praejaru's picture

<p><strong>ชีวิตนี้สวยงาม</strong></p> <p>คำถามว่า ชีวิตยังจะสวยงามอีกไหม <br /> <br /> คำตอบก็คือ เราก็อาจจะต้องยืนยันว่า เราจะพยายามให้มีชีวิตที่สวยงาม การลุกขึ้นคัดค้าน การลุกขึ้นต่อสู้กับความไม่เป็นธรรมของมนุษย์คือการมีชีวิตที่สวยงามของเขา ยิ่งมิได้ทำเพื่อตัวเองเท่านั้น แต่ทำเพื่อส่วนรวม<br /> นั่นคือการมีชีวิตที่สวยงามยิ่ง</p> <div id=":135"> <div>การมีชีวิตที่สวยงามอาจจะไม่ใช่<wbr></wbr>ชีวิตที่เป็นสุข แต่ชีวิตที่ได้ทุกข์ร่วมกันก็ถื<wbr></wbr>อว่าสวยงามแล้ว</div> </div> <p>&nbsp;</p> <p>&nbsp;</p> <p>&nbsp;</p> <p><strong>แพร จารุ</strong></p> <p>นาม &ldquo;แพร จารุ&rdquo; หลายคนคงคุ้นเคยกันดี นักเขียนหญิงที่มุ่งมั่นกับงานเขียนมานานนับ 20 ปี เธอเป็นชาวปักษ์ใต้ แต่มาหลงใหลมนต์เสน่ห์ของเมืองเหนือ และเขียนหนังสือได้ทุกแนว ทั้งข่าว บทความ เรื่องสั้น นวนิยาย วรรณกรรมเยาวชน</p> <p>ยังจำได้ นวนิยาย &ldquo;แผ่นหลังพ่อ&rdquo; ของเธอได้รับรางวัลชมเชย จากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ ปี 2534 และปีนี้ (2548) เธอมี &ldquo;คนรักและหินหอย&rdquo; รวมเรื่องสั้นล่าสุดออกมาให้หลายคนได้เสพอรรถรสกัน และ &ldquo;ชีวิตนี้สวยงาม&rdquo; ก็เป็นหนึ่งคอลัมน์ที่เธอตั้งใจนำมากำนัลแด่ผู้อ่านประชาไท</p>

บล็อกของ praejaru

เรื่องเล่นๆ แต่เป็นจริง

1


วันก่อนไปท่ากาน
(ท่ากานเป็นหมู่บ้านหนึ่ง ในอำเภอสันป่าตอง เชียงใหม่ ) พบเด็ก หญิงสองคน เอาก้านกล้วยมาแกว่งไปมากระโดดเล่นกัน ดูน่ารักดี เป็นการเล่นแบบหาของใกล้ตัวมาเล่นกัน

เหมือนหนึ่งว่าฉันเขียนเรื่องโกหก

10 กันยายน 2552


น้องคนหนึ่งโทรศัพท์มาบอกว่า “มีเรื่องตลกเศร้ามาเล่าให้ฟัง”

ฉันหัวเราะ ไม่อยากฟังเธอเล่าอะไรเลยเพราะกำลังเจ็บหูอย่างแรง กำลังจะไปหาหมอ แต่เธอรีบบอกก่อนว่า
พี่ยังไม่รู้ใช่ไหม ลุงหมื่นแกฝายพญาคำ กับพ่อหลวงสมบูรณ์ ผู้ช่วยแกฝาย เขาเซ็นยินยอมให้กรมชลประทานสร้างประตูระบายน้ำแล้ว”

จดหมายถึง บก.ช่อการะเกด 'เรื่องสั้นเป็นเรื่องยากไปแล้วสำหรับฉัน'

 

 บก.สุชาติ สวัสดิ์ศรี เทียบเชิญฉันเขียนเรื่องสั้น ช่อการะเกด ฉบับเทียบเชิญนักเขียนเก่าที่เคยเขียนช่อการะเกด

หญิงสาวเธอเศร้าเพราะสิ่งใด

เธอนิ่งเงียบหลังจากกินอาหารเสร็จ

"เศร้าทำไม" ฉันถามเธอ

"กำลังดูกระถางต้นไม้อยู่" เธอตอบไม่ตรงกับคำถาม

ฉันมองไปที่กระถางต้นไม้ มีอะไรตายอยู่ในนั้นที่ทำให้เธอเศร้า หรือว่าเศร้าที่ต้องมากินอาหารใต้ที่เมืองเหนือทั้งที่เธอเพิ่งเดินทางมาจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้

เพียงเพื่อการอยู่รอด

  


ผู้ชายคนหนึ่ง เลี้ยงปลวกเพื่อเอาปลวกไปเลี้ยงปลาดุก

เขาบอกว่า เขาเฝ้ามองปลวกตัวอ้วน ๆ ที่ค่อยเติบโตขึ้น และเอาปลวกไปให้ปลาดุกกิน เขาอธิบายตัวเองว่าเป็นวิถีแห่งสัตว์โลก วิธีการใช้ชีวิตให้อยู่รอด

