โลกนี้คนชั่วมากเหลือเกิน และบรรดาคนชั่ว ๆ ก็ล้วนเป็นผู้มีอำนาจ พวกเขามีอำนาจที่จะอนุมัติโครงการใหญ่ ๆ ทำลายฐานทรัพยากรธรรมชาติ แหล่งอาหารที่คนพอจะทำมาหากินได้ พวก เขาขุดภูเขา ถมทะเล โดยไม่สนใจว่าเจ้าของเขาอยู่กันอย่างไร
ต่อไปกะปิอร่อยๆ ที่ฉันเอามาฝากคุณก็จะไม่มีแล้ว เพราะที่บ้านฉันจะมี เซฟรอน คุณรู้ไหมมันคืออะไร คือบริษัทยักษ์ใหญ่ของต่างชาติ ที่เข้ามาถมทะเลสร้างท่าเรือ เพื่อขุดเจาะหาพลังงานไปขาย โดยไม่สนใจว่าเป็นแหล่งอาหารของชุมชน
ป้าของฉัน แกบอกว่า นอนไม่หลับมานานแล้ว แกกังวลว่าจะอยู่อย่างไร
แม่ของฉันอายุเก้าสิบปี
ฉันไม่กลับบ้านมาสองปี แม่เก็บกระดาษไว้ให้ฉันสามแผ่น เป็นเรื่องการคัดค้านเซฟรอน ฉันรับมาอ่านเงียบ
ในกระดาษนั้นเขียนว่า เซฟรอน การสำรวจปิโตรเลียมอันตรายในท้องทะเลที่เราไม่เคยรู้ว่าในแต่ละปีมีการเจาะระเบิดใต้ท้องทะเลเท่าไหร่ บ้านของเราจะเป็นแหล่งผลิตปิโตรเลียมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ทำท่าเรือขนส่งน้ำมันขนาดใหญ่ และสนามบินขึ้นลงห้าสิบเที่ยวต่อวัน สร้างโรงกลั่นน้ำมันและปิโตรเคมี เป็นนิคมอุตสาหกรรม มีคนงานมาทำงานกันมากมาย น้ำจะเน่าเสียแค่ไหนไม่รู้ อากาศที่เคยสะอาดจะปนเปื้อนไปด้วยสารเคมี ขยะอีกมากมาย
ชาวบ้านที่อยู่กันมานานในบ้านของเขา ที่เคยหายใจโล่ง ๆ จะหายใจไม่ออก เจ็บไข้ได้ป่วย และตายไปอย่างไม่รู้สาเหตุในโอกาสต่อไป
ฉันอ่านด้วยความตกใจ ฉันทิ้งบ้านไปนานจริงๆ ฉันคิดว่าไม่นานผู้คนจะต้องอพยพออกจากพื้นที่ เพราะทนอยู่ไม่ได้
ป้าฉันบอกว่า คนที่อยู่ใกล้ ๆ ทะเลยอมขายที่ดินไร่ละล้าน บางคนก็ให้เช่า และเริ่มย้ายออกไปหาที่อยู่ใหม่
ต่อไปกะปิอร่อยๆ ที่ฉันเอามาฝากคุณก็จะไม่มีแล้ว เพราะที่บ้านฉันจะมี เซฟรอน คุณรู้ไหมมันคืออะไร คือบริษัทยักษ์ใหญ่ของต่างชาติ ที่เข้ามาถมทะเลสร้างท่าเรือ เพื่อขุดเจาะหาพลังงานไปขาย โดยไม่สนใจว่าเป็นแหล่งอาหารของชุมชน
ป้าของฉัน แกบอกว่า นอนไม่หลับมานานแล้ว แกกังวลว่าจะอยู่อย่างไร
แม่ของฉันอายุเก้าสิบปี
ฉันไม่กลับบ้านมาสองปี แม่เก็บกระดาษไว้ให้ฉันสามแผ่น เป็นเรื่องการคัดค้านเซฟรอน ฉันรับมาอ่านเงียบ
ในกระดาษนั้นเขียนว่า เซฟรอน การสำรวจปิโตรเลียมอันตรายในท้องทะเลที่เราไม่เคยรู้ว่าในแต่ละปีมีการเจาะระเบิดใต้ท้องทะเลเท่าไหร่ บ้านของเราจะเป็นแหล่งผลิตปิโตรเลียมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ทำท่าเรือขนส่งน้ำมันขนาดใหญ่ และสนามบินขึ้นลงห้าสิบเที่ยวต่อวัน สร้างโรงกลั่นน้ำมันและปิโตรเคมี เป็นนิคมอุตสาหกรรม มีคนงานมาทำงานกันมากมาย น้ำจะเน่าเสียแค่ไหนไม่รู้ อากาศที่เคยสะอาดจะปนเปื้อนไปด้วยสารเคมี ขยะอีกมากมาย
