Skip to main content

แปลกใจใช่ไหมค่ะ ต้นไม้ใหญ่ อ่างเก็บน้ำและหมีแพนด้า  มันเกี่ยวกันอย่างไร 

เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ  เดือนฉันก่อนไปศาลากลางมา  ที่หน้าศาลากลางมีคนมากมาย มีชาวบ้านมาประท้วงเรื่องการสร้างอ่างเก็บน้ำ 

นักข่าวเยอะ ทั้งนักจัดรายการวิทยุ โทรทัศน์ ไม่นานก็รู้ว่าเขามีการแถลงข่าวเรื่องสู่ขวัญหมีแพนด้าน้อย  และประกาศชื่อหมีแพนด้าสี่ชื่อที่คัดเลือกมาได้เพื่อให้ประชาชนโหวตเข้ามา”

ฉันพบอาจารย์  เกริก ผู้ที่มีความรู้ทางด้านพิธีกรรมแบบล้านนาคนหนึ่งเดินออกมาจากศาลากลางจึงรู้เรื่องนี้ แกถามฉันว่า มาทำอะไรผู้คนมากมายเขาทำอะไรกัน

คัดค้านการสร้างอ่างเก็บน้ำที่บ้านท่าต้นกวาง”  ฉันบอก 

ฉันได้รับโทรศัพท์จากชาวบ้านท่าต้นกวาง ต.ชมภูว่า พวกเขาจะไปยื่นหนังสือถึงผู้ว่า อยากชวนมาด้วยความจริงแล้วฉันกับชาวบ้านที่ชมภูนั้นไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวมาก่อน ไม่มีญาติพี่น้องที่นั่นเลย ไม่รู้ด้วยว่าตำบลที่ชื่อสวยงามอย่างนี้อยู่ตรงไหนของอำเภอสารภีจังหวัดเชียงใหม่
 


บนพื้นที่นี้ที่บ้านท่าต้นกวางกำลังจะกลายเป็นอ่างเก็บน้ำ

 
เหตุที่ฉันไปรู้จักพวกเขาเพราะวันนั้นวันที่ไปดูต้นไม้ใหญ่  ฉันไปกับทีมปั่นจักรยานชมรมจักรยานวันอาทิตย์ไปตามเส้นทางสายต้นยางไปลำพูน สิ้นสุดการเดินทางที่วัดอุโมงค์ลำพูน วันนี้งานบุญใส่ขันดอกและมีตลาดนัดหน้าวัดด้วย นับว่าโชคดีสองต่อได้เที่ยวงานวัดและได้จ่ายตลาดนัดด้วย พวกทีมจักรยานห่อข้าวกันมากิน  

กินข้าวกันเสร็จทีมจักรยานแยกย้ายกันกลับ  มีชาวบ้านสองสามคนมากับพ่อหลวงสมบูรณ์ บุญชู พ่อหลวงแกเป็นผู้ช่วยแกฝาย ฝายพญาคำ แกบอกพวกเราว่า  แกรู้มาว่ามีนักข่าวมาที่นี้จึงอยากให้นักข่าวช่วยไปดูบ้านท่าต้นกวาวที่ชมพูหน่อย เขาจะสร้างอ่างเก็บน้ำ จะขุดที่ซึ่งอุดมสมบูรณ์มาก ๆ ตั้งยี่สิบห้าไร่ มีต้นไม้ใหญ่มาก ๆ

มีนักข่าวมาร่วมกิจกรรมดูต้นไม้ใหญ่ด้วย  มาจากกรุงเทพฯแต่เขากลับกันแล้ว มีแต่นักเขียนคนหนึ่งและน้องที่เพิ่งเรียนจบตามมาร่วมกิจกรรมอีกคนหนึ่งเธอชื่อการ์ตูน 

