Skip to main content

แม้ผลการตัดสินคดียึดทรัพย์เป็นสิ่งที่คาดการณ์ได้อยู่แล้ว แต่คนเสื้อแดงหลายคนยังรู้สึกเจ็บปวด บางคนถึงขั้นหลั่งน้ำตาทั้งที่เงินนั้นไม่ใช่เงินของตนเอง พวกอำมาตย์ พรรคประชาธิปัตย์และคนเสื้อเหลืองไม่มีทางเข้าใจได้เลยว่าที่คนเสื้อแดงหลั่งน้ำตานั้นไม่ใช่เพราะเสียดายเงินของอดีตนายก ฯ ทักษิณ  ชินวัตร ที่ถูกยึดไปอย่างไม่เป็นธรรม แต่เป็นเพราะรู้สึกเจ็บปวดที่ตนเองทำอะไรไม่ได้เมื่อเห็นความอยุติธรรมบังเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาครั้งแล้วครั้งเล่า

สมมติเราเห็นเด็กหญิงถูกรุมโทรมโดยแก๊งขี้ยาต่อหน้าต่อตาเราโดยที่เราช่วยอะไรไม่ได้เลย เราจะรู้สึกอย่างไร


บางคนอาจบอกว่าเฉย ๆ

แล้วถ้าสมมติว่าเด็กหญิงที่ถูกรุมโทรมนั้นเป็นลูกสาวของเราเอง เราจะรู้สึกอย่างไร
?

ทำนองเดียวกันอดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร กำลังถูกรุมโทรม(เราอาจจะเรียกว่ารุมกินโต๊ะก็ได้) หากจิตใจเราไม่บอดใบ้จนเกินไป หากความเป็นมนุษย์ของเราอยู่ครบ แม้จะไม่ถึงกับเจ็บแค้นแต่อย่างน้อยที่สุดเราคงรู้สึกแย่ สะเทือนใจ ไม่เห็นด้วย แม้แต่คนที่ไม่ชอบคนเสื้อแดงหลายคนยังรับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่ได้


เราอาจเฉย ๆ กับเงินของคนอื่น เราอาจเฉย  ๆ ถ้ามันเป็นเรื่องของคนอื่นจริง ๆ โดยที่ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรา แต่นี่ไม่ใช่


การยึดอำนาจรัฐบาลเลือกตั้งเมื่อกันยายนปี
49  การยุบพรรคการเมืองที่ได้คะแนนเสียงจากประชาชนมากที่สุดถึงสองครั้งอย่างไร้เหตุผล การโฆษณาชวนเชื่อใส่ร้ายคนเสื้อแดงทางสื่อต่าง ๆ การหลอกกันซึ่งหน้าในหลายกรณี เหล่านี้จะบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับเราเลยคงไม่ได้  อย่างน้อยที่สุดมันขัดแยังกับสำนึกพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ซึ่งรู้จักคำว่าเหตุผลและความถูกต้อง

การกระทำทางการเมืองของฝ่ายอำมาตย์ที่มีต่อประชาชนและตัวแทนประชาชนในระยะเกือบครึ่งทศวรรษที่ผ่านมานั้น มากเกินจะรับได้แล้วจริง ๆ การปะทุออกของความแค้นซึ่งอาจแปรเป็นความรุนแรงจึงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้และเข้าใจได้ซึ่งถ้าว่าไปแล้วดูเหมือนเป็นหนทางเดียวเท่านั้นในการเอาคืนฝ่ายอำมาตย์ที่แม้นจะใช้ความรุนแรงกำราบประชาชนเสมอ แต่อำมาตย์จะหวาดแสยงต่อความรุนแรงที่จะเกิดกับตัวเป็นอย่างมาก


อย่างไรก็ตาม ผมลองคิดคำนึงถึงวิธีที่เป็นไปได้ต่าง ๆ ที่จะทำให้ตนเองสามารถดำรงอยู่ในสังคมนี้ได้แม้จะไม่ค่อยสุขใจมากนัก แต่ก็ไม่ทุกข์จนถึงขั้นทำให้คลั่งหรือหมดความอดทนขนาดขับรถแท็กซี่ชนรถถังแบบคุณนวมทอง  ไพรวัลย์ หรือปราศรัยในที่สาธารณะโดยไม่แคร์หน้าอินทร์หน้าพรหมแบบคุณดา ตอร์ปิโด ฯลฯ