ชาวบ้านที่อยู่กันมานานในบ้านของเขา ที่เคยหายใจโล่ง ๆ จะหายใจไม่ออก เจ็บไข้ได้ป่วย และตายไปอย่างไม่รู้สาเหตุในโอกาสต่อไป
ฉันอ่านด้วยความตกใจ ฉันทิ้งบ้านไปนานจริงๆ ฉันคิดว่าไม่นานผู้คนจะต้องอพยพออกจากพื้นที่ เพราะทนอยู่ไม่ได้
ป้าฉันบอกว่า คนที่อยู่ใกล้ ๆ ทะเลยอมขายที่ดินไร่ละล้าน บางคนก็ให้เช่า และเริ่มย้ายออกไปหาที่อยู่ใหม่
นอกจากสิ่งแวดล้อมที่เลวร้ายแล้ว แหล่ง อาหารในทะเลจะถูกทำลาย ชาวประมงที่ทำการประมงก็จะไม่มีใครได้ทำแล้ว เช่นกะปิดีบ้านกลายก็จะเป็นเพียงตำนาน เพราะตัวเคย (กุ้งตัวเล็ก ) ที่ไหนมันจะอยู่ได้
ฉันเคยคิด ว่าทะเลไม่ใช่ของใคร ทะเลเป็นของสาธารณะ ยามเย็นใครจะไปก็ได้ และไม่ใช่แค่ของคนเท่านั้น แต่เป็นของสัตว์ร่วมโลก แต่ตั้งแต่บัดนี้ก็จะไม่ใช่แล้ว
คนในชุมชนได้อะไรบ้าง ได้การไม่มีอาหารดี ๆ กิน ได้อากาศเสียหายใจ ได้มีเสียงรบกวนจากเครื่องบินวันละห้าสิบเที่ยว เด็กๆ จะล้มป่วย ผู้คนจะอายุสั้นลง เมืองที่สงบสุขก็จะหมดไป กลายเป็นเมืองนิคมอุตสาหกรรม
ฉันไม่ได้คุยกับแม่เรื่องนี้ แต่การที่แม่เก็บเอกสารการคัดค้านที่แม่เก็บได้ไว้ให้ฉันเป็นคำตอบได้ดีว่า แม่คิดเช่นไรกับสิ่งที่เข้ามาใหม่ แต่แม่อายุเก้าสิบปี อายุมากเกินกว่าจะเดินไปคัดค้านแล้ว
ป้าบอกว่า มีกลุ่มคัดค้าน แต่พลังของพวกเขาน้อยมาก เพราะยังมีคนจำนวนหนึ่งอยากได้เซฟรอนเพราะคิดว่าชีวิตจะดีขึ้น ได้ขายที่ราคาแพง ได้พัฒนา ได้เปลี่ยนแปลง และเซฟรอนก็เริ่มแจกของแล้ว เช่น ข่าวว่าจะให้ห้องประชุมสาธารณะโดยให้ชุมชนร่วมกันสร้าง เพื่อจะได้เขียนชื่อว่า สร้างร่วมกับชุมชน เชิญ เอกชัย ศรีวิชัย นักร้องที่มีชื่อเสียง มาแสดงให้ดูในวันอนุรักษ์ ทะเลกลาย (ยังมีหน้ามาร่วมอนุรักษ์ คนทำลายจะมาสร้างภาพอนุรักษ์ได้อย่างไร)
ที่ร้ายสุดคือ ป้ายขอต้อนรับเซฟรอน น่าเศร้าจริงๆ เพราะนี่คือ ป้ายยินยอมให้เขามาทำลายบ้านตัวเอง เปิดประตูบ้านให้เขามาเอาสารพิษไปซุกไว้ใต้ที่นอน
คนในชุมชนได้อะไรบ้าง ได้การไม่มีอาหารดี ๆ กิน ได้อากาศเสียหายใจ ได้มีเสียงรบกวนจากเครื่องบินวันละห้าสิบเที่ยว เด็กๆ จะล้มป่วย ผู้คนจะอายุสั้นลง เมืองที่สงบสุขก็จะหมดไป กลายเป็นเมืองนิคมอุตสาหกรรม
ฉันไม่ได้คุยกับแม่เรื่องนี้ แต่การที่แม่เก็บเอกสารการคัดค้านที่แม่เก็บได้ไว้ให้ฉันเป็นคำตอบได้ดีว่า แม่คิดเช่นไรกับสิ่งที่เข้ามาใหม่ แต่แม่อายุเก้าสิบปี อายุมากเกินกว่าจะเดินไปคัดค้านแล้ว
