Skip to main content

  


ผู้ชายคนหนึ่ง เลี้ยงปลวกเพื่อเอาปลวกไปเลี้ยงปลาดุก

เขาบอกว่า เขาเฝ้ามองปลวกตัวอ้วน ๆ ที่ค่อยเติบโตขึ้น และเอาปลวกไปให้ปลาดุกกิน เขาอธิบายตัวเองว่าเป็นวิถีแห่งสัตว์โลก วิธีการใช้ชีวิตให้อยู่รอด

ฉันแค่สะดุดใจตรงที่เลี้ยงดูเขาไว้ก่อนแล้วค่อยจัดการ

ฉันคิดว่า ถ้ามันกินกันเองตามวิถีชีวิตไม่เป็นไร

ฉันคิดถึงถ้อยคำหนึ่ง จำไม่ได้แล้วว่า ใครพูด "เขารัก...เหมือนคนเลี้ยงหมูรักหมูที่เลี้ยงไว้" นั่นหมายถึงรักและดูแลอย่างดีเพื่อเอาไว้ฆ่าและขาย

ครั้งหนึ่งเพื่อนนักเขียนสาวชาวเหนือ ซึ่งไปอยู่อีสานมาเยี่ยมบ้านเรา พร้อมเพื่อน ๆ อีกหลายคน ในขณะนั่งคุยกัน ปูตัวหนึ่งคลานมาข้าง ๆ เรา

เพื่อนคนหนึ่ง ส่งเสียงดัง ตกใจกลัว

อีกคนบอกว่า น่ารักเดินตลกมาก

แต่เธอที่มาจากอีสาน บอกว่า จับโยนใส่ไฟกลิ่นมันจะหอมมาก

ฉันอาจจะมีดวงตาที่บอกอะไรสักอย่างที่ทำให้เพื่อนหวั่นไหวในสิ่งที่พูด เธอรีบอธิบายว่า ที่อีสานที่เธออยู่มันเป็นอาหาร ทุกอย่างที่กินได้ถือเป็นอาหาร แล้วเธอก็เล่าถึงเรื่องมะละกอ เธอบอกว่า เมื่อเธอไปอยู่ที่นั้นใหม่ๆ เธอสับมะละกอแล้วเอาไส้ทิ้ง แต่ต่อมาเธอเห็นว่า เขาไม่ได้ทิ้งกัน แค่เคาะเม็ดทิ้งแล้วเอาหมดทั้งลูก

 

 

หลายวันต่อมา เพื่อนรุ่นน้องเดินทางมาจากภาคใต้ เธอมาจากยะลา เธอมีของกินมากมาย ทั้งกะปิอย่างดี ทุเรียนกวน ลองกอง ภาคใต้นั้นอาหารอุดมสมบูรณ์มาก แต่ฉันเดินทางมาอยู่เมืองเหนือนาน กินอยู่แบบที่นี่ นาน ๆ จึงจะกินอาหารใต้สักครั้ง


เช้าวันหนึ่ง ฉันตบยุงที่เกาะอยู่บนเสื้อ เธอบอกฉันว่า พี่ตบยุงทำไมมันแค่เกาะเสื้อเท่านั้น

ฉันแปลกใจทำไมตบยุงไม่ได้ จึงถามเธอว่า เธอไม่ตบยุงหรอกหรือ

เธอบอกไม่ตบจะตบมันทำไม แค่ไล่มันไปก็พอ

ฉันหันไปถามเพื่อนหนุ่มที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ว่า คุณตบยุงไหม

เขาตอบว่าไม่ตบ

"คุณไม่ตบยุงเหมือนกันหรือ" ฉันถามอีกครั้ง

"ไม่ตบ ไปตบมันทำไม"


ยุงควรตายเป็นที่สุด ฉันอยากให้ยุงหมดไปจากโลกนี้ด้วย กลางคืนฉันตบยุงด้วยมือตบไฟฟ้าด้วย เดี๋ยวนี้มีมือตบไฟฟ้าสำหรับตบยุง มีก้อนแบตเตอรี่สำหรับชาร์ทไฟเข้าไป

สาวน้อยยังอธิบายต่ออีกว่า ไปฆ่ามันทำไม ถ้าเราฆ่ามันก็ต้องฆ่าไปเรื่อยๆ ไม่มีที่สิ้นสุด

ชายหนุ่มรีบเสริมว่า ใช่ ใช่

ฉันว่า ฉันรู้สึกจ๋อยๆ แต่ใจก็ยังคิดว่า ไม่เป็นไร ก็มันเป็นยุงที่มีเชื้อโรค และบ้านฉันอยู่ใกล้ป่าที่ยุงชุมมาก พวกเธอไม่รู้ว่าฉันเผชิญกับยุงมาอย่างไร ยิ่งเมื่อครั้งที่สร้างกระท่อมใหม่ ๆ ไม่มีมุ่งลวดติดหน้าต่าง นั่งทำงานไปตบยุงไป