วิธีการในการดำรงชีวิตอยู่ในสังคมที่อับจนปัญญาเพราะถูกครอบงำด้วยปีกแห่งเงามืดของเหล่าอำมาตย์ มีดังนี้


วิธีที่
1 ปล่อยวาง!
ใช้หลักศาสนาเข้าข่มจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นไตรลักษณ์, ขันธ์
5, อริยสัจ 4 ให้คิดเสียว่าสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม คนทำดีย่อมได้ดี เพียงแต่ว่าในบางกรณีผลกรรมดีอาจเดินทางมาถึงช้าทั้งนี้เป็นเพราะกรรมชั่วเก่าก่อนที่เคยทำไว้ ชดใช้กรรมชั่วหมดแล้ว สิ่งดี ๆ จะมาหาเอง ส่วนคนที่ทำชั่วย่อมหนีผลชั่วไปไม่พ้น

วิธีที่
2 ให้ความสำคัญกับการเมืองน้อยลง
คือทำเป็นเฉย ๆ กับเรื่องราวทางการเมือง ให้คิดเสียว่าแม้การเมืองจะเกี่ยวข้องกับชีวิตแต่ไม่ทั้งหมด ชีวิตยังมีมิติด้านอื่น ๆ  ที่สำคัญไม่แพ้กัน ติดตามข่าวการเมืองให้น้อยลง อ่านหนังสือพิมพ์ ดูโทรทัศน์ให้น้อยลง พบปะเพื่อนฝูงที่เป็นคอการเมืองให้น้อยลงเช่นกัน ไม่เฉียดเข้าไปใกล้วงกาแฟ เดินหนีเมื่อมีใครชวนคุยการเมือง หลีกเลี่ยงการฟังการสัมมนาทางการเมือง  ตัดใจไม่เข้าไปในเวบไซต์การเมืองที่เคยเข้าไปประจำ


วิธีที่
3 เบี่ยงเบนความสนใจ
มองหาสิ่งที่จะมาทดแทนความสนใจในเรื่องการเมือง คิดเสียว่าโลกและชีวิตมีสิ่งสวยงามและความบันเทิงเริงรมย์มากมายให้ลิ้มลองสัมผัส เดินทางท่องเที่ยว ชื่นชมธรรมชาติอันสวยงาม ไปในที่ที่ไม่เคยไป  ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ  เอาการเอางานในเรื่องเซ็กส์ให้มากขึ้นหรือไม่ก็คิดอะไรที่เป็นนามธรรมมาก ๆ อาจทำตัวเป็นนักปรัชญาที่หลุดลอยจากโลกจริงก็ได้

วิธีที่
4 วางตัวเป็นนักวิชาการ
วิธีนี้สามารถติดตามเรื่องราวทางการเมืองได้เหมือนเดิม เพียงแต่ยกระดับการวิเคราะห์วิจารณ์ปรากฏการณ์ทางการเมืองโดยไม่เอาความรู้สึกหรือความเห็นของตนเองเข้าไปเกี่ยวข้อง มองการเมืองอย่างเป็นหลักวิชา ต้องไม่แสดงจุดยืนให้เป็นที่ปรากฏ เมื่อมีใครถามก็ให้บอกว่าตนเองเป็นกลาง วิธีนี้ดัดจริตที่สุดแต่ก็ใช้ได้ผล คนที่ผมเคยรู้จักหลายคนเป็นแบบนี้


วิธีที่
5 จะไปยากอะไร
ประกาศว่าตนเองเป็นคนเสื้อแดงให้รู้แล้ว รู้รอด เข้าร่วมการชุมนุมใหญ่ ต่อสู้กับพวกอำมาตย์อย่างถึงที่สุด อาจระบายความอัดอั้นโกรธแค้นด้วยการปาขี้ใส่รูปนายกรัฐมนตรีหรือใช้วิธีการใด ๆ ก็สุดแท้แต่จะคิดค้นกันขึ้นมา ให้ท่องในใจว่า
กูไม่กลัวมึง! พวกอำมาตย์!” 

