คุกศักดินาทุรราช มิอาจคุมขังความคิดแห่งผองเรา

“อิสรภาพ”  โบกบินไปในฟากฟ้า
แต่  “เสรีภาพ”  ถูกจองจำคุมขัง
สองขา  ตีตรวน  ตีนเปล่า
สองแขน  พันธนาการ  โซ่ข้อมือ

“เสรีชน”  โดนกักขังปานสัตว์
หาต่าง   “ชาติเดรัจฉาน”
กดขี่  จิตวิญญาณ  เยี่ยง “ทาส”
กดคั้น  “ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์”  ต่ำคน

ฟ้ามิมีตา  สวรรค์มิมีจริง
ผู้ปกครองโฉดช้า  หาเคยรักเมตตาประชาราษฎร์
ตรากฎหมาย  ข่มขืนราษฎรให้ต้องรัก
ข่มขืน  ชิงชัง ... ลวงโลก

“วิญญูชน”  สิ้นศักดิ์  เกียรติภูมิ
“ปัญญาชน”  สิ้นสูญ  ภูมิรู้
“ประชาชน”  สิ้นหวัง  หวั่นหวาด
“ประเทศชาติ”  สิ้นแล้ว  รุ่งเรือง

นักโทษหมายเลข ๑๑๒
๑๘ กรกฎาคม ๒๕๕๗