ไปหน่อยเถอะพี่ ถือว่าให้กำลังใจกัน” เพื่อนอิ๋วบอก ฉันไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่เพราะตากฝนปรอย ๆ ตั้งแต่เช้ามืดจนถึงบ่ายแล้ว อยากไปนอนอุ่นในผ้าห่มนวมเหลือเกินแต่ในที่สุดก็ตัดสินใจไป

แล้วเราจะช่วยอะไรเขาได้ละพี่” สาวน้อยเพิ่งเรียนจบใหม่ ๆ ถามขึ้น เราไปกันแค่สี่คนเท่านั้นมี

 อาจารย์ที่เกษียณแล้วหนึ่งคน อิ๋ว น้องการ์ตูนและฉัน (แนะนำเพื่อนอิ๋วของฉันนิดหนึ่งนะคะ เพื่อนอิ๋วเธอเป็นคนทำกิจกรรมเพื่อสังคมคนหนึ่งค่ะ เธอเป็นดีที่น่ารัก

ไปถึงบ้านท่าต้นกวาง  พบว่าหลายคนรอเราอยู่ พร้อมเอกสารและแผ่นที่ คนหนึ่งเป็นพ่อหลวงชื่อ พ่อหลวงพันทวี วงศ์ธานี พวกเขาพาเราไปดูป้ายสีเขียวที่ประกาศเขตพื้นที่ที่จะสร้างอ่างเก็บน้ำของเทศบาล พ่อหลวงหรือผู้ใหญ่บ้านกับลูกบ้าน ชี้ให้พวกเราดูว่า บริเวณนี้แหละประมาณยี่สิบสิบห้าไร่ เขาจะทำเป็นอ่างเก็บน้ำทั้งหมด


ชาวบ้านไปยืนหนังสือศาลากลางจังหวัดเป็นเรื่องธรรมดาที่พบเห็นได้เสมอ 


สาวน้อยการ์ตูนซึ่งคุยกับฉันว่าไม่รู้จะช่วยอะไรเขาได้ และทำท่าเหนื่อย ๆ ในตอนแรก กลับทำท่าฟื้นขึ้นมาเมื่อมาดูพื้นที่จริง 

พื้นที่อุดมสมบูรณ์ ต้นไม้ใหญ่มากมาย เขาจะขุดทิ้งได้อย่างไร”เธอบ่นเบา ๆ และเดินไปอ่านป้ายประกาศ
เมื่อวานเราไปปลูกต้นไม้กับเด็ก ๆ ที่โรงเรียนวัดป่าแพ่ง ได้กี่ต้นเอง วันนี้พบว่าหน่วยงานของรัฐจะขุดตัดต้นไม้ทีเดียวยี่สิบห้าไร” 

เมื่อวานปลูกต้นไม้ในงานปลูกต้นไม้ให้รงค์  วงษ์สวรรค์ เป็นต้นไม้ที่เปลี่ยนจากพวกรีดเป็นกล้าไม้วันนี้มีการปลูกกันที่คณะวิจิตรศิลป์ก่อนเดินทางมาปั่นจักรยานดูต้นยางใหญ่ และเมื่อมาถึงสารภีก็พบว่าชาวบ้านคัดค้านการสร้างเก็บน้ำที่ต้องเสียพื้นที่ไปถึงยี่สิบห้าไร่ 

จริงของเธอผืนดินอุดมสมบูรณ์ จริง ๆ มีต้นไม้ใหญ่ มีร่องน้ำธารน้ำอยู่แล้ว เป็นผืนดินที่เป็นสาธารณประโยชน์ของหมู่บ้าน และชาวบ้านเข้ามาจับจองทำกินอยู่แล้ว  ยี่สิบห้าไร่ตรงนี้จะกลายเป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ อ่างเก็บน้ำมีน้ำอยู่ข้างในแต่ต้นไม้และพื้นที่ชุมน้ำก็จะหมดไป 

ในยุคสมัยนี้ใครจะทำอะไรตามอำเภอโดยรัฐไม่ใช่เรื่องง่าย  ๆ และไม่ใช่เรื่องที่ควรจะทำแล้ว  ชาวบ้านเขาลุกขึ้นมาดูแลคัดค้านกันเอง  

