราวพม่ายกทัพมารุกรานเมืองฝาง ตั้งแต่สมัยปู่ยาตาทวด  พระเจ้าอุดมสิน และพระนางสามผิว  ต้องจำพระหทัยกระโดดบ่อน้ำซาววา  เพื่อป้องกันบ้านเมือง  พอทำใจให้สงบบ้างได้แล้ว  นึกถึงงานต้องทำในวันนี้  การปลุกเสกเครื่องรางของขลัง  เช่น  ผ้ายันต์  ตะกรุด  ฯลฯ เพื่อมอบให้แก่ศรัทธาญาติโยมซึ่งมาทำบุญที่วัด  พลันความคิดต้องสะดุดลง  เมื่อได้ยินเสียงพระรูปหนึ่ง  ตะโกนเรียกเสียงดังร้อนรนที่หน้ากุฏิ

“ ครูบาๆ    มีคนบาดเจ็บหนัก  โดนฟันเลือดอาบ  หายใจแขม็บๆ  ไปช่วยกำเต๊อะ.”

“ คนเจ็บอยู่ไหน .”  พระดอนรีบลุกขึ้น  จัดสบงจีวรให้เรียบร้อยเดินลงบันไดมาหาพระรูปนั้น

“ อยู่ในวิหาร  หลวงปู่กำลังดูแลอยู่  เปิ้นหื้อผมมาตามครูบาไปช่วยฮักษา.”

“  ไปๆ !   พาไปเร็ว  เป็นคนตี้ไหนหือ .” พระดอนเดินเร็วตามพระที่นำหน้าสู่วิหาร

“ เป็นชาวเขา  ช่วยกันหามคนเจ็บข้ามห้วยข้ามดอยมา 2  คืน 1 วัน คนเจ็บตัวใหญ่มาก.”  พระที่นำหน้าพูดบอกขณะเดินมายังวิหาร

พอมาถึง  พระดอนสั่งให้หามคนเจ็บมาที่ศาลา  สั่งพระรูปอื่นและโขยมวัดช่วยกันถอดเสื้อคนเจ็บออก  ขยับขากางเกงให้ร่นขึ้น  ช่วยกันใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดเนื้อตัวให้สะอาด

 

“ ครูบา   ช่วยหลานเฮาตวย  มันโดนทหารพม่ารุมฟัน แผลเต็มตัว  ฮือๆ...”

ญาติคนป่วยเป็นชายอายุราว 50 ปีเศษร้องไห้ฟูมฟาย  คนมาส่ง 3-4 คน  หน้าตาขะมุกขะมอมอิดโรย  นั่งยองๆล้อมรอบคอยดูแลคนป่วยอย่างเป็นห่วง  คนเจ็บรูปร่างสูงใหญ่กว่าคนธรรมดาราวศอกหนึ่ง  นอนสงบนิ่งหายใจระรวย  พระดอนตรวจดูบาดแผล  เห็นมีเลือดเกรอะกรังทั่วร่าง  บาดแผลกระจายไปทั้งหน้าและด้านหลัง  มีฉกรรจ์ 2 แผลที่หน้าอกและใต้สะบักซ้าย
 

“ โยมบ่ต้องตระหนกหื้อมากไป  อาตมาจะดูแลฮักษาเต็มที่ เจ้าเป็นมูเซอร์หรือกระเหรี่ยง .”

“ เป็นกะเหรี่ยงครูบา  หมู่บ้านเฮาอยู่ใกล้เขตพม่า ทหารพม่ามันจะเอาผ้าปิดหน้า  เข้ามาปล้น  นานๆครั้ง  หมู่เฮาบ่ทันฮู้ตัว.”

“ มันมากันกี่คน ?.”  เจ้าอาวาสสูงวัยถามขึ้นบ้าง  พลางปัดผมปกหน้าคนป่วยที่หายใจรวยรินออก

 “ มาราว  30 - 40  คน  มันเข้ามาปล้น  ฉุดผู้หญิงสาวของเฮาไป เจ้ากุยโน่คนนี้.”  กะเหรี่ยงอาวุโสตอบและชี้มือไปยังคนเจ็บ

 “ เข้าต่อสู้  มันพอมีฝีมือ  ทหารพม่าแตกกระจาย  หัวหน้ามันสั่งให้ รุมเจ้ากุยโน่ มันขี่ม้าล้อมเจ้ากุยโน่ไว้แล้วพุ่งเข้าโจมตีพร้อมกัน  สู้กันพักเดียวเจ้ากุยโน่ได้ล้มลง  มันเผาบ้าน 3-4 หลัง  ฉุดผู้หญิงไป 2 คน   คนหนึ่งกำลังจะแต่งงานกับข้า  มันเหมือนฉุดหัวใจข้าไปตวย  ยังบ่ฮู้ เป็นตายอย่างใด? โอ  !  เจ้ามีนะของข้า ฯ.” 
 

กะเหรี่ยงหนุ่มกำลังจะได้เป็นเจ้าบ่าวพูดกับกะเหรี่ยงอาวุโส  ก้มหน้าใช้มือปาดน้ำตาร้องไห้สะอึกสะอื้น  ชวนให้เวทนาหดหู่

“ อาตมาไปเอายาก่อนเน้อ.”  พระดอนรีบสาวเท้าไปกุฏิ  กลับมาพร้อมยาสั่งโขยมและพระอีกรูป
“ เอาเกลือเม็ดแช่น้ำในขัน  แล้วล้างหื้อสะอาด  เทน้ำทิ้ง  เติมน้ำใหม่ลงไปเอาผ้าชุบน้ำเกลือเช็ดตามบาดแผล  ทำความสะอาดก่อน.” พระอีกรูปขมีขมันทำตามรวดเร็ว 

 

 

ล้านนาในอ้อมแขนแห่งขุนเขา(7)


                                                                                                                ถนอมรัก  เดือนเต็มดวง