Skip to main content

ปีใหม่ก้าวผ่านมาตามวันเวลาของปฎิทิน ที่ถูกกำหนดไว้

วันเดือนปี (ใหม่) เป็นแค่กาลเวลาที่คนเรากำหนด

นับจากวันที่ผมลืมตาดูโลก จนถึงวันนี้ วัน เวลา และปีเป็นสิ่งที่กำหนดอายุของคนเรา

ใช่มันผ่านไปแล้ว ...ผ่านไปเข้าสู่วัยกลางคน ของคน ๆ หนึ่งที่ยืนหยัดอยู่บนโลกที่หมุนเวียนเปลี่ยนไปใบนี้

มีหลายสิ่งที่ดีเข้ามา มีหลายคราที่รู้สึกแย่ หลากอารมณ์ที่ตัวเองสัมผัสได้

แต่สิ่งหนึ่งที่ค้นพบและรับรู้อยู่เสมอคือ... ความเป็นตัวตนที่แท้จริงภายใต้จิตสำนึก

 \\/--break--\>


 

แม้เพียงร่างกายนั้นเกิดมาเป็นเพศที่หลายคนรับรู้ว่า "เป็นชาย" แต่ข้างในและความรู้สึก มีคนไม่มากมายนักที่จะรู้หากไม่ได้สัมผัสหรือถามไถ่ได้จากตัวเอง

 

"ผมเป็นเกย์" อีกหนึ่งประโยคที่บอกใครหลายคนบนโลกใบนี้

และก็เป็นอีกหนึ่งประโยคเช่นเดียวกันที่เก็บไว้มาตลอดชีวิตที่ไม่อยากให้ใครคนหนึ่งรับรู้

ทุกคนที่เป็นเกย์ กลุ่มหลากหลายทางเพศ มักเจอเหตุการณ์นี้ตั้งแต่ตัดสินใจว่าตัวเองเป็นกลุ่มเพศทางเลือกแล้วล่ะ

แสดงออกหรือไม่แสดงออก สำคัญหรือไม่ ทุกคนรู้ดี

แต่สำหรับผมแล้ว ... มันมีอิทธิพลต่อชีวิตของคน ๆ หนึ่งมากทีเดียว

 

ถึงกระนั้นก็ตาม...ความเป็นเกย์จะไม่มีอิทธิพลต่อหน้าที่การงาน ความสุข และความสำเร็จได้

เป็นเกย์แล้วไม่สุขตรงไหน เป็นเกย์แล้วทุกข์อย่างไร

ชีวิตของคนเราเกิดมา จากวันนั้นถึงวันนี้ เรารู้หรือไม่ว่าเราจะจากไปเมื่อไหร่

เห็นกันอยู่ดี ๆ มีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง รื่นเริงแจ่มใส ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง พึ่งรับรู้ว่าคนนั้น คนนี้ มีแต่ชื่อที่เหลือไว้ แล้วเค้าไปไหนกัน ไปเมื่อไหร่ทำไมไม่บอกกล่าว

 

ทุกคนรู้อดีต แต่ไม่มีใครรู้อนาคต แม้พยายามจะกำหนดให้เป็นไปตามกรอบ ตามวัน เวลา และปฎิทิน ที่กำหนดไว้ก็ตาม

 

 

 

หนึ่งปีที่ผ่านไป อย่างน้อยสุด วันเดือนปีใหม่ที่เกิดขึ้น คงพอช่วยให้คนเราได้เรียนรู้จากบทเรียน จากวัน เวลา ที่ผ่านมา และกำลังจะเกิดขึ้นอีกต่อไป

 

เสมือนเป็นเครื่องกำหนด บอกเงื่อนไขว่า "ผ่านไปอีกแล้วนะ ...." "ความเป็นคนของเราเริ่มเหลือน้อยไปอีกหนึ่งปีแล้วนะ".... " สิ่งใหม่ ๆ จะเริ่มเกิดกับเราอีกแล้วนะ" "เราจะทำอะไรใหม่และดีให้กับชีวีบ้างนะ"

