Skip to main content

เมื่อฝนฟ้าตกตามฤดูกาล ท้องถนนของกรุงเทพสามารถเปลี่ยนเป็นท้องน้ำในยามฝนตกเพื่อให้รถเปลี่ยนเป็นเรือได้

เสียดายที่เมื่อฝนหยุดมันจะคืนสภาพกลายเป็นถนนอีกครั้ง
 
คุณชาย Error ท่านเปลี่ยนกรุงเทพให้เป็นนครแห่งความฝันและรับประสบการณ์แบบหลังสมัยใหม่ (postmodern experience) ได้สบายๆ

เมื่อฝนฟ้าไม่เป็นใจให้ใช้ชีวิตกลางแจ้ง ก็ต้องหากิจกรรมคลายเครียด ในคอลเล็คชั่นหนังที่ผมซื้อเอาไว้มากพอสมควรมีเรื่องที่ผมไม่คิดอยากดู แต่ได้ยินว่าเป็นหนังดี น่าสนใจ เมื่อราคาไม่แพงมากก็ซื้อเอาไว้ เผื่อจะได้ดู หนึ่งในนั้นคือเรื่อง Monsoon Wedding

หนังเล่าเรื่องการเปลี่ยนผ่านของสมาชิกครอบครัวขยาย จากเด็กสาวที่กำลังจะแต่งงาน หญิงสาวกำพร้าพ่อผู้มีอดีตฝังใจกับการถูกละเมิดโดยคนใกล้ชิด เด็กน้อยที่กำลังจะเข้าสู่วัยสับสนทางเพศ ไม่เว้นแม้แต่สาวใช้ในบ้าน

ว่าที่เจ้าสาวมีความลับของหัวใจเธอ ต้องพบกับทางแพร่ง ระหว่างยืนยันการสานสัมพันธ์กับคนรักที่มีครอบครัวแล้ว หรือแต่งงานว่าที่เจ้าบ่าวผู้ข้ามทะเลมาจากสหรัฐอเมริกา แต่ละตัวละครต่างมีปมลึกๆ ในใจที่คลี่คลายไปตามครรลองของมัน

เมื่อความลับหนักอกของว่าที่เจ้าสาวได้ผ่านการทดสอบแล้ว เธอเลือกที่จะบอกว่าที่เจ้าบ่าว แม้จะฉุนเฉียวในทีแรก แต่เมื่อเขาได้คิด เรื่องราวก็จบลงง่ายๆ

ส่วนหญิงสาวกำพร้าพ่อ ถูกกระทำในวัยเด็ก จนเธอรู้ว่านั่นคือแผลจากคนใกล้ตัว เธอเลือกเผชิญกับมัน

เรื่องราวสับสนอลหม่านไปพักใหญ่ แต่ก็เวียนกลับมาสู่ "happy ending" ได้ในที่สุด


ฉากที่ผมชอบกลับเป็นฉากนี้ ในภาพคือหนุ่มใหญ่ที่พบว่าตัวเองจัดงานแต่งให้คนนับร้อย แต่ไม่มีโอกาสจัดงานของตัวเอง เขาขอพบกับสาวรับใช้ในบ้าน และขอความรักจากหญิงสาวด้วยการตั้งช่อดอกไม้และขุดเทียนสว่างไสว ในมือถือหัวใจดอกไม้อันโต ขอความรักหญิงสาว

ฉากนี้ทำให้คิดถึงเรื่อง The English Patient ที่คิป ทหารหนุ่มชาวซิกข์ขอความรักพยาบาลสาว โดยพาเธอไปที่โบสถ์ที่มีภาพเขียนแสนงาม แต่ต้องจุดไฟให้สว่างไสวเสียก่อน หนุ่มซิกข์เอาเปลือกหอยทากมาทำประทีป แน่นอนว่าได้ใจพยาบาลสาวผิวขาวไปเต็มๆ ในยามที่ความเสี่ยงของชีวิตไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ความรักมักเกิดขึ้นรวดเร็วเสมอ
ใน Monsoon Wedding ก็มีความรักหลายคู่เบ่งบานฉ่ำฝนกันทีเดียว

คุ้มกับการนั่งหน้าจอนิ่งๆ สักสองชั่วโมง

บล็อกของ บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ

บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ตรุษจีนปีนี้ผมไม่ได้กลับบ้าน คงอยู่เงียบๆ เหมือนเคย แต่บรรยากาศของตรุษจีนของชาวจีนโพ้นทะเลไม่ว่าที่ไหนๆ ก็จะต้องมีเสียงของเติ้งน้อยเป็นเพลงประกอบราวกับเพลงบังคับของเทศกาล อดไม่ได้ที่จะหวนคิดถึงความเก่าความหลังที่ชีวิตวกวนพาไปเดินเล่นไกลถึงนิวยอร์ค
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ผมเคยเขียนงานชุด จริยธรรมของการพบพาน (The Ethics of Encounter) เอาไว้เมื่อหลายปีก่อน เพื่อนำเสนอสิ่งที่เป็นไปได้ในสถานการณ์ของการเชิญหน้า ว่าในการปะทะสังสรรค์กันของมนุษย์กับคนแปลกหน้าย่อมเกิดภาวะพิเศษ ซึ่งอาจนำไปสู่สงครามหรือสันติภาพก็ได้ หลายปีมานี้ผมพบว่าปัญหาหนึ่งของสังคมไทยก็คือการปะทะกั
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);}
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ผมได้รับชวนจากมิตรสหายท่านหนึ่งให้เข้ามาเขียนบล็อกที่นี่ หลังจากไปโพสต์ต่อท้ายข่าวซุปเปอร์แมนลาออกจากเดลี่เทเลกราฟไปเขียนบล็อก ผมบ่นไปทำนองว่า อยากออกไปทำงานอย่างอื่นบ้าง มิตรสหายท่านนั้นเลยยื่นข้อเสนอที่ยากปฏิเสธ เพราะผมอ่านข่าวในประชาไทอยู่นานแล้ว ก็อยากมีส่วนร่วมด้วย ประการหนึ่ง