"ทหารเข้าแทรกแซงการเมือง"
ถ้อยแถลงการณ์บอกเล่าความสำคัญ
เป็นแม่นมั่นยืนยันว่าฉันไม่
รักเลิศล้ำในประชาธิปไตย
ไม่ฝักใฝ่เผด็จการในการเมือง
เพียงแต่ว่าตอนนั้นทหารเข้ามายุ
แทรกแซงหมายมุ่งพุ่งเข้าเรื่อง
ไม่ใช่รัฐประหารที่เลือดนองเนือ
กลัวประชาชนขัดเคืองฆ่ากันตาย
คำยืนยันเหล่านั้นไม่ได้เล่า
เรื่องราวความเศร้าที่ตายหาย
กระสุนปืนฆ่ามือเปล่าให้วอดวาย
ไม่ได้เล่าในป้อมค่ายตั้งรัฐบาล
ไม่ได้เล่าว่าทำไมต้องล้อมฆ่า
คำสั่งมีที่มาว่าสังหาร
ราชประสงค์ท่วมท้นเป็นพยาน
โลกได้เห็นล้วนได้อ่านความเป็นจริง
แท้แล้วถ้อยแถลงสำแดงเห็น
ความเลือดเย็นยังเร้นอยู่ซ่อนนิ
พร้อมที่จะยืนเหนี่ยวไกยิง
พูดกี่ครั้งเราก็ยิ่งเห็นหัวใจ
พูดกี่ครั้งเรายิ่งเห็นความร้ายชั่ว
ตนตัวของคนพูดที่เคลื่อนไหว
ไม่รับผิดไม่รับโทษที่ทำไป
ไม่ต้องทำอะไรอยู่ลอยนวล
ไม่ต้องกลัวความยุติธรรมคำสั่งศาล
เพราะรอบรั้วล้วนบ้านอันสงวน
"ความยุติธรรมค้ำจุนร่วมขบวน
สังหารฆ่าพลเมืองกลางมหานคร"
ความยุติธรรมค้ำจุนร่วมขบวน
สังหารฆ่าพลเมืองประเทศไทย
ปราชญ์ อันดามัน
บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน
ปราชญ์ อันดามัน
เด็กชายของฉัน
เด็กชายของฉัน
ภูเขาของพวกเธอยังคงเก็บหิมะให้พวกเธออยู่หรือเปล่า?
ปราชญ์ อันดามัน
เวลา
เบื้องหน้าดูเหมือนไกล
ป้ายบอกระยะทาง หลักกิโลเมตร-ไมล์
ดุ่มเดินผ่านห้วงยามแห่งเส้นแบ่งคั่นพรมแดน
ปราชญ์ อันดามัน
ปลูกความเกลียดชังของเราให้เติบเต็ม
(ในวงเล็บทุกพื้นที่ข่าว)
ปลูกความเกลียดชังของเราให้เติบเต็ม
ปราชญ์ อันดามัน
เหตุการณ์ร้ายๆ ในวันหนึ่งๆ บนคาบสมุทร
นั่น! ในขณะเสียงอาซานกังวานผ่านยอดโดมสุเหร่า
พลันกระหึ่มเสียงเฮลิคอปเตอร์จากฟากฟ้าก็กลบเสียง
”ฮัชฮาดูอัลลาอิลาฮะอิน...ลัลลอฮ์ ...........”
เด็กชายคนหนึ่งเท้าเปล่าเปลือยกำลังเดินอยู่บนถนน
แหงนหน้าแลมองแมลงปอแปลกถิ่นที่บินเหนือป่ายางใกล้ๆ
คงมีเหตุการณ์ร้ายๆ ต้องมีใครสักคน ใครสักคน
บนถนนเส้นเดียวกัน
จักรยานยนต์สัญชาติญี่ปุ่นพาสองพลทหารวิ่งผ่านหน้าสุเหร่า
ปราชญ์ อันดามัน
สงคราม
กระซิบเรียกหาข้าอยู่ในเงามืด
ความเกลียดชังแวะเข้ามาในความรู้สึก
สอนข้าถึงการเหนี่ยวไกปืน
ปราชญ์ อันดามัน
ประเทศนี้ของกู
เป็นหลืบรูอยู่อาศัย
ความเงียบกูมีเต็มข้างใน
ไม่เคยสงสัยใครจะงำ
ปราชญ์ อันดามัน
ประเทศนี้ยังไม่มีเสรีภาพ
เพราะปกเต็มด้วยคนบาปและหยาบชั่ว
ยังมอมเมาความงมงายให้น่ากลัว
ปราชญ์ อันดามัน
จริงอยู่ความอ่อนหัด อาจทำให้
โลกของใครบางคนดูย่ำแย่
หากมิใช่เพราะเรานั้นอ่อนแอ
อาจดูเหมือนความพ่ายแพ้ แต่ใช่นาน
ปราชญ์ อันดามัน
ในบางขณะ
แผ่วพร่ำคำ "อัลกุรอาน"ยินมาแว่วแว่ว
ขณะคนยังไม่ถึงครึ่งแถวของสุเหร่า
ปราชญ์ อันดามัน
ผมเพิ่งลงจากเครื่อง นั่นเป็นเวลาทุ่มหนึ่งตามเวลาของปากีสถาน ผ่านตม.ที่สนามบินผมสะพายเป้ออกมาตรงประตูทางออก ชายร่างใหญ่ท่าทางกำยำกวักมือเรียกผม ผมเดินเข้าไปหา เขาให้สลาม ผมรับสลาม