  

 

การสนทนาเรื่องยุงจบไปแล้ว เพื่อน ๆ กลับกันหมดแล้ว

ฉันคิดถึงเพื่อนที่เลี้ยงปลวกเอาไปให้ปลาดุกกิน เพื่อให้ปลาดุกอ้วนพี ก่อนเอาปลาดุกมาเป็นอาหาร เพื่อชีวิตให้อยู่รอด ส่วนเพื่อนสาวที่อยู่อีสาน เธอบอกว่า ปูหรือสัตว์ต่าง ๆ ล้วนเป็นอาหาร อะไรที่กินเป็นอาหารได้ก็ต้องกิน


ฉันรู้สึกหวั่นไหว แต่เพียงเล็กน้อย เพราะฉันยืนยันว่า ถ้ามันกัดเราป่วย ถือว่าเพื่อความอยู่รอดเหมือนกัน

คิดได้ดังนี้ฉันจึงไปนอน

 

 

บล็อกของ แพร จารุ

แพร จารุ
  แล้วฉันก็คิดว่าทุกอย่างยังเหมือนเดิน ฉันเดินทางไปหาเพื่อนที่กรุงเทพฯ  และบอกเธอว่า ฉันอยากจะไปเยี่ยมนักเขียนผู้ใหญ่รุ่นพี่คนหนึ่ง  เพื่อนบอกว่า ไม่ได้ไปนานแล้ว ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยมีใครไปหาใครกัน  เมื่อถามว่าทำไม
แพร จารุ
ป่าสนวัดจันทร์   หลังจากที่เขียนเรื่องป่าสนวัดจันทร์ถูกโฆษณาว่าเป็นผืนป่าสนแห่งเดียวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย และมีชนเผ่าใช้วิถีชีวิตแบบเดิม ๆ
แพร จารุ
เมื่อเขียนเรื่อง “ป่าสนวัดจันทร์ถูกโฆษณาว่าเป็นที่สุด”  ฉันก็ได้รับจดหมายฉบับหนึ่ง เขียนถึงเรื่องอำเภอใหม่ส่งเข้ามา วันนี้จึงนำจดหมายฉบับนี้มาให้อ่านกันค่ะ  เธอเขียนมาว่า ลองเขียนเรื่องอำเภอใหม่มาให้อ่าน
แพร จารุ
ป่าสนผืนเดียวที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ มองขึ้นบนต้นสนเหมือนหนึ่งว่ามีนกเกาะอยู่บนนั้นเต็มไปหมด จนใครบางคนเผลอถามว่า นั่นนกอะไรเกาะอยู่เต็มไปหมด หลายคนหัวเราะ ไม่ใช่นกหรอกมันคือลูกสน ที่นี่มีชื่อว่า ป่าสนวัดจันทร์ เป็นครั้งที่สองที่ฉันเดินทางมาที่นี้ห่างจากครั้งแรกเกือบยี่สิบปี ฉันไม่กล้าเดินทางไปที่นั่นเพราะรู้สึกว่ามันลำบากยากเย็นเหลือเกิน เป็นการเดินทางที่โหด ๆ ในช่วงวัยเยาว์ เพราะต้องนั่งรถไฟชั้นสามมาจากกรุงเทพฯ นานกว่าสิบสองชั่วโมง ก็รู้กันอยู่ว่ารถไฟไทยเสียเวลาเสมอ ๆ ลงจากรถไฟมีนักเขียนจากเมืองเหนือรอรับอยู่
แพร จารุ
มุสโต๊ะ (มุส-สะ-โต๊ะ) อาหารมื้อไหน ๆ ก็ต้องมีมุสโต๊ะ มุสโต๊ะก็คือน้ำพริกนั่นเอง ฉันรู้จักมุสโต๊ะครั้งแรกเมื่อเที่ยวบ้านปกาเกอญอ และนับจากวันนั้นก็ชอบมุสโต๊ะแบบปกาเกอญอทันที่
แพร จารุ
คุณทำอะไรเมื่อเช้านี้  ส่วนฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับหยิบหนังสือเล่มเล็ก ๆ จากโต๊ะกินข้าวติดมือไปนอนอ่านในเปลใต้ต้นมะขามเล็ก  หนังสือชื่อ ไม่รักไม่บอก 5 เป็นของกลุ่มภาคีคนฮักเจียงใหม่  ฉันเป็นอาสาสมัครในกลุ่มนี้กับเขาด้วย แต่ฉันไม่ได้ทำหนังสือเล่มนี้ ดังนั้นฉันจึงเพิ่งได้อ่านจริง ๆ ครูโรงเรียนอนุบาลเพิ่งให้มาสิบเอ็ดเล่ม วันนั้นมีน้อง ๆ หนุ่ม ๆ จากไหนก็ไม่รู้มาช่วยกันขนหนังสือหลายกล่องที่นำมาขายในงานอำลา ‘รงค์ วงษ์สวรรค์  ฉันไม่มีของอะไรตอบแทนน้องจึงแจกพวกเขาไปคนละเล่มเหลือเก็บไว้เล่มหนึ่ง ภาพปกเป็นแม่มดหน้าตาน่ารักถือไม้เท้าวิเศษ มีข้อเขียนว่า จงสุภาพกับโลกใบนี้ (คำจากสาร…
