Skip to main content


ดื่มเถิดเพื่อน...ถ้าหากเพื่อนต้องการดื่ม
เพื่อให้ลืมแผลพิษชีวิตขม
เพื่อให้ลืมอดีตดั่งมีดคม
ซึ่งสั่งสมอยู่ภายในหัวใจเพื่อน


เมาเถิดเพื่อน...ถ้าหากเพื่อนต้องการเมา
เหล้า เหล้า เหล้า...ในร้านยังมีอยู่กลาดเกลื่อน
พร้อมจะให้เพื่อนดื่มเพื่อลืมเลือน
วัน ปี เดือน เหมือนฝันนั้นเสียที

เพื่อให้ลืมความขมขื่นของชีวิต
เพื่อให้ลืมมิ่งมิตรผู้หน่ายหนี
เพื่อให้ลืมความชอกช้ำคนย่ำยี
เพื่อชีวิตเพื่อชีวี...ที่ย่อยยับ

นอนเถิดเพื่อน...ถ้าหากเพื่อนต้องการนอน
ซบโต๊ะเหล้าต่างหมอนก็นอนหลับ
อีกขวดไหม...หากไม่พอจะเพียบพับ
เพื่อโถมทับชีวิตนี้ ซึ่งมีทุกข์

ดื่มเถิดเพื่อน...ถ้าหากเพื่อนต้องการดื่ม
เพื่อให้ลืมความหลังหวังความสุข
หากไม่พอจะล้ม...จนไม่ลุก
มาเปิดจุกกันอีกขวดดวดให้ล้ม

โว้ย ! ดื่มเข้าไป ดื่มเข้าไป เหล้าคือเหล้า
ดื่ม ดื่ม ดื่ม... ให้เมาจนกว่าจะสาสม
ดื่ม ดื่ม ดื่ม... ให้ลืมอดีตดั่งมีดคม
ลืม ลืม ลืม...ความขมขื่นเกินคนจะทนไหว.



หมายเหตุ
; ผมเขียนกวีบทนี้ไว้นานแล้ว เจตนา - มิได้เขียนเพื่อส่งเสริมให้คนดื่มเหล้า แต่เขียนด้วยความประทับใจในภาษิตคำสอน ของ กษัตริย์โซโลมอน บุตรแห่งเดวิดในตำนานพระคริสต์ ผู้ชื่นชมและศรัทธาในคำสอนของพระคริสต์ ที่พูดถึงโทษแห่งการดื่มไว้มากมาย แต่ก็ยังทรงเล็งเห็นคุณงามความดีของเหล้า...สำหรับคนที่มีความทุกข์หนักในชีวิต "เกินคนจะทนไหว "

ด้วยความเข้าใจมนุษย์เอาไว้ว่า "จงให้สุราแก่คนที่กำลังมีความทุกข์หนักดื่ม ถ้าหากการดื่มจะทำให้เขาลืมความทุกข์นั้นเสียได้ " โดยส่วนตัวผม ผมเคยให้เหล้าดื่มแก่คนที่ทุกข์หนัก ( อย่างที่ผมเขียน ) ถึงขนาดคิด...จะฆ่าตัวตาย รอดตาย...มาแล้วหลายคน ( หลอกให้กินเหล้า เมาแล้วเปลี่ยนใจ เพราะกินเหล้าเมาแล้วสนุก จนลืมคิดจะฆ่าตาย  และเลิกคิดในเวลาต่อมา เพื่อกินเหล้าสนุกๆดีกว่า คิดฆ่าตัวตายให้โง่ ฮา! )

แต่โอ้เอย...ตั้งแต่นี้ต่อไป ผมคงไม่มีโอกาสได้ทำเท่ๆอย่างนี้อีกแล้ว  เพราะภาษีขูดรีดของรัฐบาลอภิสิทธิ์ ทำให้เหล้าราคาแพงบัดซบ !

เดี๋ยวนี้ อย่าว่าแต่เลี้ยงใครสักคนเลยครับ แม้แต่จะสั่งให้ตัวเองกิน ยังคิดแล้วคิดอีก...จนบางครั้ง...ต้องตัดสินใจกลับบ้านไปดื่มน้ำผสม แอลกอฮอล์ แก้ขัด ( เออ รสชาติไม่เลวเลยนะ สูตรนี้อยากให้คุณรวิวาร กับคุณเจี๊ยบ ลองคูจังเลย )

และเป็นไปได้ว่า ต่อไปนี้ ถ้าใครคิดจะฆ่าตัวตาย ซวนเซ...มาหาผม ผมก็คงจำใจ ต้องปล่อยให้เขาไปฆ่าตัวตาย...ตามบุญตามกรรมแหละครับท่าน เพราะเหล้าได้กลายเป็นจิตแพทย์ราคาแพง จนเราไม่สามารถเข้าไปถึงบริการที่ซื่อสัตย์ที่สุดในโลกนี้เสียแล้ว เศร้า !. 

20 พฤษภาคม 2552
กระท่อมทุ่งเสี้ยว เชียงใหม่  

 

บล็อกของ ถนอม ไชยวงษ์แก้ว

ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ชีวิตของผมเป็นชีวิตที่ประสบกับภาวะขึ้น ๆ ลง ๆ เหมือนเส้นกราฟมานับครั้งไม่ถ้วน หรือถ้าจะพูดให้ชัดเจนและเข้าใจกันได้ง่าย ๆ แบบภาษาชาวบ้านก็คือ เป็นชีวิตที่ประสบกับความรุ่งเรืองและตกต่ำตามวิถีทางและอัตภาพของตัวเองสลับกันไปมา...นับครั้งไม่ถ้วน นั่นเองแต่ก็แปลก...จนป่านนี้ ผมก็ยังไม่อาจทำใจยอมรับและรู้สึกว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ต้องมีขึ้นมีลง นั่นคือเวลาที่ชีวิตผมขึ้นหรือรุ่งเรือง ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองฟูฟ่องพองโต และมองดูโลกนี้สวยงามสดชื่นรื่นรมย์ น่าอยู่น่าอาศัย...ราวกับสวรรค์บนพื้นพิภพแต่พอถึงเวลาที่ชีวิตเริ่มลงหรือตกต่ำ ผมก็จะรู้สึกว่าตัวเองเริ่มห่อเหี่ยวฟุบแฟบ…
ถนอม ไชยวงษ์แก้ว
ผมเคยรู้จักคนบางจำพวกที่มีลักษณะต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอย่างเรา ๆ ท่าน อยู่ประการหนึ่ง นั่นคือคน-คนพวกนี้ไม่ว่าจะประสบกับปัญหาชีวิตมากน้อยหรือหนักหนาสาหัสเพียงใด เมื่อถึงเวลานอนหลับ…เขาสามารถที่จะปล่อยวางปัญหานั้น ๆ ออกไปจากความคิดจิตใจ และนอนหลับได้สนิท ราวกับว่าไม่มีปัญหาใด ๆ มาแผ้วพาน ครั้นเมื่อตื่นขึ้นมาในยามเช้าวันใหม่ เขาก็จะหยิบยกปัญหาต่าง ๆ มาครุ่นคิดพิจารณาหาทางแก้ไข ปัญหาใดที่แก้ไขได้…ก็จัดการแก้ไขให้เรียบร้อย ส่วนปัญหาที่ยังแก้ไขไม่ได้เขาก็สามารถจะปล่อยวางปัญหานั้นเอาไว้ก่อน และหันไปทำธุระอื่น ๆ แทนที่จะเก็บมาหมกมุ่นครุ่นคิด เป็นทุกข์กังวลอยู่กับปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้…