Skip to main content

ไม่มีทางตัน(อย่าดันทุรังไม่ฟังเสียง)

 



ไม่เคยมีทางตัน
หากไม่ดันทุรังขวางเลือกตั้ง
ประเทศไม่ฉิบหายพัง
ถ้ายินฟังส่วนใหญ่ใจชนประชา

ยินยอมน้อมรับกฏเกณฑ์
ไม่ต้องเซ่นเข่นล้างประหารฆ่า
ยุติธรรมให้เป็นธรรมดา
ผู้ใหญ่อย่ามัวบ้าถือไพ่เมา

ไม่มีใครอยู่ยงคงยิ่งใหญ่
ชั่วช้านานไปไฟผลาญเผา
อำนาจบาตรใหญ่จะเป็นเตา
ไหม้หมกอกอันเขลาเบาปัญญา

เราเป็นเมืองพุทธแต่ทรุดโทรม
คลั่งเคลื่อนเหมือนจะโหมพายุบ้า
ปีศาสแปลงร่างเป็นเทวดา
จำแลงแต่งผ้าศักดินาเจ้านาย

ไม่เคยมีทางตัน
ความฝัน ความหวัง มีมุ่งหมาย
ประชาธิปไตยไม่ได้ตาย
เริ่มต้นที่คนทั้งหลายได้เลือกลอง

 


ปราชญ์ อันดามัน

บล็อกของ ปราชญ์ อันดามัน

ปราชญ์ อันดามัน
ไม่ได้อึดอัดประเทศนี้ แต่อึดอัดพวกผีบ้าอำนาจห่า ฆ่าพลเมืองมากี่ครา ยังเสวยสุขสืบหล้าสบายดี ไม่จำเป็นต้องไปอยุ่ที่ไหนนั่น กูเกิดมาจากครรภ์มาตุภูมิที่ พ่อแม่กูปูย่ากูก็มี ไม่ใช่เป็นเปรตผีขอส่วนบุญ เขาถกเถียงแสดงความคิดบ้าง จะคิดต่างจะคิดเหมือนหรือคิดหนุน
ปราชญ์ อันดามัน
ระหว่างทางที่เสียงอาซานแว่ว -1- เกินก้าวจะผ่านก้าวทางที่ทอดใกล้ก็เหมือนไกลไปตลอดสายถนนคนแปลกหน้า คนบางคนหวาดระแวงตลอดส้นจะก้าวเดิน
ปราชญ์ อันดามัน
ในฝันยังมีฝันอีกหรือไม่?   ในฝันยังมีฝันอยู่หรือไม่?หรือวางวันคืนวัยไปเป็นอื่นไม่มีสิ่งใดในค่ำคืนหลับแล้วความฉ่ำชื่นของเยาว์วัย
ปราชญ์ อันดามัน
อำนาจ(กู) ไปไหน ประเทศนี้มีแต่อีรุงตุงนังเอะอะกาละมังตีปี๊บใส่หรือประเทศนี้ไม่มีประช่าธิปไตยใครจะทำอะไรตามใจตัว
ปราชญ์ อันดามัน
เขียนกันคนละบรรทัด ละบรรทัด ละบรรทัดเขียนประวัติศาสตร์ที่ขาดชัดให้ชัดเห็น
ปราชญ์ อันดามัน
ปราชญ์ อันดามัน
เพราะเรามีศาลรัฐธรรมนวย ประเทศจึงซวยด้วยฉะนี้ ตุลาการก็ตุลากวยกวนวลี พิพากษาละคดีคดวยไทย สภาก็สภาเละสะเปะสะปะ ประชาธิปตวยทุกขณะไม่ไปไหน พรรคบางพรรคระทมระทวยหฤทัย แพ้ไม่เลิกแต่เกริกไกรอันธพาล แย่งเก้าอ้วยฉวยเก้าอี้ปากระดาษ อลเวงอาละวาดประสาทผสาน วิปริตวิปรวยจิตวิญญาณ วิตถารมาตรฐานงานสภา ประชาชีดูดีดีประเทศระทวยนี้ จะระทมอีกกี่ปีอีกกี่ฆ่า หรือต้องอัญเชิญใครมาเป็นศาสดา
ปราชญ์ อันดามัน
เมื่อข้าพเจ้าออกไปจากข้าพเจ้าเอง     ข้าพเจ้าเพิ่งควักดวงตาแห่งการมองเห็นโยนทิ้งไปบนถนนสายหนึ่ง
ปราชญ์ อันดามัน
  จำนวนนวนเท่าไหร่กันสุเหร่าในผืนแผ่นดินนี้ จำนวนเท่าไหร่กันวัดในผืนแผ่นดินเดียวกันนี้
ปราชญ์ อันดามัน
ข้าจะเขียนอะไรอีกในประเทศนี้ กวีคนก่อนๆ เขียนบทกวีมามากพอแล้ว ถ้อยความแห่งยุติธรรมไม่จำเป็นต้องลงอักขระ
ปราชญ์ อันดามัน
ความเง่าโง่ของเราเอง     สมมติว่า ตอนนั้นไม่มีคณะราษฎร์ 2475