บล็อกของ เมธัส บัวชุม

เมธัส บัวชุม
ผมเฝ้ารอคอยดูผลสำเร็จ (หรือไม่สำเร็จ) ของนโยบาย "5 รั้ว" ซึ่งเป็นนโยบายทางด้านยาเสพติดของรัฐบาลพรรคประชาธิปัตย์ว่าจะทำได้มากน้อยเพียงใด ทำให้ยาเสพติดลดลงได้จริงหรือไม่ "5 รั้ว" ที่ว่าคือ รั้วชายแดน รั้วชุมชน รั้วสังคม รั้วโรงเรียน และรั้วครอบครัว ทั้ง "5 รั้ว" จะช่วยเป็นเกราะป้องกันต้านทานการทะลักเข้ามาของยาเสพติด พร้อมไปกับการปราบปรามอย่างจริงจังเป็นรูปธรรม
เมธัส บัวชุม
ผมเคยตั้งข้อสังเกตไปแล้วว่ารัฐบาลพรรคประชาธิปัตย์ มีความสามารถในการทำให้การเมืองกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อ รายการเชื่อมั่นประเทศไทยของนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นั้นมีแต่ถ้อยคำลวงโลกว่างเปล่า รัฐมนตรีทำงานแบบขอไปที เอาตัวรอดไปวัน ๆ ทำให้ความเดือดร้อนของประชาชนกลายเป็นความเห็นอกเห็นใจง่าย ๆ และรับปากว่าจะดำเนินการ ทาสีให้พรรคพวกที่ทำผิดกฏหมายกลายเป็นบริสุทธิ์ นโยบายไม่มีอะไรใหญ่และไม่มีอะไรใหม่ ฯลฯ ขณะเดียวกันคนเสื้อแดงก็ฝ่อลง เหมือนหมดมุกจะเล่น เหมือนหมดทางจะไปต่อ เหมือนยอมรับสภาพ
เมธัส บัวชุม
บางครั้งผมถามตัวเองว่าทำไมรู้สึกแย่ถึงขั้นขยะแขยงทุกครั้งที่เห็นหน้านายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ทางจอโทรทัศน์ บางทีฝืนใจดูเพราะอยากรู้ว่านายกรัฐมนตรีคนนี้จะพูดอะไรแต่ก็ต้องเปลี่ยนช่องทันทีที่ได้ฟังประโยคแรก เพราะเพียง "อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่" ผมได้คำตอบเบื้องต้นว่าเหตุที่ไม่ชอบนายกรัฐมนตรีคนนี้อย่างรุนแรงนั้นมีหลายสาเหตุ เป็นต้นว่าการไม่เป็นสุภาพบุรุษ (แพ้ก็ไม่ยอมรับว่าแพ้) ชอบเล่นนอกกติกา (บอยคอตเลือกตั้ง) ขาดความเป็นผู้นำ (ตัดสินใจอะไรไม่ได้) พูดจ้าอ้อมค้อมวกวน (ตอบไม่ได้เรื่องหนีทหาร) เอาดีใส่ตัวเอาชั่วให้คนอื่น (โทษคนอื่นตลอด) ทำหน้าซึ้งๆ เศร้าๆ (คิดว่าตนเองเป็นนางเอก) ท่าดีทีเหลว (…
เมธัส บัวชุม
หากให้ลองเอ่ยชื่อปัญญาชนที่เป็นเสาหลักของสังคมไทย แน่นอนต้องมี ส.ศิวรักษ์ รวมอยู่ด้วย จากผลงานมากมายและหลากหลายในอดีตคงไม่มีใครกล้าปฏิเสธคุณูปการของ ส. ศิวรักษ์ ที่มีต่อสังคมไทยไปได้ ย้อนหลังไปก่อนการเมืองยุคทักษิณ ผมเฝ้าติดตามและชื่นชมผลงานของส.ศิวรักษ์อยู่ห่าง ๆ ชื่อของเขาในฐานะวิทยากรตามงานสัมมนาเป็นเสมือนแม่เหล็กดึงดูดให้ต้องเข้าไปนั่งฟังทัศนะอันกล้าหาญแหลมคม อาจกล่าวได้ว่าเขาคือแรงดลใจและเป็นแบบอย่างให้คนรุ่นแล้วรุ่นเล่าในการต่อสู้กับความ อยุติธรรม