ฉันแค่สะดุดใจตรงที่เลี้ยงดูเขาไว้ก่อนแล้วค่อยจัดการ

ฉันคิดว่า ถ้ามันกินกันเองตามวิถีชีวิตไม่เป็นไร

ฉันคิดถึงถ้อยคำหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่า ใครพูด "เขารัก...เหมือนคนเลี้ยงหมูรักหมูที่เลี้ยงไว้" นั่นหมายถึงรักและดูแลอย่างดีเพื่อเอาไว้ฆ่าและขาย

ความรักและความตายในหนังสืองานศพ

1 

ฉันเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับความตายครั้งแรกเมื่อพ่อตายจากไป ในวันที่แม่ พี่ ๆและ ญาติ ๆ ต่างช่วยกันจัดงานให้พ่อ ผู้หญิงเตรียมอาหาร ปอกหอมกระเทียม เด็ดก้านพริกขี้หนู หั่นตะไคร้ ผู้ชายเตรียมไม้ฟืนเพื่อทำอาหาร หุงข้าว ต้มแกง ต้องหุงข้าวด้วยกระทะใบใหญ่  ต้องทำอาหารจำนวนมากในเวลาหลายวัน เรามีญาติเยอะ มีเพื่อนบ้าน และคนรู้จักมากมาย เพราะเราไม่ได้มีพ่อที่ดีต่อลูกเท่านั้นแต่มีพ่อที่ดีต่อผู้อื่นด้วย

โปรดอย่าเอาดอกไม้มาให้ฉันถ้าเธอไม่ได้ปลูกเอง

ถ้าฉันพูดว่า อย่าเอาดอกไม้มาให้ฉันถ้าเธอไม่ได้ปลูกเอง เธออย่าโกรธฉันนะ ฉันจะเล่าให้เธอฟัง วันหนึ่งก่อนฤดูฝน ฉันเดินทางไปหมู่บ้านหลังดอยอินทนนท์

 

ฉันพบผู้ชายคนหนึ่ง เขาพูดว่า

"เอาดอกไม้ของฉันออกจากหน้าอกเธอ"

หนุ่มใหญ่คนหนึ่งพูดขึ้น หญิงสาวมีสีหน้าแปลกใจคงสงสัยว่าเธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจ จึงไม่ยอมเอาดอกไม้ออกจากกระเป๋าเสื้อ

"เอาออกเถอะ" เขายืนยันอีกครั้ง แต่หญิงสาวยังไม่ทำตาม ยังคงเอาดอกไม้เหน็บในกระเป๋าเสื้อตรงหน้าอกต่อ

ในที่สุดเขาก็บอกว่า " มันอันตราย ดอกไม้ฉันมีแต่ยา"

หมู่บ้านนี้ราคาเท่าไหร่

หมู่บ้านหายโรงเรียนร้าง

เดือนก่อนฉันเดินทางไปที่หมู่บ้านหนึ่ง แถวเชียงดาว ไกลเข้าไปในป่า พบโรงเรียนร้างไม่มีเด็ก ไม่มีครู โรงเรียนถูกปิดเพราะไม่มีเด็กเรียน และไม่ใช่แค่โรงเรียนร้างเท่านั้น หมู่บ้านก็หายไปด้วย

 

ผู้ชายคนหนึ่งเล่าให้ฉันฟังว่าหมู่บ้านนี้ถูกซื้อไปแล้ว

"จริงเหรอ เหมือนโฆษณาเลย โฆษณาอะไรนะ ที่ผู้ชายคนหนึ่งถามซื้อเกาะให้ผู้หญิง" ใครคนหนึ่งพูดขึ้น

"ไม่ใช่แค่โฆษณาหรอก ละครโทรทัศน์ก็มีเหมือนกัน ชายหนุ่มคนหนึ่งเขาซื้อเกาะให้หญิงสาวเป็นของขวัญหากเธอแต่งงานกับเขา" ฉันบอกพวกเขา

ต้นไม้ใหญ่ อ่างเก็บน้ำและหมีแพนด้า




แปลกใจใช่ไหมค่ะ ต้นไม้ใหญ่ อ่างเก็บน้ำและหมีแพนด้า  มันเกี่ยวกันอย่างไร 

เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ  เดือนฉันก่อนไปศาลากลางมา  ที่หน้าศาลากลางมีคนมากมาย มีชาวบ้านมาประท้วงเรื่องการสร้างอ่างเก็บน้ำ 

โฮะโซะต้นไม้ใหญ่ของหายาก

ในขณะที่ผู้คนที่มาดูต้นไม้ ต่างตื่นเต้นกับต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ใหญ่ที่สุดที่นี่คือต้นจามจุรีหรือต้นก้ามปูที่สโมสรเชียงใหม่ยิมคานา เป็นสนามกอล์ฟเก่า เขาเล่ากันว่าต้นไม้นี้มีอายุมากกว่าร้อยปี ส่วนสูง 15 เมตร ผ่านการประกวดต้นไม้ใหญ่ที่ได้รับรางวัลของเทศบาลมาแล้ว

Pages

Subscribe to RSS - บล็อกของ praejaru