ในวินาทีนั้น
ในวินาทีเดียวกัน...
หากวันนั้นคุณอยู่ที่ตากใบ
คุณอาจไม่ได้ยินเสียงหัวใจที่กระเพื่อมไหวบนทรวงอกของคนทีลั่นกระสุน
คุณอาจอยู่หน้าสถานีตำรวจ
สายตากวาดไปกับความหวาดระแวงที่วิ่งแล่นเข้ามาห่อโอบหัวใจของคุณ
คุณอาจเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งซึ่งคลุมฮิญาบ
คุณอาจเป็นมุสลีมีนที่เคร่งครัดศาสนา
คุณอาจเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์ที่ไม่สนใจใยดีใครใคร
คุณอาจเป็นจ่าแก่ๆคนหนึ่งที่รอวันเกษ๊ยณอายุราชการ
หรือไม่คุณอาจเป็นผู้ว่าราชการที่มาพร้อมหน้ากับคนของรัฐมนตรี
คุณอาจเป็นผู้บัญชาการทหารบกที่กำลังตัดสินใจบางประการ
ในวินาทีเดียวกัน...
คุณตระหนกตื่นกับความตายมันอาจไม่ใช่เรื่องที่คุณต้องการ
เสียงของหัวใจของคุณคงกระหึ่มดัง
คุณอาจเป็นคนหนึ่งที่ต้องวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน
หรือไม่คุณรอจังหวะกดชัตเตอร์ภาพนั้น
ภาพที่คุณส่งขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์เป็นข่าวด่วนหน้าหนึ่ง
วินาทีนั้นผ่านไป
วินาทีนั้นผ่านไป จนคุณอาจไม่อยากนึกถึง
คุณอาจเป็นคนของดุซงญอ
คุณอาจเป็นคนของกรือเซะ
คุณอาจเป็นทหารชั้นผู้น้อยคนหนึ่งที่เคยลั่นกระสุน
คุณอาจเคยเผาโรงเรียนที่ไหนสักแห่ง
คุณอาจเคยกราดปืนอย่างคลั่งบ้าใส่คนที่กำลังละหมาดในสุเหร่า
คุณอาจเคยอ่านพระไตรปิฎก
คุณอาจเคยอ่านคัมภีร์อัลกุรอาน
..............................................
หากบทสวดภาวนายังเป็นบทสวดของคุณ
คุณอาจได้ระลึกถึงมัน
ในวินาทีนั้น
วินาทีที่คุณเดินผ่านมันไป
ใช่คุณเดินผ่านมันไป
คุณผ่านมันไปแล้ว
แล้วคุณวนเวียนสายตาเพื่อทำอะไรสักอย่างที่คุณคุ้นเคย
คุณรอวินาทีนั้น
ปราชญ์ อันดามัน