ป้าบอกว่า มีกลุ่มคัดค้าน แต่พลังของพวกเขาน้อยมาก เพราะยังมีคนจำนวนหนึ่งอยากได้เซฟรอนเพราะคิดว่าชีวิตจะดีขึ้น ได้ขายที่ราคาแพง ได้พัฒนา ได้เปลี่ยนแปลง และเซฟรอนก็เริ่มแจกของแล้ว เช่น ข่าวว่าจะให้ห้องประชุมสาธารณะโดยให้ชุมชนร่วมกันสร้าง เพื่อจะได้เขียนชื่อว่า สร้างร่วมกับชุมชน เชิญ เอกชัย ศรีวิชัย นักร้องที่มีชื่อเสียง มาแสดงให้ดูในวันอนุรักษ์ ทะเลกลาย (ยังมีหน้ามาร่วมอนุรักษ์ คนทำลายจะมาสร้างภาพอนุรักษ์ได้อย่างไร)
ที่ร้ายสุดคือ ป้ายขอต้อนรับเซฟรอน น่าเศร้าจริงๆ เพราะนี่คือ ป้ายยินยอมให้เขามาทำลายบ้านตัวเอง เปิดประตูบ้านให้เขามาเอาสารพิษไปซุกไว้ใต้ที่นอน
บล็อกของ แพร จารุ
แพร จารุ
บทความที่พยายามนำพาผู้อ่านฝ่าม่านมายาคติว่าด้วยการจัดการทรัพยากรป่าไม้ด้วยการป้องกันไฟป่าสู่รูปแบบการจัดการแบบใหม่ที่มีประสิทธิภาพด้วยการ"ชิงเผา"
แพร จารุ
บน ฟ้า มี เมฆ ลอย บน ดอย มี เมฆ บัง
มี สาว งาม ชื่อ ดัง อยู่ หลัง แดน ดง ป่า
เนื้อเพลงมิดะค่ะ สองบรรทัด....เพราะเหลือเกิน และเข้าไปอยู่ในหัวใจใครต่อใครได้ไม่ยาก บนฟ้ามีเมฆลอยบนดอยมีเมฆบัง ฟังเพียงแค่นี้ก็จินตนาการได้กว้างไกล หัวใจก็ลอยไปถึงไหน ๆ แล้ว
แพร จารุ
ฉันเชื่อว่า หากคนเรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ทุกอย่างก็จะดีได้ไปกว่าครึ่ง
บางคนบอกว่า ต้องเริ่มที่ตัวเราก่อน เช่น เรื่องทัศนคติที่มีต่อคนอื่น และตัดสินอย่างช้า ๆ
สามีของฉันบอกว่า จงรวดเร็วในการฟัง แต่จงเชื่องช้าในการตอบ คือให้ความสำคัญในการฟังมากๆ ก่อนจะตอบจึงจะดี จริงของเขาเพราะเดี๋ยวนี้มีแต่คนพูดและพูด แต่ไม่ค่อยฟังคนอื่น
ฉันเอาเรื่องนี้มาเขียนเพราะได้แรงบันดาลใจมาจากไปสังเกตการณ์เขาพูดคุยทบทวนประสบการณ์การทำงานกันของโครงการ (CHAMPION/MSM) และสมาคมฟ้าสีรุ้ง
แพร จารุ
1
เหมือนเมืองบาป
ฉันบอกเพื่อน ๆ จากเมืองกรุงว่า มาเชียงใหม่ อย่าลืมไปกินข้าวที่สุดสะแนนนะ อาหารหลายอย่างอร่อย และพบใครๆ ที่สุดสะแนนได้ไม่ยาก นักเขียน นักข่าว นักดนตรี นักร้อง ศิลปินวาดภาพ งานปั้น และคนที่ยังไม่มีงานทำและไม่อยากทำงานอะไรเลย
แพร จารุ
เก็บดอกไม้สีขาวแล้วไปฟังดนตรีกันค่ะ
ใครมาเชียงใหม่ช่วงนี้ มีดอกไม้สีขาวบานรับ เช่น ดอกปีบ มองขึ้นไปออกดอกพราวเต็มต้น สวยงาม หอม ชวนเด็ก ๆ ไปเก็บดอกปีบที่ร่วงอยู่ตามพื้นมาร้อยมาลัยเล่น
