ผมฟังคุณศิริพรกล่าวเนื่องในวันเกิด
ของผู้ชราหลายคนในวันนี้ ฟังแล้วจับใจไม่น้อย
“ ...ถึงแม้บ้านวัยทองนิเวศน์ จะมีอาหารการกิน มีเครื่องนุ่งห่ม เครื่องใช้สอย แต่ที่ขาดเป็นด้านจิตใจ แม้จะไม่สามารถทดแทนครอบครัวเดิมของท่านได้ก็ตาม จะพยายามเติมเต็มส่วนที่ขาด ตามที่สามารถทำได้...”
เมื่อพิธีกรงานวันเกิดกล่าวต่อจนจบแล้ว
ผมเดินเตร่ดูตามอาคารต่างๆ ขออนุญาตคุยผู้สูงอายุบางคน ดูห้องสำหรับดูโทรทัศน์ ที่อ่านหนังสือ คนชราบางคนจับคู่คุยกันอย่างสนุกสานที่ม้านั่งยาว มีคนชรานั่งฟังกันหลายคน บ้างนั่งห่างกัน ต่างนั่งปล่อยอารมณ์ ไม่สนใจกันคงเคยชิน บางคนชราภาพมาก นั่งหงุบหลังงอบนระเบียงอาคารห้องนอนรวม มีหญิงชราคนหนึ่งนั่งนิ่งหลังงอที่เดิมนานมาก ไม่ลุกไปไหนเลย เหมือนเรือที่วิ่งในทะเลเป็นเวลาเนิ่นนาน ถูกเจ้าของปลดประจำการ ยกมาวางทิ้งไว้บนหาดเป็นของเก่านอกพิพิธภัณฑ์ บางคนไม่พูดไม่คุย ผมขออนุญาตเข้าไปในห้องนอนรวม ในห้องนอนรวมแบ่งเป็นสองด้าน ด้านหนึ่งผู้หญิง อีกด้านผู้ชาย เตียงเดี่ยวเป็นเตียงเหล็กวางเรียงเป็นแถว เว้นระยะระหว่างเตียงเล็กน้อย ขณะที่ผมเดินเข้าไป ด้านขวามือมีหญิงชรานอนพักผ่อน 2-3 คน อีกด้านมีชายชรานอน 1 คน ในห้องเงียบไม่ได้ยินเสียงพูดคุย เงียบจนผมรู้สึกถึงความแปลกแยก โดดเดี่ยว อ้างว้าง ฯลฯ
บ้านนี้เป็นบ้านใบไม้สีน้ำตาล
รอกาลร่วงหล่น เป็นต้นลำดวนที่มีเพียงอดีต และปัจจุบันวันนี้ อนาคตพรุ่งนี้ยังไม่อาจรู้ได้ ดังคำพูดหญิงชราคนหนึ่งพูดกับผมว่า
“...พรุ่งนี้อาจจะตาย...อ้าว ! ตอนเช้าตื่นขึ้นมา ยังหายใจอยู่ ก็ทำอะไรไป.”
บล็อกของ ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
ระยะนี้ผมเป็นทุกข์กังวล เกี่ยวกับการเรียนต่อระดับปริญญาตรีของลูกชาย สถานที่เข้าเรียนเป็นมหาวิทยาลัยเอกชน ค่าเล่าเรียนภาคเรียนละสี่หมื่นบาท ผมจะหาเงินจากที่ไหน ปีหนึ่งเกือบแสนบาท จะกู้เงินเพื่อการศึกษาได้นั้น ผู้ปกครองต้องมีเงินได้ไม่เกิน 150,000 บาทต่อปี รายได้ผมเกินไปเล็กน้อย กลางคืนผมนอนหลับๆ ตื่นๆ ลูกชายมีอาการหงุดหงิดกลัวไม่ได้เรียน ตัวผมผู้เป็นพ่อยิ่งกังวลใจมากกว่าลูก สุขและทุกข์ของลูก เป็นสุขทุกข์ของพ่อแม่อย่างแท้จริง...
ถนอมรัก เดือนเต็มดวง
อายุมากขึ้น ร่างกายเริ่มโรยรา โรคต่างๆ ก็วิ่งเข้ามาหา เวียนหัว นอนไม่หลับ อ่อนเพลีย ปวดตามส่วนต่างๆ เช่น ข้อมือ ข้อนิ้ว หลัง บั้นเอว ต้นแขน ยามวัยเด็ก วัยหนุ่มสาว ทานอะไรได้หมด ไม่มีปัญหาเจ็บป่วย ทานอร่อยและทานได้มาก ลองคิดทบทวนย้อนหลัง ด้านการใช้ชีวิตและการปฏิบัติงาน ในวัยเด็กและวัยหนุ่มสาวออกกำลังโดยเล่นกีฬา สู่วัยทำงาน ไม่ได้ออกกำลังกายเลย งดเว้นการวิ่งหรือเดินเสียเฉยๆ ชอบนั่งสังสรรค์ร้องเพลงคาราโอเกะ ด้านการรักษาสุขภาพ เพียงแต่ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ตั้งแต่เด็กถึงปัจจุบัน ที่น่าอายมากคืออารมณ์ทางเพศลดลงแทบหมด เหมือนน้ำมันแห้งขอดถัง...