เมธัส บัวชุม
การเมืองไร้หลักการหลังรัฐประหาร ปี 49 นำมาซึ่งเรื่องชวนหัว ขำ ฮา ตลกร้าย ตลกแต่หัวเราะไม่ออก ตลกจนอยากจะร้องไห้ ฯลฯ หลายต่อหลายเรื่องด้วยกัน ในที่นี้อยากจะหยิบยกมาพูดคุยสัก 4 เรื่อง เรื่องแรก ไม่เป็นเหลือง การปลดคุณเสถียร จันทิมาธร บรรณาธิการคู่บุญของเครือมติชนด้วยข้อหาไม่เป็นกลางนั้นฮาครับ แต่หัวเราะไม่ออก การไม่เป็นกลางนั้นไม่เท่าไหร่ แต่ดูเหมือนจะเอียงข้างไปทางเสื้อแดงนี่สิเป็นสิ่งที่รับไม่ได้ (แต่คนเสื้อแดงหลายคนก็บอกว่าไม่เห็นคุณเสถียรจะเอียงข้างไปทางเสื้อแดงเลย) ในทางกลับกัน รายของ "นงนุช สิงหเดชะ" ซึ่งเขียนด่า (ใช้คำว่าด่า) คนเสื้อแดงและทักษิณมายาวนาน ด่าเอา…
เมธัส บัวชุม
  Iภาพที่ผู้ชายจิกหัวผู้หญิงเสื้อแดง แล้วลากถูลู่ถูกังไปกับถนนด้วยความอาฆาตมาดร้ายท่ามกลางการยืนดูเฉย ๆ ของทหาร นักข่าวและสาธาณชนนั้นน่าสะเทือนใจ ไม่ต่างอะไรกับการมุงดูผู้หญิงที่ถูกข่มขืนในที่สาธารณะ นอกจากไม่คิดจะช่วยแล้ว บางคนอาจจะลุ้นเอาใจช่วยฝ่ายชายอีกต่างหาก
เมธัส บัวชุม
คุณวีระ มุสิกะพงศ์ ไม่เหมาะที่จะเป็นแกนนำคนเสื้อแดงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานการณ์สู้รบ การประกาศมอบตัวอุปมาเหมือนแม่ทัพที่ทิ้งทัพกลางศึกด้วยเหตุที่ว่ากลัวไพร่พลและทหารแดงที่เข้าร่วมสงครามจะบาดเจ็บล้มตาย! -------------
เมธัส บัวชุม
นายปริญญา เทวานฤมิตรกุล  นักวิชาการขาประจำผู้ซึ่งเคยเสนอมาตรา 7 เช่น อธิการบดีธรรมศาสตร์ ให้ทัศนะในรายการหนึ่งทางโทรทัศน์ว่าการโฟนอินของทักษิณจะทำให้แนวร่วมเสื้อแดงบางส่วนหายไป จะเหลือก็แต่คนเสื้อแดงแท้ ๆ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านต่างจังหวัดเท่านั้นผมได้ฟังแล้วงง มันมี "เสื้อแดงแท้ ๆ" กับ "เสื้อแดงไม่แท้" ด้วยเหรอ ? แล้วคน "เสื้อแดงแท้ ๆ"  ในความหมายของนักวิชาการรายนี้หมายถึงใคร
เมธัส บัวชุม
ถือเป็นความคืบหน้าทางการเมืองอีกขั้น ที่ประชาชนแห่งกองทัพแดงสามารถ "ลาก" เอาประธานองคมนตรีออกมาชันสูตรกันในที่แจ้ง จับแก้ผ้าล่อนจ้อนต่อหน้าสาธารณชน เปลื้องเปลือยรอยตำหนิและแผลเป็นน่าเกลียดไม่เคยมียุคสมัยใดของการเมืองไทยที่ประธานองคมนตรี และองคมนตรีจะโดนเล่นงานขนาดนี้  แต่ปรากฏการณ์การณ์นี้มีที่มาที่ไป