chisuwicharn's picture

<p>&nbsp;</p><p style="margin-bottom: 0cm"><strong>บทเพลงจากนกเขาป่า </strong></p><p><br /><span>ผมบันทึกเรื่องราวชีวิต ผ่านกาลเวลา การบอกเล่า&nbsp; และประสบการณ์จริง<br /></span><span>เหมือนซอกอร้องเรียกตัวเองอยู่ที่ขุนห้วย&nbsp; หวังแต่เพียงการผ่านมาได้ยิน&nbsp; ได้รับรู้&nbsp; รับฟัง <br /></span><span>ว่ามีอะไรเกิดขึ้น&nbsp; ณ&nbsp; ที่แห่งนั้น&nbsp; ถิ่นกำเนิด&nbsp; ถิ่นที่อยู่ที่กิน&nbsp; และจะเป็นที่ตาย <br /></span><span>วันนี้&nbsp; นกเขาป่าตัวหนึ่งกำลังบินข้ามพรมแดนป่า&nbsp; เพื่อบอกเล่าความเป็นไปในที่แห่งนั้น</span><br /><br /><br /><strong>ชิ สุวิชาน </strong><strong><br /></strong></p><p><span>สุวิชาน พัฒนาไพรวัลย์ </span>หนุ่มปวาเก่อญอ จากดินแดนมูเส่คี ดินแดนป่าสนวัดจันทร์ อ.แม่แจ่ม จ.เชียงใหม่ <br />เขาคือ ศิลปิน ปวาเก่อญออีกคนหนึ่งที่พาชีวิตพร้อม &quot;เตหน่ากู&quot; เครื่องดนตรีโบราณคล้ายพิณ เที่ยวท่องไปหลายดินแดน เหมือนดั่งนกเขาป่าที่บินผ่านข้ามขุนเขา ลำห้วย ป่าสน บ้างพลัดลงสู่เมืองใหญ่ เพื่อขับขานบทเพลงชีวิตให้ผู้คนได้รับรู้และเข้าใจ ธรรมชาติ สรรพสัตว์ ชนเผ่า หรือคนเมือง ว่าแท้จริงแล้ว มนุษย์นั้นอยู่ร่วมกับธรรมชาติได้อย่างพึ่งพากันและกันได้อย่างสอดคล้องและสัมพันธ์กัน<br /><br />เขาออกเทปเพลงชุดหนึ่ง ชื่อ &quot;เพลงนกเขาป่า&quot; และกำลังผลิตงานเพลงชุดที่สองอย่างขะมักเขม้น<br />และคอลัมน์ &quot;บทเพลงจากนกเขาป่า&quot; ในประชาไท เป็นอีกพื้นที่หนึ่ง ที่เขาอยากสื่อสารให้ผู้คนได้รับรู้</p>

บล็อกของ chisuwicharn

เตหน่ากูโบกบิน In USA: ประตูสู่ตะวันตก

การนอนและนอนอย่างเดียวในรถตู้ไม่ใช่เรื่องง่าย  บางทีปวดฉี่ บางครั้งปวดหลัง ทุกครั้งที่รถแวะจอดเติมน้ำมันหรือแวะทำอะไร ผมก็มักจะตื่นด้วยทุกครั้ง  จนได้รับการต่อว่าจากคนที่นั่งมาด้วยกันด้วยความเป็นห่วงว่าผมจะรับช่วงการขับรถต่อได้อย่างไม่มีประสิทธิภาพ

เตหน่ากูโบกบิน In USA: เสื้อปกาเกอะญอตัวแรก ณ USA

คืนนี้เป็นอีกคืนหนึ่งที่คนฟังเพลงเป็นคนไทย แต่ที่พิเศษกว่าที่อื่นเนื่องจากคนไทยเป็นคนจัดงานกันเอง เป็นการจัดงาน ”Thai Festival in Texas” ซึ่งโดยปกติแล้วจะมีการจัดปีละครั้ง ทุกๆปีจะจัดในเดือนเมษายน แต่ปีนี้มาจัดกันในเดือนกันยายนเนื่องจากต้องการให้กิจการทัวร์ ของ Himmapan 2nd world เป็นจุดเด่นของงานในปีนี้ ภายในงานมีการขายอาหาร เสื้อผ้า ของไทย มีการจัดซุ้มนวดแผนไทยมาบริการ

เตหน่ากูโบกบิน In USA: โรงเรียนปกาเกอะญอ ณ ประเทศที่สาม

จาก Houston มุ่งสู่ Dallas ระหว่างทางผมได้มีโอกาสเป็นสารถีอีกครั้ง ระหว่างทางที่ขับรถอยู่ผมก็เหลียวซ้ายและขวาบ้าง ผมเห็นตัวที่อยู่ข้างทาง วัวก็ไม่ใช่ ควายก็ไม่เชิง

