praejaru's picture

<p><strong>ชีวิตนี้สวยงาม</strong></p> <p>คำถามว่า ชีวิตยังจะสวยงามอีกไหม <br /> <br /> คำตอบก็คือ เราก็อาจจะต้องยืนยันว่า เราจะพยายามให้มีชีวิตที่สวยงาม การลุกขึ้นคัดค้าน การลุกขึ้นต่อสู้กับความไม่เป็นธรรมของมนุษย์คือการมีชีวิตที่สวยงามของเขา ยิ่งมิได้ทำเพื่อตัวเองเท่านั้น แต่ทำเพื่อส่วนรวม<br /> นั่นคือการมีชีวิตที่สวยงามยิ่ง</p> <div id=":135"> <div>การมีชีวิตที่สวยงามอาจจะไม่ใช่<wbr></wbr>ชีวิตที่เป็นสุข แต่ชีวิตที่ได้ทุกข์ร่วมกันก็ถื<wbr></wbr>อว่าสวยงามแล้ว</div> </div> <p>&nbsp;</p> <p>&nbsp;</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>แพร จารุ</strong></p> <p>นาม &ldquo;แพร จารุ&rdquo; หลายคนคงคุ้นเคยกันดี นักเขียนหญิงที่มุ่งมั่นกับงานเขียนมานานนับ 20 ปี เธอเป็นชาวปักษ์ใต้ แต่มาหลงใหลมนต์เสน่ห์ของเมืองเหนือ และเขียนหนังสือได้ทุกแนว ทั้งข่าว บทความ เรื่องสั้น นวนิยาย วรรณกรรมเยาวชน</p> <p>ยังจำได้ นวนิยาย &ldquo;แผ่นหลังพ่อ&rdquo; ของเธอได้รับรางวัลชมเชย จากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ ปี 2534 และปีนี้ (2548) เธอมี &ldquo;คนรักและหินหอย&rdquo; รวมเรื่องสั้นล่าสุดออกมาให้หลายคนได้เสพอรรถรสกัน และ &ldquo;ชีวิตนี้สวยงาม&rdquo; ก็เป็นหนึ่งคอลัมน์ที่เธอตั้งใจนำมากำนัลแด่ผู้อ่านประชาไท</p>

บล็อกของ praejaru

ทะเลหาย

โลกนี้คนชั่วมากเหลือเกิน และบรรดาคนชั่ว ๆ ก็ล้วนเป็นผู้มีอำนาจ พวกเขามีอำนาจที่จะอนุมัติโครงการใหญ่ ๆ ทำลายฐานทรัพยากรธรรมชาติ แหล่งอาหารที่คนพอจะทำมาหากินได้ พวก เขาขุดภูเขา ถมทะเล โดยไม่สนใจว่าเจ้าของเขาอยู่กันอย่างไร

ต่อไปกะปิอร่อยๆ ที่ฉันเอามาฝากคุณก็จะไม่มีแล้ว เพราะที่บ้านฉันจะมี เซฟรอน คุณรู้ไหมมันคืออะไร คือบริษัทยักษ์ใหญ่ของต่างชาติ ที่เข้ามาถมทะเลสร้างท่าเรือ เพื่อขุดเจาะหาพลังงานไปขาย โดยไม่สนใจว่าเป็นแหล่งอาหารของชุมชน

ป้าของฉัน แกบอกว่า นอนไม่หลับมานานแล้ว แกกังวลว่าจะอยู่อย่างไร
แม่ของฉันอายุเก้าสิบปี
ฉันไม่กลับบ้านมาสองปี แม่เก็บกระดาษไว้ให้ฉันสามแผ่น เป็นเรื่องการคัดค้านเซฟรอน ฉันรับมาอ่านเงียบ

ในกระดาษนั้นเขียนว่า เซฟรอน การสำรวจปิโตรเลียมอันตรายในท้องทะเลที่เราไม่เคยรู้ว่าในแต่ละปีมีการเจาะระเบิดใต้ท้องทะเลเท่าไหร่ บ้านของเราจะเป็นแหล่งผลิตปิโตรเลียมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ทำท่าเรือขนส่งน้ำมันขนาดใหญ่ และสนามบินขึ้นลงห้าสิบเที่ยวต่อวัน สร้างโรงกลั่นน้ำมันและปิโตรเคมี เป็นนิคมอุตสาหกรรม มีคนงานมาทำงานกันมากมาย น้ำจะเน่าเสียแค่ไหนไม่รู้ อากาศที่เคยสะอาดจะปนเปื้อนไปด้วยสารเคมี ขยะอีกมากมาย

