เหมือนคนบ้า คลั่งพล่าน ไปทั้งคาม
สั่งการบัง คับ ข่ม กดบีฑา
กดกฎหมาย ดังนั่งบนเตาไฟ
เหตุเคราะห์ เภทไฉน จึ่งยากคลาย
ถามปราชญ์ บ่ห่อน จึ่งรู้อ้าง
แจ้งดีร้าย หันหา ทางใดว่าง
เปรตครวญ ร้องสั่ง หมอผีคราง
สางสยอง ครองเมืองช่างวังเวง
อลัชชี ดีออก ดังบอกผี
สางสยบ แทบบาท ทหารเลว
ผีก-กระริ้น เดินบาง ดังทองเปลว
ปิดร่างสาง ครองผ้า ราวผีเมือง
ข่มเย้ย ขยับพวก เดินเวหน
ใครจับกรวย จึงต้อง ม้วยอาสัญ
รอวัน สาง-สิ้นลำพอง ร้องครวญคราง
ตะวันแสง ส่องสว่าง สางหนีเอย
บล็อกของ บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ตรุษจีนปีนี้ผมไม่ได้กลับบ้าน คงอยู่เงียบๆ เหมือนเคย แต่บรรยากาศของตรุษจีนของชาวจีนโพ้นทะเลไม่ว่าที่ไหนๆ ก็จะต้องมีเสียงของเติ้งน้อยเป็นเพลงประกอบราวกับเพลงบังคับของเทศกาล อดไม่ได้ที่จะหวนคิดถึงความเก่าความหลังที่ชีวิตวกวนพาไปเดินเล่นไกลถึงนิวยอร์ค
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ผมเคยเขียนงานชุด จริยธรรมของการพบพาน (The Ethics of Encounter) เอาไว้เมื่อหลายปีก่อน เพื่อนำเสนอสิ่งที่เป็นไปได้ในสถานการณ์ของการเชิญหน้า ว่าในการปะทะสังสรรค์กันของมนุษย์กับคนแปลกหน้าย่อมเกิดภาวะพิเศษ ซึ่งอาจนำไปสู่สงครามหรือสันติภาพก็ได้ หลายปีมานี้ผมพบว่าปัญหาหนึ่งของสังคมไทยก็คือการปะทะกั
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
บัณฑิต จันทร์โรจนกิจ
ผมได้รับชวนจากมิตรสหายท่านหนึ่งให้เข้ามาเขียนบล็อกที่นี่ หลังจากไปโพสต์ต่อท้ายข่าวซุปเปอร์แมนลาออกจากเดลี่เทเลกราฟไปเขียนบล็อก ผมบ่นไปทำนองว่า อยากออกไปทำงานอย่างอื่นบ้าง มิตรสหายท่านนั้นเลยยื่นข้อเสนอที่ยากปฏิเสธ
เพราะผมอ่านข่าวในประชาไทอยู่นานแล้ว ก็อยากมีส่วนร่วมด้วย ประการหนึ่ง