ทุกสิ่งที่กำหนดนั้นล้วนขึ้นอยู่กับจิตและตัวเรา

"สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว ดีชั่วอยู่ที่ตัวและจิต...ทำ"


ชีวิตของคนที่เป็นเกย์ เราต่างมีศักดิ์และศรี มีอะไรเหมือน ๆ กับคนทุกเพศที่เขามี

อยู่ที่เราจะทำตัวอย่างไร ตั้งจิตมั่นแค่ไหน พัฒนาความคิดและพฤติกรรมยังไง

ความคิดระบบรุ่นโบราณ ไม่ทันสมัย ที่คอยมองคนที่เป็นเกย์ ต้อยต่ำเริ่มหายไป

สังคม วัน เวลา เป็นสิ่งที่วัดและบอกถึงการยอมรับมากขึ้นเพียงใด

 

ถึงวันใหม่วันนี้แล้ว 

เราจะต้องจมอยู่กับอดีตเรื่องเก่า ๆ ที่เจ็บปวดอยู่ใย

เอาบทเรียนและสิ่งที่ได้ เป็นประสบการณ์ ทำชีวิตและจิตใจที่เหลืออยู่ในวันนี้ให้ดีงาม

จะเป็นเพศไหน ใช่สำคัญซะเมื่อไหร่

สิ่งที่สำคัญของคนนั้น เค้าวัดกันที่ คุณงาม ความดีและผลงานจากการกระทำ

 

ความเข้าใจ ยอมรับ ให้เกียรติและศักดิ์ศรีจะมีได้ก็ต่อเมื่อเรามีให้กับตัวเรา เริ่มที่ตัวเราก่อน

อย่าไปวอนขอจากใครให้ยอมรับตัวเรา หากเราไม่ยอมรับความเป็นเรา ยอมรับว่าตัวเองเป็นเพศไหน แต่ก็ไม่จำเป็นเสมอไปที่จะไปตีฆ้องร้องป่าว ประกาศให้คนทั่วโลกรับรู้ว่าเรามีรสนิยมทางเพศอย่างไร จำเป็นด้วยหรือ...

วัน เวลา เดือน ปี ใหม่นี้ จะทำให้ สังคมเกย์ และคนที่เป็นเกย์ ที่ต้องใช้ชีวิตอยู่กับคนทุกเพศ

เริ่มเข้าใจและเรียนรู้ที่จะอยู่กับสังคมได้อย่างไม่แตกแยกหรือขัดแย้ง

และเหนือสิ่งอื่นใด ขอ(เรา) อยู่กันอย่างมีความสุข

 

"ความสุข" ที่ได้ที่มาจากใจ

สิ่งไหนที่ทำแล้วเป็นสุข ไม่เดือดร้อน เบียดเบียนใคร

ทำไมจะทำไม่ได้

 

"เจ๊... ๆ แล้วถ้าเราหลงรักผู้ชายคนหนึ่งโดยที่ไม่บอกให้เค้ารู้ จะรักอย่างนี้ แค่นี้ตลอดไป เราจะทำได้มั้ย"

ชาน่าขอตอบไปอย่างมั่นใจว่า ทำได้สิ เพราะสิ่งที่เราทำ ทั้งเค้าและเราต่างไม่เดือดร้อน ไม่มีใครได้รับความทุกข์จากสิ่งที่กำลังทำอยู่นี่นา ตราบใดที่ไม่เบียดเบียนทางใจ ทำร้ายร่างกาย ทำลายจิตใจของเค้า

ทำไมเราจะไม่มีสิทธิ์ที่จะทำ เราทำได้หากใจเราเป็นสุข และที่สำคัญใช่จะเดือดร้อนถึงเขาสักหน่อย

 

 

ที่กล่าวมาทั้งหมดนั้น จะบอกและสรุปอย่างสั้น ๆ ว่า

ถึงกาลเวลา วันเดือนปีใหม่แล้ว อย่าจมอยู่กับความทุกข์ สิ่งที่ผ่านมาให้มันผ่านไป เริ่มต้นใหม่ กับวันเดือนปีใหม่นี้ ให้ชีวีของเราเป็นสุข เพราะถ้าวันนี้ไม่สุขแล้ว จะต้องรอไปอีกวันเดือนปี ไหนกันหนอ ... ถึงจะมีความสุข