ชาวบ้านที่อยู่กันมานานในบ้านของเขา ที่เคยหายใจโล่ง ๆ จะหายใจไม่ออก เจ็บไข้ได้ป่วย และตายไปอย่างไม่รู้สาเหตุในโอกาสต่อไป

ฉันอ่านด้วยความตกใจ ฉันทิ้งบ้านไปนานจริงๆ ฉันคิดว่าไม่นานผู้คนจะต้องอพยพออกจากพื้นที่ เพราะทนอยู่ไม่ได้

ป้าฉันบอกว่า คนที่อยู่ใกล้ ๆ ทะเลยอมขายที่ดินไร่ละล้าน บางคนก็ให้เช่า และเริ่มย้ายออกไปหาที่อยู่ใหม่

เล่าเรื่องเหลืองแดง

 

แล้วฉันก็คิดว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิน ฉันเดินทางไปหาเพื่อนที่กรุงเทพฯ  และบอกเธอว่า ฉันอยากจะไปเยี่ยมนักเขียนผู้ใหญ่รุ่นพี่คนหนึ่ง  เพื่อนบอกว่า ไม่ได้ไปนานแล้ว ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยมีใครไปหาใครกัน  เมื่อถามว่าทำไม

จากเชียงคานสู่ป่าสนวัดจันทร์


ป่าสนวัดจันทร์

 

หลังจากที่เขียนเรื่องป่าสนวัดจันทร์ถูกโฆษณาว่าเป็นผืนป่าสนแห่งเดียวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย และมีชนเผ่าใช้วิถีชีวิตแบบเดิม ๆ

ป่าสนวัดจันทร์ถูกโฆษณาว่าเป็นที่สุด ตอน จดหมายถึงอำเภอใหม่

เมื่อเขียนเรื่อง ป่าสนวัดจันทร์ถูกโฆษณาว่าเป็นที่สุด”  ฉันก็ได้รับจดหมายฉบับหนึ่ง เขียนถึงเรื่องอำเภอใหม่ส่งเข้ามา วันนี้จึงนำจดหมายฉบับนี้มาให้อ่านกันค่ะ 

เธอเขียนมาว่า ลองเขียนเรื่องอำเภอใหม่มาให้อ่าน

ป่าสนวัดจันทร์ถูกโฆษณาว่าเป็นที่สุด

ป่าสนผืนเดียวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ

มองขึ้นบนต้นสนเหมือนหนึ่งว่ามีนกเกาะอยู่บนนั้นเต็มไปหมด จนใครบางคนเผลอถามว่า นั่นนกอะไรเกาะอยู่เต็มไปหมด หลายคนหัวเราะ ไม่ใช่นกหรอกมันคือลูกสน

ที่นี่มีชื่อว่า ป่าสนวัดจันทร์ เป็นครั้งที่สองที่ฉันเดินทางมาที่นี้ห่างจากครั้งแรกเกือบยี่สิบปี


ฉันไม่กล้าเดินทางไปที่นั่นเพราะรู้สึกว่ามันลำบากยากเย็นเหลือเกิน เป็นการเดินทางที่โหด ๆ ในช่วงวัยเยาว์ เพราะต้องนั่งรถไฟชั้นสามมาจากกรุงเทพฯ นานกว่าสิบสองชั่วโมง ก็รู้กันอยู่ว่ารถไฟไทยเสียเวลาเสมอ ๆ ลงจากรถไฟมีนักเขียนจากเมืองเหนือรอรับอยู่

มุสโต๊ะกับน้ำชุบ




มุสโต๊ะ (มุส-สะ-โต๊ะ)
อาหารมื้อไหน ๆ ก็ต้องมีมุสโต๊ะ

มุสโต๊ะก็คือน้ำพริกนั่นเอง ฉันรู้จักมุสโต๊ะครั้งแรกเมื่อเที่ยวบ้านปกาเกอญอ และนับจากวันนั้นก็ชอบมุสโต๊ะแบบปกาเกอญอทันที่