ก่อนเดินทางกลับพวกเขาเลี้ยงน้ำแข็งใสที่ราดน้ำแดงและใส่นมข้มหวานจนเป็นสีชมพู หวานหอมชื่นใจมาก ชาวบ้านคนหนึ่งเดินมาขอเบอร์โทรศัพท์ฉัน พร้อมกับบอกว่า เราจะมีพิธีกรรมทำบุญให้ฮ่องเย็น (ร่องเย็น) และทำพิธีกรรมสาปแช่งคนที่จะมาทำลาย อยากชวนมาร่วมด้วย 

ฉันได้รับโทรศัพท์เขาแจ้งมาว่า จะมายื่นหนังสืออีกครั้ง คราวนี้จะมากันหลายคน นี่แหละฉันจึงมาศาลากลาง  

อย่างไรก็ตามชาวบ้านท่าต้นกวางก็โชคดีเพราะหมีแพนด้าเหมือนกัน เพราะนักข่าวมากมายที่มางานแถลงข่าวหมีแพนด้าลงมาจากชั้นบนก็ไม่ได้กลับทันที่พวกเขาหยุดอยู่กับชาวบ้านพักหนึ่ง  

เชียงใหม่ ล้านนาเมืองเก่าที่มีประเพณีวัฒนธรรม มีความมั่นคงในเรื่องพิธีกรรมต่าง ๆ หมีแพนด้าออกลูกที่สวนสัตว์  ก็มีพิธีกรรม สู่ข้าว เอาขวัญ คนทำลายป่าจะสร้างอ่างเก็บน้ำ ก็มีพิธีกรรมทำบุญสาปแช่ง ฉันคนต่างบ้านต่างเมืองไม่รู้และไม่เคยเข้าไปร่วมพิธีกรรมใด ๆ เพราะกลัวจะทำไม่ถูกเพราะเคยได้ยินมาว่า ถ้าทำไม่ถูกมันจะขึด จึงได้ที่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นพิธีทำบุญสาปแช่งหรือ สู่ข้าว เอาขวัญ

หมีแพนด้าที่น่ารักจริงๆ


นี่แหละ ต้นไม้ใหญ่  อ่างเก็บน้ำและรับขวัญลูกหมีแพนด้า มันเกี่ยวข้องกันจริง ๆ ค่ะ  

ปล. ในวันที่เขียน ไม่รู้ว่าชาวบ้านท่าต้นกวางทำพิธีสาปแช่งไปหรือยัง แต่ที่สวนสัตว์เชียงใหม่ทำพิธีสู่ข้าว-เอาขวัญลูกหมีแพนด้าไปแล้ว มีการเสนอข่าวว่า ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ เป็นประธานเปิดงาน “สู่ข้าว เอาขวัญ แพนด้าน้อย” พร้อมทั้งมีการประกอบพิธีรับขวัญหมีแพนด้าน้อยแบบล้านนา โดยมีอาจารย์สนั่น ธรรมธิ ผู้เชี่ยวชาญวัฒนธรรมและพิธีกรรมล้านนา เป็นผู้นำประกอบพิธี

ขอบคุณภาพหมีแพนด้าจาก http://www.edtguide.com  

  
 
 

บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
  แล้วฉันก็คิดว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิน ฉันเดินทางไปหาเพื่อนที่กรุงเทพฯ  และบอกเธอว่า ฉันอยากจะไปเยี่ยมนักเขียนผู้ใหญ่รุ่นพี่คนหนึ่ง  เพื่อนบอกว่า ไม่ได้ไปนานแล้ว ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยมีใครไปหาใครกัน  เมื่อถามว่าทำไม
แพร จารุ
ป่าสนวัดจันทร์   หลังจากที่เขียนเรื่องป่าสนวัดจันทร์ถูกโฆษณาว่าเป็นผืนป่าสนแห่งเดียวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย และมีชนเผ่าใช้วิถีชีวิตแบบเดิม ๆ
แพร จารุ
เมื่อเขียนเรื่อง “ป่าสนวัดจันทร์ถูกโฆษณาว่าเป็นที่สุด”  ฉันก็ได้รับจดหมายฉบับหนึ่ง เขียนถึงเรื่องอำเภอใหม่ส่งเข้ามา วันนี้จึงนำจดหมายฉบับนี้มาให้อ่านกันค่ะ  เธอเขียนมาว่า ลองเขียนเรื่องอำเภอใหม่มาให้อ่าน
แพร จารุ
ป่าสนผืนเดียวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ มองขึ้นบนต้นสนเหมือนหนึ่งว่ามีนกเกาะอยู่บนนั้นเต็มไปหมด จนใครบางคนเผลอถามว่า นั่นนกอะไรเกาะอยู่เต็มไปหมด หลายคนหัวเราะ ไม่ใช่นกหรอกมันคือลูกสน ที่นี่มีชื่อว่า ป่าสนวัดจันทร์ เป็นครั้งที่สองที่ฉันเดินทางมาที่นี้ห่างจากครั้งแรกเกือบยี่สิบปี ฉันไม่กล้าเดินทางไปที่นั่นเพราะรู้สึกว่ามันลำบากยากเย็นเหลือเกิน เป็นการเดินทางที่โหด ๆ ในช่วงวัยเยาว์ เพราะต้องนั่งรถไฟชั้นสามมาจากกรุงเทพฯ นานกว่าสิบสองชั่วโมง ก็รู้กันอยู่ว่ารถไฟไทยเสียเวลาเสมอ ๆ ลงจากรถไฟมีนักเขียนจากเมืองเหนือรอรับอยู่
แพร จารุ
มุสโต๊ะ (มุส-สะ-โต๊ะ) อาหารมื้อไหน ๆ ก็ต้องมีมุสโต๊ะ มุสโต๊ะก็คือน้ำพริกนั่นเอง ฉันรู้จักมุสโต๊ะครั้งแรกเมื่อเที่ยวบ้านปกาเกอญอ และนับจากวันนั้นก็ชอบมุสโต๊ะแบบปกาเกอญอทันที่
แพร จารุ
คุณทำอะไรเมื่อเช้านี้  ส่วนฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับหยิบหนังสือเล่มเล็ก ๆ จากโต๊ะกินข้าวติดมือไปนอนอ่านในเปลใต้ต้นมะขามเล็ก  หนังสือชื่อ ไม่รักไม่บอก 5 เป็นของกลุ่มภาคีคนฮักเจียงใหม่  ฉันเป็นอาสาสมัครในกลุ่มนี้กับเขาด้วย แต่ฉันไม่ได้ทำหนังสือเล่มนี้ ดังนั้นฉันจึงเพิ่งได้อ่านจริง ๆ ครูโรงเรียนอนุบาลเพิ่งให้มาสิบเอ็ดเล่ม วันนั้นมีน้อง ๆ หนุ่ม ๆ จากไหนก็ไม่รู้มาช่วยกันขนหนังสือหลายกล่องที่นำมาขายในงานอำลา ‘รงค์ วงษ์สวรรค์  ฉันไม่มีของอะไรตอบแทนน้องจึงแจกพวกเขาไปคนละเล่มเหลือเก็บไว้เล่มหนึ่ง ภาพปกเป็นแม่มดหน้าตาน่ารักถือไม้เท้าวิเศษ มีข้อเขียนว่า จงสุภาพกับโลกใบนี้ (คำจากสาร…
