เสี้ยวแสง
ต่างต้องถูกทรมานในนามของความเมตตาต่างต้องเจ็บปวดในนามของความหรรษาต่างต้องเงียบใบ้ในนามของคนปกติ
เสี้ยวแสง
ฉันไม่รู้จักพอจะให้ฉันรู้จักพอได้อย่างไรในเมื่อชีวิตของฉันไม่เคยสัมผัสความสุขสบาย
เสี้ยวแสง
โลกใบนี้ที่ฉันรู้จักไม่ได้มีสัณฐานกลม แต่มันเป็นโลกแบนๆ ใบหนึ่งที่กว้างขวางสุดประมาณและลึกจนหยั่งไม่ถึง
เสี้ยวแสง
นกอย่างฉันฉันถูกสกัดปีกตั้งแต่เด็กแต่ธรรมชาติของฉันปีกของฉันยังงอกโต จะปฏิเสธอย่างไรเล่าหากฉันอยากโบยบินสักครั้งเพราะขาของฉันมันก็มิได้แกร่งสักเท่าไหร่ ขาของฉันอ่อนล้าเพราะอาหาร
ปราชญ์ อันดามัน
ระหว่างทางที่เสียงอาซานแว่ว
-1-
เกินก้าวจะผ่านก้าวทางที่ทอดใกล้ก็เหมือนไกลไปตลอดสายถนนคนแปลกหน้า คนบางคนหวาดระแวงตลอดส้นจะก้าวเดิน
ปราชญ์ อันดามัน
ในฝันยังมีฝันอีกหรือไม่?
ในฝันยังมีฝันอยู่หรือไม่?หรือวางวันคืนวัยไปเป็นอื่นไม่มีสิ่งใดในค่ำคืนหลับแล้วความฉ่ำชื่นของเยาว์วัย
นทีทอง สมุทรชลธี
"โซ่ตรวนจะล่ามเท้า แต่ละก้าวจะย่างไป
หนทางแม้ห่างไกล เสรีภาพต้องกลับคืน"
จองจำด้วยคาขื่อ ถืออำนาจบาตรใหญ่ยืน
เมินฟังเสียงร้องฝืน ใช้กฎมืดอันหม่นมัว
สวรรค์ไม่มีตา แต่ใต้ฟ้ายังรวมตัว
บ่เกรงและบ่กลัว ต่ออำนาจที่ขาดธรรม
กะฒ่อมน้อย ณ ซีเอ็มเจ็ดเจ็ด
ก็คือกู..เป็นกู..อยู่อย่างนี้ หาใช่มี..ชีวิต..ยึดติดไม่ไม่เคยขอ..งอนง้อ..ให้ใครใคร มาเชื่อใจ..ของกู..ให้ดูดีอย่าเอากู..มาเปรียบ..เทียบคนอื่น มีดาษดื่น..ทั่วไป..ตามวิถี