ไม่รักไม่บอก ฉบับ คาถาเมืองเสก

คุณทำอะไรเมื่อเช้านี้  ส่วนฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับหยิบหนังสือเล่มเล็ก ๆ จากโต๊ะกินข้าวติดมือไปนอนอ่านในเปลใต้ต้นมะขามเล็ก 


หนังสือชื่อ ไม่รักไม่บอก
5 เป็นของกลุ่มภาคีคนฮักเจียงใหม่  ฉันเป็นอาสาสมัครในกลุ่มนี้กับเขาด้วย แต่ฉันไม่ได้ทำหนังสือเล่มนี้ ดังนั้นฉันจึงเพิ่งได้อ่านจริง ๆ

ครูโรงเรียนอนุบาลเพิ่งให้มาสิบเอ็ดเล่ม วันนั้นมีน้อง ๆ หนุ่ม ๆ จากไหนก็ไม่รู้มาช่วยกันขนหนังสือหลายกล่องที่นำมาขายในงานอำลา รงค์ วงษ์สวรรค์  ฉันไม่มีของอะไรตอบแทนน้องจึงแจกพวกเขาไปคนละเล่มเหลือเก็บไว้เล่มหนึ่ง

ภาพปกเป็นแม่มดหน้าตาน่ารักถือไม้เท้าวิเศษ มีข้อเขียนว่า จงสุภาพกับโลกใบนี้ (คำจากสาร ขององค์ทะไลลามะ)

ในคำนำ บอกว่า ได้แรงบันดาลใจมาจากนักเรียนอนุบาล เพราะอยู่กับเด็กอนุบาล ที่มีแม่มดและนางฟ้าอยู่ในหัวใจ พวกเขาชอบเสกถ้ารัก ชอบสาบถ้าไม่รัก

หนังสือเล่มนี้ชื่อไม่รักไม่บอก ดังนั้นจึงอยู่ในส่วนเสก ไม่ใช่สาบ นับว่าไม่เลวเสียทีเดียว ร้องหา คฑาวิเศษ ช่วยเชียงใหม่ด้วยเถิด

 


อ่านจบแล้ว นั่งนิ่ง ๆ ถามตัวเองว่า คุณครูอนุบาลคนนั้นมาถามเราว่า ถ้ามีคาถาวิเศษอยากเสกอะไรให้เมืองเชียงใหม่ ฉันคิดว่าไม่ต่างกันกับพวกที่ถูกถามไปแล้ว

ฉันคิดคล้ายพวกเขาเห็นด้วยกับพวกเขาจริง และฉันคิดว่าอีกหลายคนคงจะเห็นคล้ายกัน

ลองมาฟังดูตัวอย่าง ก่อนไปหาอ่านเอง  เริ่มจาก โน้ส อุดม แต้พานิช ที่ใคร ๆ ก็รู้จักเขาในฐานะนักเดี่ยวไมโครโฟน แต่ความจริงแล้วเขาทำหลายอย่าง เช่นว่าเขาเขียนหนังสือ เขามีร้านไอศกรีมชื่อ I-berry ที่เอาผลไม้ไทย ๆ มาทำไอศครีม เช่น มะม่วงพริกเกลือ และทุเรียน (อร่อยจริงๆ ค่ะ ขอเชียร์ออกนอกหน้า)

คุณอุดมแกพูดได้โดนใจฉันมาก เพราะอยากให้เสียงประทัดหมดไปจากเทศกาลลอยกระทง อยากให้เชียงใหม่พิจารณาการมใช้พื้นที่หอศิลป์ให้มีประโยชน์ เป็นพื้นที่ศิลปินมาใช้งานได้จริงรวมทั้งคนอื่น ๆ ด้วย  และอยากเปลี่ยนพื้นที่สีเขียวโดยรอบโดยรอบเป็นสวนสาธารณะ และให้ถนนนิมมานเหมินท์ปิดเป็นถนนใช้จักรยานและคนเดินในวันอาทิตย์ตั้งแต่แยกโรงแรมอมารี รินคำ ไปจนถึงแยกสวนสุขภาพ และแถมด้วยสิ่งนี้ปรับปรุงมาตรฐานรถแดงทั้งราคาและเส้นทางวิ่ง (อันนี้ฉันเห็นด้วยยิ่ง ฉันคิดว่าเมื่อเราปรับปรุงให้เป็นอื่นไม่ได้เราก็ต้องใช้สิ่งที่มีอยู่มาปรับมาตรฐานใหม่)