 

จะเป็นเกย์ ไม่เป็นเกย์ เป็นคนหรือเป็นควาย เราท่านทั้งหลายล้วนมีวันเวลาที่จะมีความสุขได้

... ที่สำคัญ ความสุขที่เรามี ... กำลังจะมี... และอยากให้มีสุขนั้น มันเป็นความสุขของเรา ที่ใคร ๆ ก็ไม่สามารถแย่งไปได้

 

ขอโทษนะ...

ชีวิตเป็นเกย์

แล้วเป็นสุข

...แล้วไงเหรอ ฮ้า


อยากเห็นทุกท่านที่เข้ามาอ่านคอลัมน์ของชาน่า ล้วนแล้วแต่มีความสุข

...อ๊ะ.. ๆ อย่าไปตามหาที่ไหนนะ

มันอยู่ใกล้แค่หลับตาลง ค้นหาภายในจิตใจ

ตามหาหนทางไปหาความสุขให้เจอ

ณ ตอนนั้นแล้ว คุณจะไม่สนใจเลยว่า คุณจะเป็นเพศไหน ทุกคนล้วนมีความสุขได้จริง ๆ นะเออ..

 

"สุขสันต์วันปีใหม่อย่างเป็นทางการครับ"

 

รักจากใจ จากชาน่า ล้านนา ปรารถนาดีเสมอ แม้อยู่ห่างไกลแต่ใจเราถึงกัน...แค่เอื้อม

 

ปล.ของ ปล. ขอบคุณและยินดีเสมอที่ติดตามกันมา ทั้งติและชม จะพัฒนาต่อไปเพื่อความสุขผู้ให้ถึงใจผู้อ่านต่อไปจนกว่าจะหาไม่

 

 

 

