จริงอยู่ความอ่อนหัด อาจทำให้
โลกของใครบางคนดูย่ำแย่
หากมิใช่เพราะเรานั้นอ่อนแอ
อาจดูเหมือนความพ่ายแพ้ แต่ใช่นาน
โลกกวาดความหวังมาเท่าไหร่
เราก็รู้ ดำรงอยู่ใช่ไหม?นั่นให้พ้นผ่าน
วางความฝันไว้ในที่กาลนาน
ค่อยค่อยทะยานไม่นานเกิน
เพียงอย่าไหวหวาดความจริงที่เจ็บปวด
โลกข้างนอกอาจเข็มงวดกว่าสรรเสริญ
คำด่าทออาจมากมายในทางเดิน
หัวใจอย่าห่างเหินในคิดนึก
คนก่อนหน้าเขียนประวัติศาสตร์มากี่ครั้ง
อีกกี่คนข้างหลังที่ทยอยมาร่วมศึก
โลกกวาดเขาไปกี่คราในบันทึก
บอกเราไหม?ในรู้สึกของข้างใน
เคลื่อนหวัง เคลื่อนฝัน ไปฟันฝ่า
แม้โลกยังเร่งล้างล่าเถิดเคลื่อนไหว
อีกไม่นานจนเกินไป
ความฝันที่ลิบไกลจะใกล้เอง
..................
ปราชญ์ อันดามัน