กวี

มิติถ้อยคำ

1. ดาด

ถ้อยคำมีปีก
นึกถึงนก
ทั้งที่ผู้มีปีกไม่ใช่แค่นก

นึกถึงนกจากถ้อยคำมีปีก
ก็คิดถึงอิสระเสรี
ทั้งที่อิสระเสรีไม่ใช่นก
นกไม่จำเป็นต้องอิสระเสรี

โลกกว้างใหญ่
ในอาณาเขตคับแคบ
คนมากหน้า
ในวงหน้าจำกัด

เราเพื่อนกัน

แด่ท่านผู้แสวงหาความเป็นธรรมและยุติธรรมทั้งหลาย
เราคือเพื่อนกัน
ในเลือดเนื้อและหัวใจ
ไม่มีใครแบ่งแยกเราได้หรอก
ยามแผ่นดินลุกไหม้อำนาจถ่อยเถื่อนแผดเผา
คนหนึ่งลุกขึ้นยืนเป็นคน
แสนล้านคน
ลุกขึ้นยืนหยัดความเป็นคน

ใต้ตีนเผด็จการ

ตัวอักษรร้องไห้
คนเขียนร้องไห้
รู้เห็นกับตาต่อใจ ไม่บอดด้าน
เผด็จการก็คือเผด็จการ
ยังมีใครมองเห็นฮีโร่อีกไหม?

เผด็จการ

1. ข้าพเจ้า (กู)

ก็พยายามจะอยู่ให้มันได้
นะ
ใช้ชีวิตไม่ต้องคิดอะไร
เกิน
พยายามแล้วพยายาม
เล่า
หายใจยากหายใจ
เย็น
แต่ตาหูไม่บอด
หนวก
จึงไม่ใบ้ไม่เพียง
พอ
เผด็จการ

2. คุณ (มึง)

ภาพต่ำนูน ชีวิตนูนต่ำ

1. ต่ำนูน

โธ่เอ๊ย
ตาจับ ไร้แวว
มือคลำ ต่ำนูน
ชีวิตลุ่มดอน
วาสนา ชะตากรรม

คิดซุกตะวันไว้ข้างออก
วางเดือนหลบซอกตก
ฝอยฟุ้งความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย
ทั้งที่ความจริงสิ่งไม่ตายไม่มี

เสียงสะท้อนจากเสียงอดีตแม่ครัว

"ลำบากน่ะ ลำบากมาก"

รับรู้เรื่องของเธอ

เธอเป็นแม่ครัว เธอทำกับข้าว

เธอไม่เคยร่วมชุมนุมการเมือง

เธอถูกคุมขัง

ทั้งที่ไม่มีความผิดแม้แต่น้อย

แม้แต่น้อยเธอก็ไม่ผิด

แต่ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ

อ้อ เธอมีความผิดบ้าง

เธอผิดที่อยู่ผิดที่

คำจารึก

o กวีได้ล้มหายหรือตายจาก
หรือปิดฉากสามัญ...สู่ชั้นสูง
ดื่มด่ำสรวงสวรรค์ชั้นยางยูง
ขาดแรงจูงใจในรสบทกวี

o ทิ้งไว้เพียงผลงานกานท์กลอนเก่า
เคยปลุกเร้าผู้คนไปทุกที่
ให้กำหมัดหยัดยืนฟื้นเสรี
ต่อต้านการกดขี่...ชี้ทางธรรม

Pages

Subscribe to กวี