บล็อกของ ชาน่า

ชาน่า
ภาษาใครคิดว่าไม่สำคัญ บางคนบอกว่า แหม ... บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูด ใช้ภาษาใบ้เอาก็ได้ แต่บังเอิญคนที่คุณใบ้ด้วยไม่เก็ตก็แย่สิฮะ.. หากพอมีเวลาว่างใช้เวลาในการศึกษาภาษาเพิ่มเติมชาน่าว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อการใช้ชีวิตประจำวันได้ดีทีเดียว  อย่างเวลาชาน่าไปแต่ละเมืองแต่ละประเทศนั้น จำเป็นต้องพอรู้ว่าไปไหนมา สามวาสองศอก หรือแม้แต่ภาษาเฉพาะในหมู่ชาวเรา ทำให้  "ง่ายสำหรับคุณค่ะ"
ชาน่า
วันนี้เรือจอดอยู่ประเทศบาฮามัส พรุ่งนี้จะเข้าฟลอริด้า นั่งทำงานเป็นโอเปอเรเตอร์รับโทรศัพท์จองห้องอาหารคนเดียว  เสี้ยวหนึ่งของวันทำงาน จู่ ๆ ก็เกิดอาการเป็นสุข จนต้องระบาย หยิบปากกามาจิกเขียน ถ่ายทอดความสุข ส่งตรงสู่เมืองไทย  
เค้าบอกว่า คนเราจะสุขหรือทุกข์นั้นขึ้นอยู่ที่ใจ บางครั้งกว่าจะสุขได้ก็ต้องมีองค์ประกอบหลายอย่างไม่ว่าจะเรื่องของสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ การเมือง สังคม ส่วนตัว และจิตใจ เป็นต้น
บางครั้งเจ้า “ความทุกข์”  มักจะมาเยือน  นั่นก็เป็นเรื่องธรรมดาสามัญบ้าน ๆ ทั่วไป ที่เกิดขึ้นกับมนุษย์ปุถุชนคนเดินดินอย่างเราท่านทั้งหลาย   แต่เราจะหาวิธีการดับทุกข์เช่นไร…
ชาน่า
ชีวิตที่ต้องเกี่ยวข้องของคนหลากเพศชายจริง หญิงแท้ หรือแม้แต่เกย์ กะเทย นั้นย่อมมีปะปนกับชนและคนทุกชนชั้นวงการไม่เว้นแม้แต่ชีวิตของนักศึกษา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของอนาคตแห่งชาติ เป็นลูกเป็นหลานเราๆ ท่านๆ เนี่ยล่ะฮะวันนี้ชาน่าอ่านข่าวคราวจาก นสพ.คงชักเล็ก พิมพ์ผิดฮ่า คมชัดลึก เกี่ยวกับชีวิตของกะเทยหรือสาวประเภทสองที่ต้องแต่งตัวเป็นนักศึกษาหญิงไปมหาวิทยาลัย จึงหยิบมาฝากผู้อ่านประจำคอลัมน์ “พาเม้าท์ชีวิตชาวเกย์” ณ ประชาไทกันบ้างเชื่อหรือไม่ว่า ชีวิตของคนเป็นเกย์ อีแอบ นั้นไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องของความขัดแย้งในการแต่งกายเลย เพราะพวกเค้าก็คือเพศชายดีๆ ที่คุณเห็นนั่นแหล่ะ…
ชาน่า
ความรักหากใครไม่เคยสัมผัสก็ยากจะอธิบายให้เข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงแก่นและก้นบึ้งของหัวใจ “ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์”  ประโยคหนึ่งที่เคยได้ยินมาแต่ไหนแต่ไร ตอนเป็นเด็กไร้เดียงสา ก็แค่อ่าน ได้ยิน และเข้าใจ แต่ไม่ได้สัมผัส รับรสของความรักและความทุกข์โลกวันนี้ได้ผ่านเข้า และผ่านไปจากบทเรียนและประสบการณ์ของชีวิตโลกแห่งความจริงกับสิ่งที่ฝันบางครั้งมันห่างไกลกันเหลือคณานับ  ทุกคนฝันอยากมีรักที่สวยงาม รักที่ทำให้ชีวิตนี้มีความสุข แต่หากเมื่อไหร่ รักนั้นไม่เป็นดังหวัง  ไม่เหมือนในฝัน มันย่อมเกิดทุกข์กับความรักคนที่ไม่เคยอกหัก  ก็เพราะเขาไม่เคยมีความรัก…
