Skip to main content

เราต่างโชคดีกันใช่ไหม?

หลายคนบอก เราโชคดีที่ได้เกิดมาในประเทศนี้

โชคดีที่ไม่ได้เป็นเหมือนเด็กชายชาวปาเลสไตน์

โชคดีที่เราไม่ได้เกิดในอัฟกานิสถาน

โชคดีที่ไม่ได้เป็นเหมือนเหล่าเด็กๆ ในโซมาเลีย

หลายคนภาวนา อย่าให้เราเป็นเหมือนชาวอิรัก

แต่พี่น้องของฉันอยู่ที่จังหวัดชายแดนภาคใต้

เขาไม่อยากเป็นเหมือนใครๆ

พวกเราต่างโชคดีตรงไหนกันนะ?

กี่ปีแล้วนะ?ที่กองคาราวานยีเอ็มซีบรรทุกทหารไปที่นั่น

ที่บ้านพี่น้องของเรา

ระเบิดลูกสุดท้าย

กระสุนนัดสุดท้าย

ยังไม่มีกำหนดการ

สถิติของเหล่าลูกๆ ของสงครามเพิ่มขึ้นตามจำนวนศพ

หนังสือพิมพ์เพิ่งลงข่าวเมื่อวาน

ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งมีแม่หม้ายเพิ่มขึ้นอีกสองคน

นั่นแทบเป็นข่าวคราวที่เป็นปกติธรรมดาไปเสียแล้ว

เราโชคดีกันใช่ไหม?

ที่ลูกๆ ของเหล่าชายแดนภาคใต้ ได้เห็นรถหุ้มเกราะทุกวัน

ได้เห็นฉากสงครามที่มีเฮลิคอปเตอร์บินว่อน

โดยไม่ต้องไปดูในงานวันเด็ก เหมือนกับที่อื่นๆ

เราโชคดีใช่ไหม?

ที่จะได้มีวีรบุรุษเพิ่มขึ้นให้กับประเทศ

........................................................

 

ปราชญ์ อันดามัน

บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน

ปราชญ์ อันดามัน
ความศักดิ์สิทธิ์ของเราถูกโขมยไปแล้ว
ปราชญ์ อันดามัน
กระเป๋าของท่านส่งผ่านมาถึงเรา
ปราชญ์ อันดามัน
ครอบ  
ปราชญ์ อันดามัน
นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรา    เพื่อน...นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรานั่นก็ไม่ใช่ธงที่เคยปลิวสะบัดบนยอดเสายิ้มให้หัวใจตนเองอย่ารอให้ใครมาปลอบประโลมโลกนั่นก็เงียบงันภายในสุสานยิ่งเงียบงันยิ่งกว่าอย่าตื่นกลัวที่สงครามกำลังล่าเร่งผู้คน
ปราชญ์ อันดามัน
บ่ม   บ่มเพาะหน่ออ่อนแห่งความเกลียดชังไว้ข้างในคุณรดน้ำเติมหว่านปุ่๋ยรีบเร่งให้มันเติบเต็มผลิดอกออกผลแล้วยื้อแย่งกระหายกลืนกินมัน   
ปราชญ์ อันดามัน
กรุงเทพ  
ปราชญ์ อันดามัน
ยื่นดอกไม้จันทร์ส่งผ่านคำยืนยัน    
ปราชญ์ อันดามัน
จบหมายจับของท่านเถิด          
ปราชญ์ อันดามัน
ปราชญ์ อันดามัน
ออกไปเดินบนท้องถนน   เลือกไม่เลือก ท่านไม่สน ประชาชนดิ้นรนจะขวนขวาย ใครกี่คนจะต้องตาย ท่านก็ดูดายบนบัลลังค์   ตัดสินบ้าตามประสาหัวใจบ้า เหมือนสมทบกฏแห่งการฆ่าตามสั่ง รับไม้ผลัดมือส่งความชัง
ปราชญ์ อันดามัน
กันและกัน ไฟและฝัน