Skip to main content
 
ชั้น 10 ของอพาร์ทเม้นต์แห่งหนึ่ง 

เด็กหนุ่มอายุ 18 ปี นั่งเล่นคอมพิวเตอร์อยู่คนเดียวบนชั้นนั้น

เด็กหนุ่มเพิ่งเข้าเรียนปี 1 ที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง แต่วันนี้เขาขี้เกียจไปเรียน จึงนั่งเล่นคอม แชทคุยกับสาวๆ อยู่ที่บ้าน

พ่อของเขาทำธุรกิจหลายอย่าง ไม่ค่อยมีเวลาอยู่บ้านกับเขา ส่วนแม่ก็แยกทางกับพ่อไปนานแล้ว

รถฟอร์จูนเนอร์ป้ายแดงจอดอยู่ตำแหน่งที่ใกล้ลิฟท์ที่สุด ที่จอดประจำของเขา พ่อซื้อให้เด็กหนุ่มฉลองการเข้าเรียนมหาวิทยาลัย วันนี้มันจอดอยู่เฉยๆ เพราะเด็กหนุ่มไม่อยากใช้งานมันออกไปไหน เขามีเพียงนัดหมายปาร์ตี้รอบดึกกับเพื่อนๆ เท่านั้น 

เป้าหมายของวันนี้มีแค่การใช้เวลาให้หมดไปเรื่อยๆ

เด็กหนุ่มเป็นลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจเจ้าของตึก
 
..............
 
ชั้น 4 ของอพาร์ทเม้นต์แห่งเดิม

ในห้องที่เลอะเทอะไม่เป็นระเบียบ เด็กหนุ่มอายุ 18 ปี เร่งรีบเก็บเสื้อเชิ้ตที่ตากอยู่มารีดแบบเท่าที่พอจะทำได้ด้วยตัวคนเดียว เพื่อจะออกไปเรียนให้ทันคาบเช้า 

เด็กหนุ่มเพิ่งเข้าเรียนปี 1 ที่มหาวิทยาลัยเปิดของรัฐ วันนี้เป็นวิชายาก หากเขาไม่ทันเข้าเรียนก็กลัวว่าจะตามคนอื่นไม่ทัน

พ่อของเขาเป็นครูระดับชั้นประถมอยู่ที่จังหวัดชัยภูมิ เงินเก็บจากการทำสวนเล็กๆ ของพ่อจะส่งเขาเรียนมหาวิทยาลัยให้จบ 4 ปี เขาตั้งใจใช้จ่ายอย่างประหยัด แต่บรรยากาศชีวิตที่กรุงเทพก็ไม่ได้เอื้ออำนวยนัก

เด็กหนุ่มกึ่งเดินกึ่งวิ่งผ่านหน้ารถฟอร์จูนเนอร์ป้ายแดงที่จอดอยู่เฉยๆ เขายกกระเป๋าขึ้นเหนือหัวเพื่อบังสายฝนที่เริ่มตกลงมาปรอยๆ 

เป้ามายของวันนี้มีแค่การไปให้ทันเวลา

เด็กหนุ่มเป็นผู้เช่าห้องห้องหนึ่ง
 
...............
 
ชั้น 1 ของอพาร์ทเม้นต์แห่งเดิม

ลานจอดรถที่กว้างขวาง เด็กหนุ่มอายุ 18 ปี นั่งเหม่อลอยมองฝนที่กำลังตกลงมาปรอยๆ อยู่ลำพัง

เด็กหนุ่มมอยากเข้าเรียนมหาวิทยาลัยเหมือนเพื่อนวัยเดียวกัน แต่หลังจบการศึกษาขั้นพื้นฐาน เขาก็ต้องออกจากบ้านที่ประเทศลาว เพื่อมาหางานทำในเมืองไทย เขาได้งานที่ต้องทำวันละ 12 ชั่วโมง 7 วันต่อสัปดาห์ โดยไม่มีวันหยุด

พ่อของเขาเป็นชาวนา ต้องเก็บเงินรักษาตากับยายที่ป่วย และต้องส่งน้องๆ ไปโรงเรียน

เด็กหนุ่มนั้งอยู่ตรงโต๊ะประจำ ข้างรถฟอร์จูนเนอร์ป้ายแดงที่จอดอยู่เฉยๆ เขานั่งมองดูคนใส่ชุดนักศึกษาเดินผ่านไปผ่านมาตลอดทั้งวัน เมื่อถึงเวลาครบ 12 ชั่วโมงของวันนี้ เขาก็จะได้พักผ่อน เขาเหนื่อยหน่ายกับการมีเวลา 

เป้าหมายของวันนี้มีแค่ให้เวลาผ่านไปเร็วๆ เท่านั้น

เด็กหนุ่มเป็นรปภ.ของตึก
 
 
 

บล็อกของ นายกรุ้มกริ่ม

นายกรุ้มกริ่ม
            ผมเป็นอาสาสมัครมือใหม่ ที่บางอารมณ์ก็อยากทำประโยชน์เพื่อสังคมกับเขาบ้างเหมือนกัน                 ผมเริ่มต้นการทำความดีที่ชุมชนศิริอำมาตย์ เป็นชุมชนแออัดลึกลับ แฝงเร้นอยู่ข้างสนามหลวงใจกลางกรุงเทพมหานคร                 ที่นี่จะมีอาสาสมัครมากหน้าหลายตาวนเวียนกันมาไม่ซ้ำคน แบ่งปันเวลาว่างในวันหยุดสอนหนังสือให้แก่เด็กๆ ในชุมชน          …
นายกรุ้มกริ่ม
บล็อกนี้ถูกตั้งขึ้นในขณะที่เจ้าของยังไม่ได้ตั้งตัวและก็ยังไม่มีความพร้อมเท่าไร จากเดิมที่เป็นคนอ่อนหัดทางเทคโนโลยี และก็หวาดหวั่นความก้าวหน้าทุกรูปแบบที่สิ่งเข้ามาหา แต่การเลือกเป็นอาสาสมัครนักกฎหมายสิทธิมนุษยชน มาทำงานกับองค์กร ilaw นั้นกำลังจะทำให้ทัศนคติ และวิถีการวางตัวต่อโลกไอทีนั้นเปลี่ยนแปลงไป  ขณะข้อความนี้ถูกเขียนขึ้น ผู้เขียนกำลังอยู่ในงานอบรม "นักข่าวคุ้มครองสิทธิ" ของสบท. ซึ่งมีการสอนทำบล็อกของตัวเอง รวมถึง ทวิตเตอร์ด้วย ดังนี้ ข้อความหน้านี้ทั้งหมด จึงเป็นการทดลองครั้งแรกของผู้เขียนเอง