ชาน่า
ช่วงพักร้อนสามเดือนที่ผ่านมาได้ไปงานเปิดตัวหนังสือของเพื่อนที่ เอสพลานาด ทางทีมงานและสำนักพิมพ์สร้างสรรค์บุ๊คส์ ได้มอบหนังสือเล่มนี้ ...   “ตัดทิ้ง” ชีวิตจริงของสาวประเภทสอง  ซึ่งเขียนและดัดแปลงมาจากวิทยานิพนธ์ของ คุณวารุณี แสงกาญจนวนิช   อ่านแล้วต้องขอยกนิ้วให้ ว่าเป็นอีกหนังสือคุณภาพที่อ่านแล้วโดนฮ่ะ  ได้สาระและความรู้อีกหลายเรื่องราวที่เรายังไม่เคยรู้มาก่อน ชีวิตจริงของชาน่านั้นเป็นเกย์ ไม่ได้เป็นกะเทย แต่ที่ต้องแต่งสาวเป็นพรางชมพู ก็เพราะไม่อยากให้ทางบ้านรู้ (อันที่จริงคือไม่อยากให้คุณแม่ทราบ แค่คนเดียวเท่านั้นที่แคร์ความรู้สึก…
ชาน่า
 “ฮีธ เลดเจอร์” ขวัญใจชาวเกย์, พระเอกBrokeback Mountainเกิด – แก่ – เจ็บ – ตาย นั้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่บางครั้งก็ยากจะทำใจได้  โดยเฉพาะหากใครสักคนอันเป็นที่รัก และผูกพัน แม้กระทั่งแค่ชื่นชม ปลื้ม ๆ ของคุณจากไปก่อนวัยอันสมควร   “เค้าหลับสบายไปแล้วล่ะ คงเหลือแต่เราที่จะก้าวต่อไป สู้ต่อไปตราบเท่าที่ลมหายใจยังอยู่แม้มันจะทรมาน ปวดร้าวแค่ไหน  ขอเวลาตั้งตัว ขอทำใจหน่อยได้ไหมคนดี”วันที่ 23 ม.ค. 2008 เป็นวันที่พระเอกในดวงใจของผมจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เขาผู้นั้นคือ  ฮีธ เลดเจอร์ หนุ่มน้อยหน้าไม่หล่อแต่เร้าใจวัยซาวแปด  ชาวออสซี่ …
ชาน่า
การแสดงความรักและความใคร่ที่ขาดไม่ได้สำหรับชาวเกย์ ส่วนหนึ่งคงหนีไม่พ้นการร่วมเพศ แต่จะเป็นเพศร่วมแบบไหนคงทายได้ไม่ยากนัก  ซึ่งอันที่จริงแล้วก็เป็นธรรมชาติของเกย์ กะเทยที่ต้องใช้ทวารยังหวานอยู่ภายในร่างกายเพื่อประกอบกามกิจ (อยู่บ้าง)  ซึ่งภาระนี้จะตกอยู่กับฝ่ายรับ จนเกย์คิงหลายคนบอกว่า “ผมไม่ชอบรับ ผมชอบรุก เพราะเป็นฝ่ายรับมันเจ๊บบบบ เจ็บ”  ขออนุญาตทำความเข้าใจกับคนที่ยังอ่อนต่อวิชาเกย์ศาสตร์ ว่า ฝ่ายรับคือ ผู้ให้ (ทวารยังหวานอยู่) ส่วนฝ่ายรุกคือผู้กระทำ
ชาน่า
คงไม่มีใครจะกล้าปฎิเสธได้ว่า ความใฝ่ฝันของเกย์กะเทย เก้าสิบเก้าจุดเก้าเก้าเปอร์เซ็นต์ อยากจะทำหน้าที่ของการประกวดความงาม คุณค่าที่เธอคู่ควร ไม่ว่าจะเป็นเวทีใด ๆ ก็ตามที่จัดขึ้น ตอนเป็นเด็กชายอยู่บ้านนอกคอกนา เคยไปงานฤดูหนาวที่ทางจังหวัดหรืออำเภอเค้าจัดประกวด “นางฟ้าจำแลง” ตอนนั้นด้วยความไร้เดียงสา ใคร่รู้เยี่ยงนัก คำว่านางฟ้าจำแลงคืออะไร พอเติบโตขึ้นจึงเริ่มเข้าใจความหมายและเข้าใจตัวเองมากขึ้น “ฉันอยากเป็นนางฟ้าจำแลงจังเลย” พร่ำบ่นพึมพำในใจคนเดียว เพราะอิชั้นมีแววตั้งแต่จำความได้แล้วล่ะฮะ “โฉมเอย โฉมงาม อร่ามแท้แลอรุณ.......” เพลงที่ใช้ประกวดเมื่อครั้งจำความได้…
ชาน่า
