<p><font size="2" color="#ff00ff"><strong>มองแล้วยิ้ม</strong></font></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">การมีตัวเองเพียงลำพัง </span></font></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">ไม่ว่าเดินทางเพียงลำพัง อยู่ลำพัง</span><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma"> </span></font></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">มักทำให้เรามองสิ่งต่างๆ รอบตัวแล้วครุ่นคิด</span><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma"> </span></font></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">มองโน่นมองนี่ มองโน่นมองนี่ </span></font></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">มอง... มองแล้วก็ยิ้ม </span></font></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">มอง... มองแล้วก็ถอนใจ</span></font></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">เพราะภาพที่ผ่านมาสู่สายตา </span></font></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">มีเรื่องราว มีแง่มุม ชวนมอง และชวนคิด </span></font></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">ฉันเก็บภาพผ่านเหล่านั้นมาเล่า </span></font></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">ทีแรกตั้งชื่อว่า </span><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">&ldquo;<span>แต่ละวันมีเรื่องเล่า ทุกๆ คนมีเรื่องราว</span>&rdquo;</span></font></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">แต่แล้วเปลี่ยนใจตั้งชื่อใหม่ว่า </span><strong><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">&ldquo;<span>มองแล้วยิ้ม</span>&rdquo;</span></strong></font></p> <p><font size="2" color="#ff00ff"><strong><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma">เพราะอยากให้คนอ่านยิ้ม</span></strong></font><strong><font size="2" color="#ff00ff"><span style="font-size: 10pt; font-family: Tahoma"> เมื่ออ่านจบมากกว่า</span></font></strong> </p><p><font size="2" color="#808000"><strong>สร้อยแก้ว&nbsp; คำมาลา<br /></strong><br />บ้านเกิดที่แม่ฮ่องสอน <br />จบการศึกษาจากคณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่<br />มีการงานอาชีพคือ เป็นลูกจ้าง <br />เขียนหนังสือ เป็นงานแห่งชีวิต <br />นอนมองใบไม้ ฟังเสียงลม ปั่นจักรยานไล่ตามก้อนเมฆ ฯลฯ เป็นงานอดิเรก <br />ผลของงานที่ผ่านมา เรื่องสั้น &ldquo;เดียวดาย&rdquo; ได้รับการประดับช่อการะเกด ปี 2542 งานรวมเล่มพ๊อกเกตบุ๊ค เรื่องสั้น &ldquo;ยังมีความรักหนึ่ง&rdquo; &ldquo;ความอ่อนไหวของชีวิต&rdquo; &ldquo;ประตูสายรุ้ง&rdquo; และบันทึกความเรียง &ldquo;หอมกลิ่นภูเขา&rdquo; </font><br />&nbsp;</p>

บล็อกของ soikaew

สร้อยแก้ว คำมาลา: บันทึกถึงคนเสื้อแดงในความทรงจำ

อนุสติระเบิดสารลำไย กับการแบ่งแยกดินแดน (สปป.ล้านนา)

คนที่นอนข้างๆ

นุ่มนิ่มเหลือเกิน ลูกแม่เอ๋ย

นานวัน เนื้อตัวเจ้าอวบอิ่ม กอดได้แน่นเต็มกอด หอมแก้มเจ้าได้แรงๆ เสียงหัวเราะคิกๆ คักๆ ยามแม่เอาหน้าซุกพุงนิ่ม หรือสีข้างซี่โครงน้อย เจ้าร้องลั่น หัวเราะกรี๊ดๆ จั๊กจี้จั๊กกะเดียม แม่รู้ความลับของเจ้าแล้วสิ ว่าเจ้าเองก็บ้าจี้เหมือนแม่ แต่ยิ่งเจ้าเบี่ยงตัวหนีคิกๆ แม่ก็ยิ่งอยากแกล้ง เพราะอยากยินเสียงคักๆ คิกๆ กรี๊ดกร๊าดๆ

ลุงแสงดาว

26 January, 2010 - 00:00 -- soikaew

ถึง ลุงแสงดาว

เช้าวันนี้แม่ตื่นตั้งแต่ยังไม่ถึงตีห้าดี แม่ย่องมาเปิดคอมพิวเตอร์ เปิดอินเตอร์เน็ต (ยามเช้าๆ เน็ตแม่จะเดินได้เร็ว คงเพราะเป็นเวลาที่ไม่ค่อยมีใครใช้งาน คลื่นอากาศเลยเดินทางได้คล่อง) แม่คงคิดว่าจะแอบทำงานตอนหนูหลับล่ะสิ เรื่องอะไร หนูจะยอมให้แม่สนุกอยู่คนเดียวล่ะ หนูไหวตัวทันหรอกน่า เลยกลิ้งซะสองรอบแล้วยันขายันแขนลุกนั่ง ร้อง อื้อๆ แม่ก็หันขวับทันที