ปีบเป็นต้นไม้ที่ทนความแห้งแล้งได้ดียิ่ง เรียกว่าแทบไม่ต้องดูแลกันเลยทีเดียว ต้นไม้แกร่งแต่ให้ดอกขาวสวยบอบบางและมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ เดินไปที่ไหนทั่วเชียงใหม่ก็พบดอกปีบได้ไม่ยากค่ะ
คราวนี้ ก็มาถึงฟังดนตรีค่ะ ดนตรีในเมืองเชียงใหม่ก็มีฟังทุกแห่งเหมือนกันค่ะ เรียกว่าหาฟังกันไม่ยาก เพราะนักดนตรีในเมืองเชียงใหม่มีเยอะ ไม่ต้องจ่ายเงินก็ฟังได้ เรียกว่ามีดนตรีฟรีอยู่ทั่วไป…
แพร จารุ
อย่าเชื่อว่าผู้คนต้องการความร่ำรวยมากกว่าอย่ในบ้านของตัวเองอย่างเป็นสุข
แต่ขออภัยก่อนฉันมัวแต่ปลูกต้นไม้
หน้าบ้านของฉันเป็นผืนดินที่มีต้นไม้หนาแน่น เมื่อที่ดินถูกเปลี่ยนมือเป็นของธนาคารกสิกรไทย มันถูกไถจนหมดสิ้นภายในวันเดียว ฉันจึงเริ่มปลูกต้นไม้ใหม่เป็นรั้วแทนกำแพงบ้านอีกชั้นหนึ่ง เพื่อหวังว่ามันจะช่วยให้คลายร้อนได้บ้าง
แพร จารุ
เปิดเมล์พบข้อความนี้ถูกส่งเข้ามา
***
หนูเป็นคนกรุงเทพฯ เคยมีแฟนเป็นหนุ่มกลายสมัยที่เรียนด้วยกัน เขาเคยชวนไปเที่ยวบ้านกลาย หนูอ่านเรื่องบ้านกลายที่พี่เขียนในประชาไท รู้สึกเดือดร้อนแม้ว่าหนูจะไม่ไปที่นั่นแล้ว เพราะหนุ่มกลาย คนที่หนูรักไม่น่ารัก ไม่ดี แต่ทะเลกลายดีสวยงาม อาหารทะเลมีมาก คนอื่น ๆ ที่กลายที่หนูรู้จักก็ดีค่ะ เขาดีกับหนูมาก คนใจดี หนูจึงอยาจะร่วมปกป้องด้วย หนูอ่านพบเรื่อง SSB และลองเขียนสรุปมาให้พี่
โครงการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคใต้ หรือในชื่อเต็มว่า การจัดตั้งนิคมอุตสาหกรรมและท่าเรืออุตสาหกรรมในบริเวณพื้นที่ชายฝั่งทะเลภาคใต้ (Southern Seaboard : SSB)…
แพร จารุ
งานชั้นนี้ “แพรจารุ” ไม่ได้เขียนเองค่ะ เป็นของคุณวิชัย จันทวาโร ถือโอกาสเอามาลงที่นี่ เพราะตอนนี้อยู่ในช่วงเผยแพร่ให้ผู้อ่านรู้จักทะเลกลาย ทะเลไทย ที่กำลังถูกมือร้ายอย่างเซฟรอนบริษัทขุดเจาะน้ำมันข้ามชาติทำลาย ภายใต้นโยบายของรัฐไทย
***************
แพร จารุ
โลกนี้คนชั่วมากเหลือเกิน และบรรดาคนชั่ว ๆ ก็ล้วนเป็นผู้มีอำนาจ พวกเขามีอำนาจที่จะอนุมัติโครงการใหญ่ ๆ ทำลายฐานทรัพยากรธรรมชาติ แหล่งอาหารที่คนพอจะทำมาหากินได้ พวก เขาขุดภูเขา ถมทะเล โดยไม่สนใจว่าเจ้าของเขาอยู่กันอย่างไร
ต่อไปกะปิอร่อยๆ ที่ฉันเอามาฝากคุณก็จะไม่มีแล้ว เพราะที่บ้านฉันจะมี เซฟรอน คุณรู้ไหมมันคืออะไร คือบริษัทยักษ์ใหญ่ของต่างชาติ ที่เข้ามาถมทะเลสร้างท่าเรือ เพื่อขุดเจาะหาพลังงานไปขาย โดยไม่สนใจว่าเป็นแหล่งอาหารของชุมชน
ป้าของฉัน แกบอกว่า นอนไม่หลับมานานแล้ว แกกังวลว่าจะอยู่อย่างไร
แม่ของฉันอายุเก้าสิบปี
ฉันไม่กลับบ้านมาสองปี แม่เก็บกระดาษไว้ให้ฉันสามแผ่น…