แพร จารุ
  เล่าเรื่องงาน อำลา ’รงค์ วงษ์สวรรค์ เปิดงานไปเมื่อวันที่ 9 มกราคม ยามแดดร่มลมตก หน้าที่ของฉันในงานนี้ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ดูแลงานขายหนังสือ ฉันรับปากไปว่า “ได้ค่ะ” ทั้งที่ไม่มีความชำนาญเรื่องการขาย หรือเรียกว่าไม่มีทักษะสักนิดเดียว และมักจะคิดตัวเลขผิด วิชาคณิตศาสตร์ตั้งแต่บวกลบคูณหารไม่เก่งเลย ยิ่งวิชาเลขคณิตคิดในใจนี้ไม่ได้เลย แต่ เพราะว่าในช่วงที่เขาประชุมเรื่องการดำเนินการจัดงานฉันไมได้เข้าร่วมประชุม…
แพร จารุ
ฤดูร้อนในเมืองเชียงใหม่ค่อนข้างน่าสยองค่ะ เพราะนอกจากความแห้งแล้งที่เริ่มขึ้นในปลายฤดูหนาวนี้แล้ว เมื่อฤดูร้อนมาถึงเราก็จะพบกับกลุ่มหมอกควันที่มีทั่วเมือง สำหรับประชาชนในชนชั้นเรา ๆ นั้น เตรียมอะไรได้บ้างคะ
แพร จารุ
สวัสดีนักท่องเที่ยว ระหว่างทางนักท่องเที่ยวเจออะไรมาบ้าง ฉันมาอยู่เชียงใหม่สิบกว่าปี แต่บ่อยครั้งที่รู้สึกว่า ตัวเองเหมือนนักท่องเที่ยว
แพร จารุ
  หญิงสาวมักจะกลัวอ้วนเพราะอยากสวย เราถูกทำให้เชื่อกันว่าคนอ้วนจะไม่สวย เป็นสาวเป็นนางต้องผอมเข้าไว้ ใครไม่ผอมเหมือนนางแบบ หรือนักแสดงหน้าจอโทรทัศน์ก็จะไมได้มาตรฐาน ซึ่งความจริงแล้วบางคนผอมจนเกินไป เรียกว่าแห้งแรงน้อยไม่แข็งแรง ขาแขนมีแต่กระดูก คอโปน ไหปลาร้าลึกขนาดน้ำขังยามเมื่ออาบน้ำ
แพร จารุ
ชวนมากินกันต่อค่ะ เพื่อนนักเขียนรุ่นน้องที่เชียงดาว เล่าว่าเธอปลูกข้าวไร่ที่บ้านของเธอ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเท่าที่ควร แต่ฉันคิดว่าแค่เธอเริ่มต้นปลูกข้าวความมั่นคงทางอาหารก็เริ่มมีแล้ว ต่อมาน้องนักเขียนที่เพิ่งรู้จักยังไม่ได้เห็นหน้ากันเลย เขียนมาบอกว่า เธอปลูกข้าวได้เจ็ดกระสอบ ฉันชื่นชมยินดีกับเธออย่างจริงจังและจริงใจยิ่ง เพราะฉันมีความฝันที่จะปลูกข้าวปลูกผักไว้กินเอง แต่ไม่ได้ทำ และคิดว่าคงไม่ได้ทำ เพราะอายุปูนนี้แล้ว กล้ามเนื้อเป็นไขมัน เรี่ยวแรงหมดไปแล้ว ที่ทำได้ก็คือปลูกกล้วย ซึ่งก็เหมาะสมอยู่เพราะกล้วยเป็นอาหารนิ่ม ๆ กินง่าย…
แพร จารุ
ชวนมากินกันต่อดีกว่า   คราวนี้กินถั่วงอกผัดเห็ดสามอย่างค่ะ ดูเป็นอาหารธรรมดา ๆ นะคะ แต่พิเศษก็ตรงที่ เป็นอาหารที่ประกอบด้วยเห็ดสามอย่างนะคะ ความจริงแล้วอาหารเห็ดสามอย่างที่กินเป็นยานี้ เขาว่าหลีกเลี่ยงการใช้น้ำมันเป็นดีค่ะ แต่ไม่เป็นไรใช้น้อย ๆ เราเน้นความอร่อยด้วยค่ะ