แพร จารุ
  เล่าเรื่องงาน อำลา ’รงค์ วงษ์สวรรค์ เปิดงานไปเมื่อวันที่ 9 มกราคม ยามแดดร่มลมตก หน้าที่ของฉันในงานนี้ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ดูแลงานขายหนังสือ ฉันรับปากไปว่า “ได้ค่ะ” ทั้งที่ไม่มีความชำนาญเรื่องการขาย หรือเรียกว่าไม่มีทักษะสักนิดเดียว และมักจะคิดตัวเลขผิด วิชาคณิตศาสตร์ตั้งแต่บวกลบคูณหารไม่เก่งเลย ยิ่งวิชาเลขคณิตคิดในใจนี้ไม่ได้เลย แต่ เพราะว่าในช่วงที่เขาประชุมเรื่องการดำเนินการจัดงานฉันไมได้เข้าร่วมประชุม…
แพร จารุ
ฤดูร้อนในเมืองเชียงใหม่ค่อนข้างน่าสยองค่ะ เพราะนอกจากความแห้งแล้งที่เริ่มขึ้นในปลายฤดูหนาวนี้แล้ว เมื่อฤดูร้อนมาถึงเราก็จะพบกับกลุ่มหมอกควันที่มีทั่วเมือง สำหรับประชาชนในชนชั้นเรา ๆ นั้น เตรียมอะไรได้บ้างคะ
แพร จารุ
สวัสดีนักท่องเที่ยว ระหว่างทางนักท่องเที่ยวเจออะไรมาบ้าง ฉันมาอยู่เชียงใหม่สิบกว่าปี แต่บ่อยครั้งที่รู้สึกว่า ตัวเองเหมือนนักท่องเที่ยว
แพร จารุ
  หญิงสาวมักจะกลัวอ้วนเพราะอยากสวย เราถูกทำให้เชื่อกันว่าคนอ้วนจะไม่สวย เป็นสาวเป็นนางต้องผอมเข้าไว้ ใครไม่ผอมเหมือนนางแบบ หรือนักแสดงหน้าจอโทรทัศน์ก็จะไมได้มาตรฐาน ซึ่งความจริงแล้วบางคนผอมจนเกินไป เรียกว่าแห้งแรงน้อยไม่แข็งแรง ขาแขนมีแต่กระดูก คอโปน ไหปลาร้าลึกขนาดน้ำขังยามเมื่ออาบน้ำ
แพร จารุ
ชวนมากินกันต่อค่ะ เพื่อนนักเขียนรุ่นน้องที่เชียงดาว เล่าว่าเธอปลูกข้าวไร่ที่บ้านของเธอ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเท่าที่ควร แต่ฉันคิดว่าแค่เธอเริ่มต้นปลูกข้าวความมั่นคงทางอาหารก็เริ่มมีแล้ว ต่อมาน้องนักเขียนที่เพิ่งรู้จักยังไม่ได้เห็นหน้ากันเลย เขียนมาบอกว่า เธอปลูกข้าวได้เจ็ดกระสอบ ฉันชื่นชมยินดีกับเธออย่างจริงจังและจริงใจยิ่ง เพราะฉันมีความฝันที่จะปลูกข้าวปลูกผักไว้กินเอง แต่ไม่ได้ทำ และคิดว่าคงไม่ได้ทำ เพราะอายุปูนนี้แล้ว กล้ามเนื้อเป็นไขมัน เรี่ยวแรงหมดไปแล้ว ที่ทำได้ก็คือปลูกกล้วย ซึ่งก็เหมาะสมอยู่เพราะกล้วยเป็นอาหารนิ่ม ๆ กินง่าย…
แพร จารุ
ชวนมากินกันต่อดีกว่า   คราวนี้กินถั่วงอกผัดเห็ดสามอย่างค่ะ ดูเป็นอาหารธรรมดา ๆ นะคะ แต่พิเศษก็ตรงที่ เป็นอาหารที่ประกอบด้วยเห็ดสามอย่างนะคะ ความจริงแล้วอาหารเห็ดสามอย่างที่กินเป็นยานี้ เขาว่าหลีกเลี่ยงการใช้น้ำมันเป็นดีค่ะ แต่ไม่เป็นไรใช้น้อย ๆ เราเน้นความอร่อยด้วยค่ะ