คนต่อไปเป็นอาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ อาจารย์บอกว่า  อันที่หนึ่ง อยากให้มีต้นไม้ ไม้ดอกเขียวสวยไปทั่วเมืองเชียงใหม่ และสองอยากให้มีถนนคนเดิน และสาม อยากให้ผู้คนมีจิตใจที่ยิ้มแย้มแจ่มใส อยู่บนถนนเหล่านั้น

ยกมาสองตัวอย่างนะคะ ที่เหลืออีกหลายคนไปหาอ่านเองนะคะ เขาขายราคาเล่มละ ยี่สิบบาทเท่านั้นค่ะ

นอกจากนี้ก็ยังมีแผนที่ร้านอาหาร แบบอาหารอร่อยราคาถูก และดีต่อสุขภาพด้วยค่ะ แผนที่อาหารและร้านต่าง ๆ ครูอนุบาลกับเพื่อน ๆ ไปชิมมาแล้วทั้งนั้น เห็นว่าเป็นร้านทางเลือก (แบบใครก็เลือกได้) โดยเน้นถูกและดี แบบว่าดีทั้งผู้ทำขายและผู้ซื้อกินค่ะ

หนังสือเล่มนี้ หาซื้อได้ที่ร้านเล่า 053 214888 นอกจากร้านเล่าแล้วก็ยังมีร้านเกษมสโตร์ ร้าน I-berry ร้าน BOOK TREE และอื่น ๆ รวม 8 ร้านค่ะ สนใจโทร.ถามร้านเล่านะคะ

 

 ปล.แถมท้ายด้วย ไม่รักไม่ส่ง ไปดูเอาเองนะคะว่า อะไรที่เขาจะส่งให้ถ้าเขารัก  ฮาฮา

 อีกครั้งเพื่อนนักอ่านนักเขียน วันเสาร์สุดท้ายของเดือนมกราคา กิจกรรม อำลา 'รงค์ วงษ์สวรรค์ นักเขียนใหญ่ ผู้ลาจากพวกเราไปชั่วนิรันดร์ ทิ้งไว้แต่ผลงาน ไปชมนิทรรศการภาพถ่าย  ลงนามไว้อาลัย พบกันวันเสาร์ ด้วยบทเพลงของนักดนตรี บทกวี

 

เล่าเรื่องงานอำลา 'รงค์ วงษ์สวรรค์




 

เล่าเรื่องงาน อำลา ’รงค์ วงษ์สวรรค์ เปิดงานไปเมื่อวันที่ 9 มกราคม ยามแดดร่มลมตก หน้าที่ของฉันในงานนี้ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ดูแลงานขายหนังสือ ฉันรับปากไปว่า “ได้ค่ะ” ทั้งที่ไม่มีความชำนาญเรื่องการขาย หรือเรียกว่าไม่มีทักษะสักนิดเดียว และมักจะคิดตัวเลขผิด วิชาคณิตศาสตร์ตั้งแต่บวกลบคูณหารไม่เก่งเลย ยิ่งวิชาเลขคณิตคิดในใจนี้ไม่ได้เลย แต่ เพราะว่าในช่วงที่เขาประชุมเรื่องการดำเนินการจัดงานฉันไมได้เข้าร่วมประชุม ไปจัดการเรื่องขอประนอมหนี้ธนาคารอาคารสงเคราะห์เพราะถ้าเขายึดคอนโดฯห้องเท่าแมวดิ้นตายไปกลัวว่าเมื่อธนาคารเอาไปขายทอดตลาดแล้วยังเป็นหนี้จนถูกฟ้องล้มลายแบบนักแสดงตลกท่านหนึ่ง

กินดื่มรับฤดูร้อน

ฤดูร้อนในเมืองเชียงใหม่ค่อนข้างน่าสยองค่ะ เพราะนอกจากความแห้งแล้งที่เริ่มขึ้นในปลายฤดูหนาวนี้แล้ว เมื่อฤดูร้อนมาถึงเราก็จะพบกับกลุ่มหมอกควันที่มีทั่วเมือง สำหรับประชาชนในชนชั้นเรา ๆ นั้น เตรียมอะไรได้บ้างคะ

Pages

Subscribe to RSS - บล็อกของ praejaru