ประชาชนตระหนักชัดแล้วว่าทางเดินของระบอบประชาธิปไตยถูกขวางด้วยอำนาจนอกรัฐธรรมนูญมาตลอด โดยที่ครั้งนี้พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ และพลเอกสุรยุทธ จุลานนท์ โดดเข้ามาเล่นชัดเจน แม้จะเคยบอกว่า "ผมพอแล้ว" แต่ในความเป็นจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ ดังนั้น "หากองคมนตรีมายุ่งการเมือง…
เมธัส บัวชุม
การอภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐบาลผ่านพ้นไปแล้วหลายวัน โพลล์บางสำนัก นักวิชาการบางราย สื่อบางเจ้า ทำการสำรวจประเมินความคิดเห็นของประชาชนต่อการอภิปรายครั้งนี้ ไม่ใช่เรื่องแปลกหากผลจะออกมาเป็นบวกต่อรัฐบาล ทั้งที่ข้อมูลของคุณเฉลิม อยู่บำรุง นั้นถือเป็นข้อมูลลึกและน่าเชื่อถือเป็นอย่างยิ่ง ผมติดตามการอภิปรายอยู่ห่างๆ หมายถึงดูบ้าง ไม่ได้ดูบ้าง สิ่งหนึ่งที่สังเกตได้จากคำอธิบาย คำชี้แจงของรัฐบาลคือแทบทุกคนไม่มีน้ำหนักน่าเชื่อถือเลย การให้เหตุผลเป็นแบบ "เอาสีข้างเข้าถู" "แก้ตัวแบบน้ำขุ่น ๆ" หรือชี้แจงไม่ตรงกับสิ่งที่ฝ่ายค้านอภิปราย
เมธัส บัวชุม
เป้าหมายของอดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตรกับเป้าหมายของคนเสื้อแดงนั้นไม่อาจกล่าวได้ว่าเหมือนกันเสียทีเดียวหากแต่มีความเหลื่อมล้ำกันอยู่มาก หมายถึงว่ามีทั้งส่วนที่เหมือนกันและแตกต่างกัน แต่ก่อนจะพูดถึงส่วนที่เหมือนและต่างนั้นต้องทำความเข้าใจเป็นเบื้องต้นกันก่อนว่า คนเสื้อแดงมีหลายประเภท หลายเฉด คนเสื้อแดงมีตั้งแต่กลุ่มฮาร์ดคอร์แบบอาจารย์ใจ อึ๊งภากรณ์, จักรภพ เพ็ญแข และสีแดงอ่อนๆ ประเภท "แดงสมานฉันท์" สีแดงมีหลายดีกรีคือมีทั้งพวกอนุรักษ์นิยมอ่อนๆ ,เสรีนิยม ไปจนถึงกลุ่มถอนราก ถอนโคน (radical)
เมธัส บัวชุม
ผมเคยดูวงดนตรีเพื่อชีวิตที่ชื่อ "แฮมเมอร์" แสดงสดหลายครั้ง ต่างกรรมต่างวาระ ดูครั้งแรกเมื่อสิบกว่าปีก่อน ยอมรับว่าประทับใจมาก ครั้งต่อ ๆ มาก็ยังประทับใจ ทุกคนในวงตั้งใจเล่น ตั้งใจร้อง นักดนตรีหลายคนสามารถเล่นเครื่องดนตรีได้หลายชิ้น เดี๋ยวขลุ่ย เดี๋ยวไวโอลิน ดูแล้วเพลิดเพลินนัก แตกต่างจากวงดนตรี "เพื่อชีวิต" ทั่ว  ๆ ไป แม้จะมีหนวดเครายาวรุงรัง แต่แฮมเมอร์ดูสะอาด ไม่มีลีลาหรือพิธีรีตองอะไรมาก ไม่ต้องเก๊กหน้าให้ดูเหมือนกับคนมีความคิดลึกซึ้งหรือดัดเสียงให้ฟังซึ้งเศร้าหรือด่านักการเมืองก่อนเข้าเพลง  วงดนตรีแฮมเมอร์เป็นอะไรที่น่าจดจำอย่างไรก็ตาม…