เขียนกันคนละบรรทัด
ละบรรทัด ละบรรทัด
เขียนประวัติศาสตร์ที่ขาดชัดให้ชัดเห็น
ที่ไม่มเคยมี ไม่เคยเป็น
ออกมาจากหลืบเร้นสำแดงพลัง
อย่าให้มือที่มองไม่เห็นมาเข่นฆ่า
อ้างวาสนาอำนาจบารมีสั่ง
เขาเขียนประวัติศาสตร์แล้วกี่ครั้ง
ปืนกี่ปืนที่ลั่นดังยังได้ยิน
ละบรรทัด ละบรรทัด
เป็นพายุที่โหมซัดทมิฬหิน
ล้างความร้ายชั่วของแผ่นดิน
ที่อ้างความดีกลืนกินครอบงำเมือง
สถิตย์ความยุติธรรมให้ปรากฏ
เขียนประวัติศาสตร์ทุกบทให้เป็นเรื่อง
ศักดิ์ศรีเสรีประชาไทมลังเมลือง
ไม่ใช่ศักดิ์ศรีที่กินเปลืองฉ้อประชา
ปราชญ์ อันดามัน
บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน
ปราชญ์ อันดามัน
นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรา
เพื่อน...นี่ไม่ใช่ฟ้าของเรานั่นก็ไม่ใช่ธงที่เคยปลิวสะบัดบนยอดเสายิ้มให้หัวใจตนเองอย่ารอให้ใครมาปลอบประโลมโลกนั่นก็เงียบงันภายในสุสานยิ่งเงียบงันยิ่งกว่าอย่าตื่นกลัวที่สงครามกำลังล่าเร่งผู้คน
ปราชญ์ อันดามัน
บ่ม
บ่มเพาะหน่ออ่อนแห่งความเกลียดชังไว้ข้างในคุณรดน้ำเติมหว่านปุ่๋ยรีบเร่งให้มันเติบเต็มผลิดอกออกผลแล้วยื้อแย่งกระหายกลืนกินมัน
ปราชญ์ อันดามัน
ออกไปเดินบนท้องถนน
เลือกไม่เลือก ท่านไม่สน
ประชาชนดิ้นรนจะขวนขวาย
ใครกี่คนจะต้องตาย
ท่านก็ดูดายบนบัลลังค์
ตัดสินบ้าตามประสาหัวใจบ้า
เหมือนสมทบกฏแห่งการฆ่าตามสั่ง
รับไม้ผลัดมือส่งความชัง