ส่งท้ายปลายปี  ความหนาวเข้ามาเยือนเหมือนใจหวิว ๆ  หลายคนเปรียบเปรยถึงความอ้างว้างว้าเหว่ ในช่วงฤดูหนาว  ช่างเข้ากันนัก  แต่ที่นี่ในต่างแดนเขตทะเลแคริบเบี้ยน สำหรับคนท้องถิ่นไม่รู้จักคำว่าหนาวเหน็บนอกจากอากาศเย็น ๆ  ณ วันนี้ที่เกาะท้องฟ้ามืดมน ตั้งเค้าฝนจะตก  บ่อยครั้งที่ฝนฟ้าและอากาศเป็นใจมักจะปล่อยใจฝัน แบบบิวด์อารมณ์ได้ไม่ยากนักสำหรับหัวโปกไร้นม อารมณ์เกินหญิงของเกย์อย่างเรา  ฉันนั่งอยู่บาร์เล็ก ๆ แห่งหนึ่งของเกาะ Antigua and Barbuda เขตทะเลแคริบเบี้ยน  หลังจากที่เราสามคนเกย์เพื่อนรัก พากันออกจาก รีสอร์ทหรูราคาสี่ร้อยล้านเหรียญ หรือที่รู้จักกันดี…
ชาน่า
สังคมที่เปิดกว้างและยอมรับโลกแห่งความเป็นจริงได้เกิดขึ้นอีกระดับหนึ่ง เมื่อได้เห็นหนังไทย หนังดี หนังเด่นแนวหน้าแห่งปีนี้  เรื่อง “รักแห่งสยาม” หนังที่สะท้อนให้เห็นถึงความรักหลากอารมณ์ ของสังคมเมืองไทย ในความเหมือนที่แตกต่างของสังคม(อีกแล้วครับท่าน) เป็นกระแสแรงได้จิต สั่นสะเทือนหลายริกเตอร์ เขย่าให้เห็นถึงภาพสะท้อนของสังคมไทยในยุคปัจจุบัน  เมื่อ  “รักแห่งสยาม”  ผ่านสายตามหาชน   ทั้งพลพรรคคนรักเกย์ แอนตี้เกย์ รักครอบครัว รักเพื่อน รักแฟน รักเพศไหนๆ ยังไงก็ตาม“คงเป็นหนังวัยรุ่นกุ๊กกิ๊ก ทั่ว ๆ ไป  สปอยหรือเปล่าน๊า”“แหวะ ... หนังเกย์ แน่ ๆ เลยเท้อออ !”“โอ้โห…
ชาน่า
กลับมาตามหัวใจเรียกร้องอีกครั้งหลังจากพักร้อนเมืองไทย  กลับไปอ่านหนังสือของสาวสองเภท หรือสาวประเภทสองที่บุกตลาดเมืองไทยตามแผงหนังสือชั้นนำทั่วไป  อดไม่ไหวจึงขอหยิบมาฝากแนะนำเผื่อใครสนใจอยากอ่านเรื่องราวหลากหลาย มากมายมุมมอง สามารถอ่านได้จากหนังสือที่สาว ๆ เธอเขียนถ่ายทอดเพื่อเป็นสื่อสร้างสรรค์ผ่านตัวหนังสือ มีเล่มไหน ยังไงบ้างนั่งปูเสื่ออ่านได้ค่ะเกริ่นนำส่วนตัวก่อนว่า  สมัยก่อนตอนอยู่นอกเมือง ไม่ใช่เมืองนอก (บ้านนอก) เคยอ่านนิตยสารเล่มหนึ่ง จำไม่ได้ว่าเป็นสกุลไทย หรือขวัญเรือน  มีคอลัมน์ที่เค้าเขียนถึง “กะเทยไทยในต่างแดน” ตอนนั้นยังเป็นเด็กชาย อีแอบ ไม่แสดงออก…
ชาน่า
ห่างหายไปนานหลังจาก เปิดตัวหนังสือ “เม้าท์แตก...ชาวเรา” ได้สองวันก็ลัดฟ้า กลับไปทำงานต่อที่เรือสำราญ ณ อเมริกา  กว่าจะตั้งตัวได้เหนื่อยเอาการทีเดียวค่ะหมกมุ่นกับการทำงานและการปรับตัวสักระยะ จึงเริ่มออกไปพักผ่อนหย่อนใจ ตามประสาคนทำงาน ลอยล่องท่องไป ในโลกกว้าง  วันว่างหลังการทำงานหนักเป็นนางแบกอินเตอร์ (แบกถาดอาหารคาวหวาน)วันนี้หลังจากทำงานกลางวันรับจองห้องอาหารทางโทรศัพท์เสร็จจึงรีบออกไปเที่ยวหาดเกย์ ซึ่งเป็นแหล่งชุมชนชาวเกย์อันเลื่องชื่อของพลเมืองชาวเกาะของประเทศอเมริกา ที่อยู่ทะเลแคริบเบี้ยน  นามว่า “ St.Thomas”  U.S.V.I ย่อมาจาก United State Virgin Island.…