เมื่อเดินทางมาถึงDallas ที่ หมาย ซึ่งมีพี่น้องคนไทยรอรับ จัดแจงที่อยู่ที่กินเป็นอย่างดี
“ที่นี่ มีคนปกาเกอะญอไหมครับ?” เป็นคำถามแรกที่ผมถามที่ Dallas

เตหน่ากูโบกบิน In USA: ตำรวจไม่ได้รับเชิญ




วันนี้ผู้หญิงได้รับอนุญาตให้ไปเดินซื้อของที่ Outlet ส่วนผู้ชายหลังจากทานอาหารเช้า ต้องเดินทางไปติดตั้งเครื่องเสียงเพื่อเล่นในเย็นวันนี้

เตหน่ากูโบกบิน In USA: ท่องราตรี

หัวค่ำ พี่แพท นายกสมาคมไทย เท็กซัส พาไปกินข้าวที่ร้านอาหารจีน  ภายในร้านมีคนเอเชียจากหลายประเทศ ทั้ง สิงคโปร์ มาเลเซีย จีน ลาว เวียดนาม รวมทั้งพี่ไทย  แต่ส่วนใหญ่จะใช้ภาษาอังกฤษคุยกันยกเว้นคนเวียดนามที่ไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษในร้านนอกจากพูดภาษาของตนเอง 

เตหน่ากูโบกบิน In USA : สถานียานอวกาศ

การเริ่มต้นใหม่ หลังจากที่สังคยานาดำเนินขึ้น จุดหมายวันนี้อยู่ที่ร้าน Home plate grill เป็นร้าน sport club ของคนไทย ที่ตั้งอยู่ตรงข้ามสนามเบสบอลทีม Houston Astros ก่อนที่คอนเสิร์ตจะเริ่ม ทางคณะทีมงานได้ไปเชิญชวนแฟนๆเบสบอลมาฟังดนตรีก่อนเกมจะเริ่ม ทำให้ในร้านเริ่มมีคนทยอยเข้ามา บ้างมานั่งดื่มก่อนเข้าไปดูเกมในสนาม บ้างเข้ามาซื้อเพื่อไปดื่มในสนาม

เตหน่ากูโบกบิน In USA: สังคายานา ณ Karen street

ข้าวเย็นมื้อหนักจบลง ตัวแทนสมาคมไทย-เท็กซัส ได้พาคณะไปที่พักผู้หญิงพักที่บ้านคนไทย ผู้ชายพักที่วัดไทยที่อยู่ใกล้ๆ ชื่อ”วัดป่าศรีถาวร” ซึ่งมีที่พัก มีห้องน้ำที่อยู่ในขั้นสะดวก พระสงฆ์ที่จำวัดอยู่ที่นี่เป็นกันเองนอกจากบริการที่พักแล้ว ยังให้ข้าวปลาอาหารให้ทานอีกเล่นเอาทีมงานผู้ชายต่างซึ้งไปตามๆกัน

เตหน่ากูโบกบิน In USA: Max-I-Co

สายๆของวันที่ 20 กันยา เราเดินทางออกจาก Austin ต่อไปเมือง Houston มีกำหนดการเล่นบ่ายสามโมงถึงห้าโมงเย็น เมื่อเดินทางไปถึงสถานที่เล่น ตัวแทนจากสมาคมไทย-เท็กซัส ได้มาต้อนรับและพาไปดูเวทีซึ่งเป็นที่คล้ายตลาดสดหรือตลาดนัดที่เมืองไทย มีอาหาร เสื้อผ้า ของเล่น รูปร่างหน้าตาและสัดส่วนรูปร่างของคนแถวนี้ใกล้เคียงเมืองไทย เพียงแต่ไม่พูดภาษาไทย พูดภาษาสเปนมากกว่าภาษาอังกฤษ

เตหน่ากูโบกบิน In USA: เจอปกาเกอะญอคนแรกใน USA.

ออกจากพิพิธภัณฑ์ Alamo เราออกเดินทางต่อไปยัง Austin ระหว่างทางแวะทานข้าวที่ร้านอาหารไทย ผมไม่ทิ้งโอกาสที่จะถามหาคนในเผ่าพันธุ์ของผม

เตหน่ากูโบกบิน In USA: Lone Star State




การเดินทางยังดำเนินต่อ บทเพลงในรถยังเป็นเพื่อน มีทั้งเพลงที่ดัง มีทั้งเพลงไม่ดัง บางเพลงเคยได้ฟังมาบ้าง บางเพลงไม่เคยรู้จัก

เพลงที่ดังกว่า ไม่ได้ดีกว่าเสมอไป คนที่ดังกว่าไม่ได้เก่งกว่าเสมอไป” ทอด์ดสรุปให้ฟัง
แต่อย่างผมไม่ดัง และไม่เก่งด้วย” ผมสรุปของผมในใจ

Pages

Subscribe to RSS - บล็อกของ chisuwicharn