ภาษาของลูก

18 January, 2010 - 00:00 -- soikaew

 

ตาน้ำอายุครบ ๗ เดือนในวันนี้แล้ว ลูกมีภาษาของลูก และรู้วิธีสื่อสารกับแม่

๐ ถ้าลูกเบื่อนอนเล่นหรือการนั่งอยู่กับที่ ลูกอยากให้แม่พาเดินเล่น ลูกจะเงยหน้าร้องอ้อนด้วยการทำเสียงฮือๆ หรือบางทีทำเสียงแงๆ แต่ว่าไม่มีน้ำตาหรอก ลูกแกล้งทำ พอแม่อุ้ม ลูกก็จะยิ้มร่า พร้อมกับตบบ่าแม่แปะๆ เมื่อไหร่ที่ลูกตบบ่าแม่แปะๆ นั่นแปลว่า ไป ไป เหมือนว่าแม่เป็นม้างั้นเหอะ ตบก้นแล้วไปได้

ห่วงชั่วชีวิต

 

ตาน้ำ

ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้นเองที่แม่หลบมารดน้ำให้หัวใจ

รินลมหายใจแผ่วๆ ช้าๆ

ตาน้ำ

ช่วงเวลาสั้นๆ เท่านี้เอง แต่มันทำให้แม่มีความสุข เพราะแม่สงบ ปลอดโปร่ง

เสื้อผ้าเล็กๆ ของเรา

28 December, 2009 - 00:00 -- soikaew

ตาน้ำ


ยามเมื่อลูกนอนหลับ สิ่งที่แม่อยากทำที่สุดคืออะไรนะ


เขียนหนังสือ, นอน, อยู่เฉยๆ ว่างๆ เพราะการเลี้ยงลูกเองมันเหนื่อยใช่เล่นเหมือนที่ใครหลายคนว่า แทบไม่ได้หายใจหายคอ ทั้งที่ยามลูกตื่นเราก็เล่นสนุกด้วยกัน มีความสุขเมื่อลูกอยู่ในอ้อมกอด ขำบ้าง ดุบ้างยามลูกยื้อแย่งจะเอาทุกอย่างในมือแม่

บิน

25 November, 2009 - 12:06 -- soikaew

 

ตาน้ำ ลูกรู้สึกอย่างไรบ้างไหมขณะที่ลูกบินอยู่บนฟ้า
ตาน้ำ ลูกดูดนมแม่แล้วหลับปุ๋ยขณะแม่กอดลูกไว้แนบอก แม่เหม่อมองท้องฟ้า เห็นเพียงปุยเมฆขาวฟูฟ่อง บนฟ้าช่างเวิ้งว้าง บ่อยครั้งที่แม่ไม่มั่นใจเลยว่าแม่จะเป็นแม่ที่ดีไหม แม่จะเลี้ยงลูกได้คู่ควรหรือไม่ แม่รู้สึกว่าแม่ต่ำต้อยเสมอเมื่อนึกถึงความไว้วางใจจากสวรรค์ให้ดูแลบุตรีน้อยๆ คนนี้

สายลมจากตะวันออกไกล

9 November, 2009 - 00:00 -- soikaew

 

 

ตาน้ำ
แม่เพิ่งรู้ว่า ยามลมพายุพัดระหว่างมีบ้านอยู่กลางหุบเขากับที่ราบโล่ง เสียงสายลมจะหวีดดังไม่เหมือนกัน

เยือนถิ่นอีสาน .. ลายดอก พลาสติก และเพลงครูสลา

แต่ก่อนฉันเคยใฝ่ฝันกับการมีบ้านมานาน แต่จนแล้วจนรอดก็มักจะรู้สึกว่ายังไม่ใช่เวลานั้น มันยังไม่ถึงเวลา ฉันยังอยากเดินทางท่องไปอยู่ ยังอยากพบเจออะไรใหม่ๆ อยู่ ดังนั้น หลายครั้งหลายหนเมื่อพบเจอปลอกหมอน ฟูกนอนพื้นบ้าน ผ้าพื้นเมืองลายคลาสสิก แก้ว จาน ชาม เซรามิกที่ถูกใจก็มักจะซื้อเก็บไว้ แต่ก็ไม่ค่อยได้นำเอาออกมาใช้

Pages

Subscribe to RSS - บล็อกของ soikaew